Uykusuz Gecelerim Şiiri - Müslüm Bayram

Sokaklar çekildi
sessizliğine büründü
Sürgülendi demirli kapılar
Yabancı bir el gibiyim
Şehrin caddelerinde
Dolaşıyorum yalnız

Köpekler uluyor
Eşgalime dikkat çekiyorlar
Hırıltılı seslerle salyalarını akıtıyorlar
kuyruğunu sallayarak
İzliyorlar gidişimi
uzaklaşıyorum yalnızlığa
Sensizliğin ıssızlığında

Perdeleri çekilmiş camların
Lambaların loş ışığında
Dolaşıyor gölgeler
Kaldırımlar sermiş yorganını
Misafirlerini ağırlıyor sokaklar derin uykuda
Hafifçe çiseleyen yağmur sürüklüyor
Sarhoş şişeler

Bir kedi yanaşıyor yanıma
Okşuyor kuyruğuyla hafiften
Sürünerek geçiyor paçalarımdan
Sıcaklığını hissediyorum
Sevgiyle okşuyorum
Çarpıyor kalbi titreyerek
Yalnızlığımı paylaşıyorum

Onunla konuşuyorum yalnız yaşamından
Sokaklarda ki hayattan
Mutlululuğu soruyorum ona
Anlamsızca bakıyor
Mutsuzluğunu anlıyorum iç çekişi boyun büküşünden
Kendini çekmesinden
Seziyorum incinmişliğini
Sımsıcak sancılı bakan gözlerinden

Bir türlü alamıyorum kendimi
Gözlerim parlıyor yıldızlı gecede düşlerken seni
Gökte bir yıldız kayıyor
Doluyor gözlerim hatıralarınla
Ağlıyorum aynalarda arıyorum seni
Yoksun işte yalnızım
Boynu bükük sokaktaki kediler gibi

Aç ve susuzum!
Sıcak bakışına, tatlı gülüşüne
Tutku dolu öpüşüne
Hayat veren neşene
Hasretim...
Tut ellerimi ne olur!
Nefesinle ısıt bırakma
Sensiz geçmiyor zaman ve dakikalar
Nicedir uykusuz gecelerim