Uykudan Uykuya Şiiri - Kağan İşçen

Yüzün:

Bir yaz eğlencesinden çocuk
Sokakları yarım çizgilerle dün
Üzeri umutlarla örtülü bir ayrılık
Çözülecek bir soru...
Açılacak kördüğüm...

Gülüşün:

Kırlangıçlar yanağından su içerdi
Üzerime çiy yağar da yeniden uyanırdım
Bakışlarının gördüğüm ilk hallerini özlerdim
Bütün trenlerden sallanan senin ellerindi
Bütün peronlarda bekleyen bendim...

Susuşun:

Karanlıktan korkan bir ev Tanrı'ya sığınır
Müzmin bir yalnız menzilsizliğe bırakır kaderini
Son bahçesi bozguna uğrar üşüyen düşün
Çiçekler sesinden yeni bir iklim bekler
Huysuz huysuz iner geceye yağmur
Hevesler erken sütten kesilir
Ömrümün rüzgarı gelir dayanır kapına
Öksüz çocuklar gibi uğunur...

Gidişin:

Soğuklar başlar
tanıdık sessizlikler alır suları
Ağaçlar çıplak ve aksi uzanır göğe
Akşam yalnızlığım zor yetişir eksik içilen çaylara
Uykudan uykuya taşıdığım ismin
Kör sağır duvarlara
dost olur...
Gidişin unutturan sislere azar
Kayıp güncelerin harcı
Ve çizgilerden mavi toplar
Dağıtır zamana kendi siyahını...