Nazlıhan Hasköylü Adlı Antoloji.com Üyesinin ...

:-))......

doğru söze ne denir ? emeğinize saygılarımla...

oysa güneş ne çok şey anlatırdı bize eskiden...değil mi...hangi bulutlar örttü onu...hangi karanlıklara sakladık...ve hangi yollarda unutup sırmalarını çözmeyi, yitirdik umudu...ki; artık dokunan şiirler yazıyoruz böyle...tebrikler kaleme...

Dertistan....ilk satırdan son satıra kadar anlam yitimine uğramadan, oldukça duru bir dille yazılmış bir destandı okuduğum...uzunluğuna rağmen ( yarım saat sürdü okumak, ki ben çok hızlı okurum ) her biri ötekini peşinden sürükleyen dizeleriyle kendini okutan, emek verilmiş bir çalışmaydı...kutlarım ...

hiçlik...dağın doruklarına çıkıp yeniden eteklerine inmek...peki ya aradaki dere kenarı ve kitap sayfaları...akmayan suların tarafında ve yazılanların en anlaşılmazında olmak...sanırım, hiçliğe giden yolu kısaltan da tam bu aralıklar...güzel bir kurguydu, sonu hiçliğe de varsa...kutlarım...

doğrusu, bir tek sözcükten etkilenip böylesi kendini kapıp koyveren şiirler yazma becerisini gösteremediğimden kıskandım sizi...oysa ne çok gelip gitmişimdir bu iki sözcük arasında...kutlarım kaleminizi...

bu şiirin nasıl bir emekle yoğrulduğuna şahidim ve böylesi güzel bir çalışmanın seher vaktine tanıklık etmekten onur duyuyorum...umarım; kalemler unutuldukları yerden böylesi güzel dizelere imza atmak için çıkarılsın ve verilen emek amacına ulaşsın...hakettiği ilgiyi ve değeri görmesi dileğiyle...te ...

Gelebeç' teydim ben de daha birkaç gün önce...taşlı yollarında gezindim, sararmış otların arasında dolaştım ama bakamadım kurumuş çeşmelere...hazindi yaşanmışlıkları görmek; boynu bükük pencerelerinde...şimdiki adı Güllübahçe olmuş...Şirince kadar şanslı değil; kapılarını çalan yok terkedilmiş evler ...

' denizin üstünde ala bulut...yüzünde gümüş gemi...dibinde mavi yosun... içinde sarı balık...kıyıda bir çıplak adam...durmuş düşünür...deniz mi olsam...balık mı yoksa...gemi mi olsam...yosun mu yoksa...ne o ne o ne o ne o...deniz olunmalı oğlum...bulutuyla gemisiyle balığıyla yosunuyla deniz olunmal ...

'yeter ki bir avuç umut olsun avuçlarımızda, direnen zamana ' desek de sanırım bu şiiri yazdıran asıl duygu zamanın ta kendisi...umalım ve dileyelim ki; ay ışığının gölgesi düşse de dalgalara, dalgalar yenik düşmesin zamana...

kurgusu iyi ayarlanmış bir intiharın anatomisi...okunmaya değerdi...

niye hep bir yanım acıyor benim, birileri ' bayrak ' deyince...oysa baştan sona okuyup kırmızı kurdelayı haketmiştim...:-))

' o bildiğiniz
sevda sözlerini beceremem ben
benim dilim ağrılıdır
taş gibi yüreğine oturur insanın
sonra sevmelerim,
hoyrattır sevmelerim
canını yakar adamın
hem sağaltılmamış yaralarım var benim
zulamda
çiçek açmaz açamaz içim '

aynen öyledir demek için...

' o bildiğiniz
sevda sözlerini beceremem ben
benim dilim ağrılıdır
taş gibi yüreğine oturur insanın
sonra sevmelerim,
hoyrattır sevmelerim
canını yakar adamın
hem sağaltılmamış yaralarım var benim
zulamda
çiçek açmaz açamaz içim '

aynen öyledir demek için...

( aç parantez -
..........
Son kez olanca gücünü toplayıp
Şöyle bir bakacaksın tıklım tıkış sayfana
Kayda değer son bir şey kaldı mı diye
Öylesine gezinirken satır aralarında
Ayağın takılacak geçit vermez bir küçük çizgiye
Çığlık çığlığa saçılacak ortalığa
Elinde sımsıkı tuttuğun bir s ...

kavgadan yılmayıp, yokuş yukarı umudun ardından koşuşturmak; olsa olsa sevdanın menziline giren yüreklerin işidir...şiir zoru başarmış...zirveye tırmanmış...

Sayın Esen şiirden etkilenmekte çok haklı...ne mutlu şiirinize ki; ikinci bir güzel şiirin doğumuna vesile olmuş...bu durumda kalemi iki kez kutlamak gerektir doğal olarak...hakkıdır...

evet ya, biz de çok oynardık bu yer bulmaca oyununu...bir şehri ararken onu saran dağları görür tepelerine çıkar hemen yamacında akan nehirlere atlar o nehirlerin döküldüğü denizlere kadar gider kendimizi maviliklere atar ve sonunda yine adını ilk kez duyduğumuz bir karaya basardık...ne çok şehir ül ...

hikayesi şiiri doğurmuş, şiir hikayeyi çoğaltmış...cevapsız soruların ahını taşıyor şiir...okunası ve kayda değerdi yine...teşekkürler...

hayata iz düşüren bir şiir ve hikayesi...yer yer kesik...kanayan...kendi kendini sağaltan...kabuk bağlayan ve ardında yine bir iz bırakan...ve her aynaya bakışta kendini hatırlatan...

anlamlı izlerinizin çoğalması dileği ve dostlukla...

( aç parantez -

Sen daha ilk kalem tuttuğun günden beri
Başında dolanıp sabırla sırasını bekleyen nokta
İşte tam bu sırada gösterip sevimsiz yüzünü
İlla ki konacak son satıra sana inat
Böylece sen istesen de istemesen de
Sadece rakamdan ibaret olup
Siyah siyah yazılacak iki ayraç aras ...

' dünyada tek bir güzel çocuk vardır ve bütün anneler o çocuğa sahiptir...' bu yanlış hatırlamıyorsam, bir Çin atasözü...buna dayanarak ben de diyorum ki...' dünyada tek bir güzel anne şiiri vardır ve bütün çocuklar annelerine o şiiri yazar...'

bir dost kalemden çıkmış dizelerle teşekkür etmek istiyorum size...

İpteyiz

Ne zaman bir altı mayıs ağıtı duysam,
İlk günkü hüzünler basar yüreğimi.
Onlar asılmadı;
Biz asıldık aslında,
İpteyiz o günden beri.

Ahmet Tahsin

onlarla günlük güneşlikti mis gibiydi ortalık / düşündünüz mi hiç / şimdi niye böyle karanlık...'

ne yazık otuz beş yıl oldu, o bildiğimiz hidrellez' leri unutalı Sevgili Özay...ama o gün bugündür her 6 Mayıs' ta üç fidan daha doğurur sabahlara; mendili kanayan tüm analar...ki saymakla bitmez onl ...