Nihat Kuruyer Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakk ...

Bizim gönlümüz öyle üç beş cümleye takılıp kalmaz.
Üzerimize toz konsa, rüzgarın azizliğine dönüp bakarız.
Kimse rüzgarın mevsimini
Ateşin düştüğü yüreğin acısını bile, sormaz.
Sonuçta olan olmuştur
Yapılan bir yanlış varsa ortada,
Arkasında durur gereğini yapmaya hazırız.
Dilenecek bir özür varsa
Eğilir yerde özür dilemesini de, biliriz.
Af kabul görür görmez.

Eğer şahsınıza değer biçtikse bir anlamı vardır
Ya, asaletinizin dili sizi vazgeçilmez yapmıştır.
Ya da, kumaşınız ipektendir.

Ama, kimse bizi pazarcı tezgahının arkasında,
Kavun karpuz çığırtkanlığı yaptığımızı düşünmesin. lütfen...

Anlayamadım.

?si=OHXTfqx5mvnek9oJ

Usta be, Neden bir güzel söz duyunca hep hayran kalırız, .
Bazen de, tatlı bir söz duyunca, diz çöker ayaklarına demet demet gül sereriz (N.K)

Usta be, peki biz erkekler neden maviyi bu kadar çok seviyoruz, sonra da, dönüp dönüp, hep pembeye meftun kalıyoruz. (N.K)

Bize Zulüm Getirmiş

Sizin hangi mahşerin çocukları olduğunuzu, hangi mevsimde doğup, büyüdüğünüzü bir türlü öğrenemedim.

Yokluk mahşerine yenilip, gelseydiniz dünyaya.
Gönlünüzde acı izler, yüzünüzde çizgiler, boynunuz bükük olurdu.

Çocukluğum köyümüzden geçen boş tiren vagonlarına el sallarken.
Çocukluğunuz şehir merkezlerinde, peronlarda Avrupa yolculuğu yaptınız.

Yağmur sel felaketi yaşasaydınız, eviniz, damınız damlardı, yüzünüz asık yaşardınız.
Biz patlayan balonumuzun peşinden koşup, günlerce hüngür hüngür ağlarken.
Siz topun rengi kırmızı olsun diye, rica edip naz yapardınız.
Biz sabah uykusuna doymadan, tekme tokat kalkmaya alıştık.
Siz günaydın sözcüğüyle uyanmaya alıştınız.

Aslında sizin mahşeriniz falan olmamış, mahşeri hep biz yaşattınız.
Siz bize şükür etmeyi sevdirdiniz..
Biz size doymayı öğretemedik.

Halbuki, vatana can vermeye gelmiştik
Size huzur
Bize zulüm getirmiş.

Çok eskiye dayanır yolculuğumun hikayesi.
Hep içimden gitmek fakat ertelenmiş hayallerimdi düşlediğim.
Defalarca yediğim baskınlara yenik düşmüş olsam da.
Uzakların kesilmiş biletleri, halâ duruyor şu cebimde.

Kendim ve kaderim, alt alta yazılmıştık kara tahtaya.
Hacimsiz bir terazinin hacmi hep yükseltmişti tartımızı.
Topladılar, böldüler, sonra yan yana dizdiler.
Seni bir derde saldılar, beni de başka bir derde.

Yoğun bakım vakasına dönmüştü düşlerim.
Ağrılarım kara ciğerimi çarpım tablosuna döndürmüştü.
Sızısına dayanırken bile, naçar geceler şahitti
Yapılan her işlemi sildikçe, biraz daha küçüldük.
Çocuğun silgisine dönmüştük, küçüldükçe küçüldük.

Geçen yıllar çok şey alıp götürdü ömürden, azaldık - eksildik.
Çökmeye cesaretimiz olmadı şu dizlerinin üstüne
Bedenim bile kifayet etmez bu cüsseyi taşımaya.
Duvarlara tutunsak belki, zorluklarla kalkardık yerden.

Derin bir iç çeker, dalarsın eski hayallerine
Çok uzaklara ertelenmiş yolculuk ve biletlerin
Daha dün gibi cebinde olduğunu bilirsin
Koltuk numarası silinmiş olsa da,
Nereye oturduğun önemli değil.


