Uyudun da uyanamadın ablam
(sana bir gün böyle bir şiir yazacağım hiç aklıma gelmezdi. Mekanın cennet olsun)
Döşediğin evler boş kaldı
Sevdiklerin kül oldu yandı
O nasıl bir acı amansız andı
Uyudun da uyanamadın ablam
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
İçeriği 'ölüm' olan şiirler genel yazmalardan kayarak ÖZEL'le ilintili olunca ürküntü duyarak okuyorum.
Kaybedilenlerin yüzünü görmesem bile daha yakınımmış gibi bir algı gelip bilincime yerleşiyor.
Şiirdeki söylem duyumsatıyor bunu bana ve neeler yazmam gerektiğini bilemez oluyorum.
Şimdi bu şiire neler yazacağımı ve nasıl sürdürebileceğimi bilemiyorum.
Güç iş yazmak.
Hele de ölümün kapısını çaldığı biri olmak ve o kimlikle yazmak daha da güç.
En iyisi mi ;Merhume'ye Tanrı'dan rahmet dileyerek başta Sayın PEHLİVAN'a ve yakınlarına sabırlar dileeyerek susayım.
Başınız sağolsun Kardeşim.
Acınızı paylaşarak...Erdemle.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta