Simge Atalay Antoloji.com

Bilmem görür müsün bu yazdıklarımı? Veya görmezsin kimin umrunda? Ben yazdıktan sonra bakmamışsan vebali boynuna! Çok uzun zamandır görmüyorum seni. Şaka maka 4 yıl oldu. Fotoğraflarınla dost olduk bilir misin? Senden bir haber gelsin diye bekliyorum. Yolunu gözlüyorum desem yeridir. Kimi zaman ağlıyorum. Ağlıyor olmam seni geri getirmez biliyorum. Ama her seferinde daha da güçleniyorum. Belki bir gün sokakta yürürken seninle göz göze geliriz diye bekliyorum. Adımımı evden atar atmaz başlıyor seni aramalar. Gözlerim beyaz alanında kaç kez tur atıyor. Anlatamıyorum. Ne kadar sayfalarca yazsam dahi anlatamıyorum. Anlatsam bile anlamamazlıktan geleceksin. Seni tanıyorum. Tek bir isteğim vardı sadece senden. O kıza baktığın gibi bana bakmanı istedim. Sadece bir bakış istedim. Bana baktığında gül istedim. Gözlerinin içi parlasın yıldızlar gibi istedim. Ama nafile. Senden kaçmamı istediğini biliyorum. Denemedim mi sanıyorsun? Kaç kere öldürdüm seni? Kaç kere soğuttum kendimden seni? Ama olmadı. Yine de dönüp dolaşıp seni buluyorum. Seni çıkaramıyorum içimden. Müebbete tutulmuşsun. Olmuyor. Gülüşün gelince aklıma tüm filmler geri sarıyor. Her şeyi en baştan yaşamaya başlıyorum. Evet sen benim en zayıf noktamsın. İşte sırf bu yüzden senden yine kurtulmayı denedim ama olmadı. Olmuyor. Anladım ki olmayacak...