Uyuttuğum Mektuplar Şiiri - Özlem Çay

kırılmanın kalbinden yazdım
oysa ki..
duraklara saten banklar kurduğum
beyaz bir geceydi..
yıldızsızdı gök
asfaltın feri çekik.
saydığım otobüsler seferden düşmüş de
düş saatlerinde kızağa çekilmiş.
unutulmuş bir gelişe
kurgulanmış sahne.
uzayan çizgilerin neon ışıkları parlak
göz kırpıyor, ha yandı ha yanacak..
içim içimden ışıltılı.
perde...açılmıyor ki...

beklemenin kalbinden yazdım oysa ki.
acı vasıtalarının hızıyla savrulan
kar beyazı sayfalar serdiğim bir geceydi.
heceler, zor tutturduğum teğellerinden
sökülmeye yüz tutmuş da
ciğerime takılı iğnelerle sabitlenmiş
elim de sandık lekeli mektuplar..
kırılgan, zaman dişlilerinin ısırık izleri.

güneşli günlerden yazdım oysa ki,
ışıksız özlemler sızan mor salkımlı bir gecede.
dergâhtan düşerken dermansız kalan,
yüze gelmemiş, binlerce yürekçe.
dudağımdan düşmemiş suslar
sineye ulaşmamış sesler.
gelmeyeni beklerken
gelmemişe...
unuttum..
uyuttum..
yuttum, yığın kuyuların da
bir türkü de...öz/

mart/yirmi yedi