Uyu Bebeğim, Uyu Şiiri - Muhittin Alaca

Yordu mu gürültüsü koca şehrin?
Tükendi mi bal damıtan sözlerin?
Kapandı yine kahverengi gözlerin;
Uzaklardan iki gezegen gibi ışıldayan,
Gecelerin peçesini yırtan gözlerin…
Ürkek bir ceylan gibi kımıldayan,
Kirpiklerinle uykuya dal, derin derin.

Uyu bebeğim, uyu.
Gecenin karanlığı örterken üzerini,
Birazdan ay yükselip, mehtap doğacak.
Yüreğimdeki sevgi güvercinleri,
Kanat çırparak uyanacak.
Gagalarıyla taşıdıkları şiirleri,
Getirip düşlerine sunacak…

Uyu bebeğim, uyu.
Yarın, daha güzel olacak;
Sensin ruhumun can suyu.
Dilim, döndüğü sürece seni anacak;
Hayat, dipsiz kör kuyu.
Bir gün vuslat mumları yanacak;
Mecnunlar aynı, değişmez huyu.
Elbet vahalar suya kanacak;
Sen uyu, ben yitirdim uykuyu.
Kapanırsa gözlerim, gece kuşları;
Nöbetçi şair öldü sanacak…

Lâle solana, şair sevilene dek yaşar;
Sevginle, yüreğimin şifrelerini kırdın.
Alaca bir at, dörtnala şafağa koşar;
Riyasız sevdamızda en munis sırdın.
Uyurken masumiyetin, Mona Lisa’yı aşar;
Bir tiryaki gibi benliğimi sardın;
Mahmurluğunla, ilhamlarım coşar.

Uyu prensesim, periler kıskansın;
Bestemizi, cırcır böcekleri yapsın.
Uyu bebeğim, uyu.
Sensin ruhumun can suyu.

07.01.2010