Bilal Yıldırım Adlı Antoloji.com Üyesinin Şa ...

Ben zaten oldum olası âşıktım.
Şiirler söylerdim sevgilime, ayrıca güzel sözler.
Ben onun gülüşünü özledim.

Umutlarım kördüğüm
Bekledim çözersin diye
Sen gelmedin
/
Haydi, gel artık beklediğim.
Bitsin içimdeki belirsizlik, tedirginliğimi al üstümden.
Koşmadan birlikte yürüyelim.
Yorulmasın yaşlı kalbim.

Al yüreğimdeki yangını.
Öldürmez beni içimdeki sızılar, çaresi var.
Çok bekletme.
Bekliy ...

Ne yapıp yapıp dalı unutmalı
Rüzgârla yere düşen sarı yaprak
/
Yeniden döneriz hayata:
/
Sonbaharda kahverengiye dönen yapraklar.
Aşk ile emer toprağı yeşildir artık ilkbahar.

Aşk her yerde, gönlümüzde.
Unutamadığımız geceler gündüzler.
İçimizi kavuran sözler, anılar.
Daha neler neler.

Gerçekten Babbalar böyle mi? Yoksa bu kurmaca bir şiir mi? Bende babayım. Kızım var. Babamın da kızları vardı.

Bana gerçeklikten yoksun gibi geldi bu anlatım. Olabilir mi?

Bilmiyorum.

Şairenin çok başarılı bir anlatımı var. Onu tebrik ediyorum.

Eşini kaybetmiş çırpınan kuşlar
Gibi çılgınca esiyor rüzgâr,
Yanaklardan süzülürken yağmurlar,
Çâresiz, iki yana düşüyor kollar...

İşte ben dedim. Kaybetmek eşini şair de yaparmış. Ama siz bu işin ustası imişsiniz. Çok güzel ifade etmişsiniz. Sizi tebrik ediyorum

bilseydin bendeki seni
acırdın kendine
ben gibi…
/
bilmedi. Bilseydi bu şiir böyle olmazdı.

/
Göz gözü görmez, senin gördüğünü o görmez, zifiri karanlık.
Anlatamazsın derdini seni hiç bilmez.
Kör kuyulara konuşursun.
Kulaklar sağır.
Neler dendiğini duymasam da bilirim.

Kabahat bende imiş üç sevgili yastıkların günahını almışım.

Evet öyle oluyor.
Kabahat bizdeymiş kafamızdaki düşünceleri atınca uyuyormuşuz. O tilkileri bir çuvala doldurmakta ne de zormuş be. Yaşanmayınca bilinmiyor.

Çok güzel ifade etmişsin.

Zaman geçmiş değil daha güzel şiirler bekliyor ...

Kahveden boş vaktimiz kalırsa diğer işlerimizi yaptığımız zamanlar. Evet ne zamanlar. Kalanlar ve gidenler. Hey gidi günler. Ahmet Genç neler hatırlattın bana. Ne günler.

Bu şiir insanın yaşadığından başka bir şey olamaz. Çok güzel anlatılmış.
Sizi tebrik ediyorum. Daha önceki yorumumdaki şiirinizle alakalı bir övgü ve yergi yapmamışım. Çok eksik kalmış.

Şiiriniz çok güzel insanı içine çekiyor.

Hüzünlendiriyor. Ne yapalım hüzünlenmekte insan işi.
Allah yolun ...

Ey aşk, yaptığını beğendin mi:
Yetimler gibiyim ziyafetten aç dönen

Aşk işte bu. Böyle yapıyor.
Ben öksüzüm, sevgiden öksüz.
Sevgilim diyen biri yok bana.

Çektim aldım gecenin içinden
önce uykularımı
sonra dizginlenmez duygularımı

Yaşanmadan bilinmez. Çok güzel. Çok beğendim. Ben beğenmesem ne olacak. Ama beğendim işte. Çok güzel

Bu şair ve şaireler hep mi hüzünden besleniyor. Yoksa benmi onlara tosluyorum. Benim hüznüm doğal. Sevgilim öldü. Gerçek bir hüzün.

O da gerçek bir sevgili. Kırk yedi yılda hüzünden söz etmeyen mutlu mu mutlu. Tabii ki ben de öyle. Hüzn denizine dalınca sandım ki herkes burada.

Bir an önce çı ...

Ama ben, tüm yaşamım boyunca
Tek bir kez dilendim,
Bir acımasız kalbin sevdası ile alevlendim.
Öylesine boş öylesine açık kaldı ki elim,
Yemin ettim bir daha dilenmeyeceğim.

Şair bunu yaşamının bir deneyimi olarak mı söyledi. Ya da düşünerek mi tasarladı.
Neyse ne! Bu duygu bundan daha güz ...

çentiklenmişliğin burulmuş acısı
insanlığın hiçlik acısı ki
bu
insanca bile
olamayanlardan yana

çentiklenmişlikten bir şey anlamadım ben. Bunu yaşayanlara sorup öğrenmeliyim. Bu şiir denilen şey de zaten yaşanmadan tadılmıyor.

çarpıcı bir diliniz var. giderken bana çarptınız. Pardon

Ayet yazmışsın. Yoruma gerek kalmamış. Herşeyi yerli yerinde söylemiş. Diline sağlık

Bende her seferinde hüzünlenmiş birinin şiirine gidiyorum. Beni çekiyor kendine. Kaç kere ben dedim “yoksun” .İşte burada da denmiş.

Ama ben yaşamı da seviyorum. Dengelemek istiyorum.

Saygılar Hanım Efendi. Emeğine yüreğine sağlık.

Cezp ettin beni.

Aman seni seven de sevmesini bilmemiş,
Çok ağlamışta anam gözyaşını silmemiş,
Eller ne derse desin de, benim deli gönlüm ölmemiş, ..

Ne güzel türkü

Sevgiyi, içimdeki ateşi ve huzuru kaybetmek istemiyorum.
Ben halen yaşıyorum.

Okulda kara tahtaya beyaz tebeşirle yazdığım dizelerdi.
Hiçbir eli tutmadığım yıllarda.

Senin dudakların pembe
Ellerin beyaz,
Al tut ellerimi bebek
Tut biraz!