Nihat Kuruyer

Ayar Verecek Terazi Değilim

Dengesizlere ayar verecek terazi değilim
Her şey ayan beyan orada
Kimin neyi istediğini
Neyi istemediğini bilsin şu insan oğlu.

Varım diyen adam gibi var olsun
Bırakıp giden sonuna kadar yok olsun
Kimse kimsenin ne zamanını
Nede umutlarını çalmasın

Yarım asırlık edebine yenik düşenler
Tarih sayfasının, en kötü yerinde duracaklar
Boş yere kimseyi üzmeyin
Ne elimiz terazi, ne dilimiz hamurdan dır.
Bütün haramiler sonunda pişmanlığına doyacak tır.

Kalibresi eksik ve yetersiz olanlar
Bundan sonra çapına göre hareket edecekler
Tespihim kopsa
Eğilip yerden toplamam, bilesiniz
Habbe habbe size toplatırım.

Nihat KURUYER

Bazı kaçkınlar olur kendi acısını
Yüreğinin zula bir yerinde sessizce tuz basar

Ziyan olmuş tertemiz duygularının ardından hayıflanır
Yeni bir sabaha ürkek umutsuzca uyanır
Mecali biter nefret duyguları törpülenir.
Sarhoş bir kuzuya döner
Her geçmiş kötü gününün üzerine bir çizgi çeker.

Kimi gün olur şerefine kadeh kaldırır
Sabahı geç gelen güneşin yorgunluğunda uyanır
Elinin altında kendi yazdığı sevda yüklü şiirlerini terk eder.
Kitaplıkta duran macera yüklü bir romanın mısralarında bulur kendini.
Gecenin sabahında zeytin dalı olur
Çeşit çeşit mezar resimleri çizer avucuna.

İlerlemiş yaşına rağmen şeker tansiyon yarım nabız atan yüreğiyle,
Söz dinlemez onlarca şiiri varken
Geciktim aşka dese de, kim inanır

Peki herkesin yetişmem gereken bir hayatı
Gözümde tüten bunca mutluluk duruyorken,
Milyonlarca insanın içinde ihtimaldi sana rastlamak,

Evet / ihtimaldi yar..!

Her zamansız vedanın
Bir suçlu rıhtımı vardır.
Deniz, dalga belki,
Fırtınaya yalakalık eden
Çok şiddetli Lodos ta esmiş olabilir.

Her zamansız göz göze gelişin
Masum bir bakışı da olabilir
Tatlı bir bakış, bir çift göz
Bir güzelin sevda kokusunu yüreğinde hissetmek
Sancılı bir acıya dönmeden.

Çocuksu ağlayan yalnızlığın
Bir güldüren zamanı olmuştur
Kalbine girenler
Gönülden çıkanlar
Kuytu sevdalara şahitlik edenlerden tut
Bazen.
Gelirken huzur getiren olur.
Bazen de,
Giderken huzur verenler gibi....

Zamana direnen ayrılıklar
Kalabalıkların rıhtımına dayananlar
Başını okşayanlar
Öksürük burun akıntısı çekenler
Bırak hatır soranları
Bu zamanda ağlayana mendil uzatan bile olmuyor.

Eğer beni dinlersen gel bu sevdadan vazgeçelim.

Ne sen beni anlarsın
Ne de ben seni anlayabildim.

Vedası güzel günlerin hatrına, bir dileğim olacak senden.
Bari şu parmaklarımızın gönlü olsun diye,
Bu taşın üzerinde büyük bir karpuz kıralım.
Soranlar olursa da,
Beraber karpuz kestik dersin.

Dalarsa bir gün gözlerin
Parmağının ucuyla, usulen dokunursun bana.

Gözlerinin zulasında duruyorsam
İnce bir ıslık sesiyle çağırırsın beni
Hiç zahmet verme kendine.
Aç kollarını, koşa koşa yanında olurum.
Uzağına da, düşmüş olabilirim.
Her ne olduysa olmuştur.

Kadere yemin etmiştik biz seninle,
Kaderi yendik
Cilvesini
Nazını
Her ne hikmetse, bir tek sende tükendi mecalim.

?si=1Kp6zBNRUvOhDNT9