Tuna Kahraman Antoloji.com

Kaçmak istersin. Denersin, denersin, denersin ama sadece denersin. Bu intihara teşebbüs etmeye teşebbüs etmek gibidir, bi sonucu olmaz, bi yol katedemezsin. Mutluda olamazsın. Yazarsın dökersin içini, ağlarsın, onun bundan haberi olmazken. Hıçkıra hıçkıra ağlarsın. Gözlerin kurur, morarır, şişer. Aynada kendini tanıyamaz hale gelirsin. Seni bu hale getirenin kim olduğunu bilirsin, ondan nefret bile edersin ama cezasını vermezsin. Kıyamazsın, seni defalarca öldüren birini yine istersin, hep istersin, hayatını değiştiremezsin… ??”

İçinde bulunduğum o dakikalarda gerçekten ne hissettigimi, saf ve savunmasız duygular.

Birgün bi kızım olsun mesela.Erkeklere güvenmekten korkmasın ve nasıl bunu başarabileceğini bilsin... Sevilmekten korkmasın , sevmenin de korkulacak birşey olmadığından adı gibi emin olsun istiyorum.Arkasında yanında sağında solunda her zaman dimdik duran biri olduğunu ona destek olacağıma şüphe etmeden canı gönülden inansın istiyorum.İlgiden bıkana kadar seven bi babası olsun, ona sahip çıkan, kaşını kaldırdığında ne diyebileceğini anlayacak kadar hassas bi babası olsun istiyorum.Kızım kendini hiç tek başına hissetmesin ağladığı yalnızlığı değil, kırılan tırnağı olsun istiyorum.Sahip olamadıkları için akmasın göz yaşları, hep şükretsin istiyorum. Annesi gibi acı çekmemiş, ağlamamis, ihanete uğramasın istiyorum. Bana da bir gün hayat gülecek mı? Diye dusunmesin istiyorum. Çok şey mi istiyorum.