05.12.1979 / İstanbul
Bir yorgunluk çöküyor bazen,
Ne bedenden, ne zihinden,
Ruhun içinden bir suskunluk gibi.
Başımı yastığa koysam,
Sanki dünyadan izin ister gibi…
Biraz unutmak, biraz hatırlamak istiyorum.
Belki de uyku,
gözlerin kapanması değil,
dünyanın iç gürültüsüne bir perde çekmektir.
Kim bilir,
Belki asıl uykumuz budur şimdi,
ve uyanmak,
ölümle değil,
kendimizi hatırlamakladır.
Kayıt Tarihi : 1.11.2025 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!