Uykuya Daldım Şiiri - Mehmet Baki Öztokmak

Huzur ağacından bir dal kopardım
Beşinci mevsimin esintisinden
Ruhum maveradan bir levha gördü
Yaprağında hayal hayal dolaştım
Uykuya daldım…

Zamanın kir pasına parantez açtım
Muhibbî’nin baharında dolaştım
Ne zengin zengindi, ne fakir fakir
Havanın değdiği her şey bahtiyar
Mecnun’un gezdiği toprağa bastım
Uykuya daldım…

Herkeste kalender bir meşrep sezdim
Yoktu kimsesizlik, görmedim yalnız
Elma dalında hür, kuş yuvasında
Çocuklar uçuşur gönüllerince
Herkes sanki birbirinin derdinde
Zümrüdü Anka’nın kanadındaydım
Uykuya daldım…

Gül mehtabı gibi sonsuza revan
Günlerin hükmü yok, geçmiyor zaman
Ne fark eder, şubat ya da haziran
Gözüm açılmasın, sürsün bu devran.
Ebruli mutluluk kokusu aldım,
Uykuya daldım.

Bir toz bulutunda bir zerrecikte
Fuzuli’nin en hasretlik deminde
Arzın son gölgesi, arş menzilinde
Gönlümü alemin seyrine saldım
Uykuya daldım…