Naime Erlaçin Adlı Antoloji.com Üyesinin Şai ...

Tekrarlar çok akıllıca kullanılmış. Şiir dilini de sevdim.
Tebriklerimle...

Kün dergisini yayımlayan şaire neden ikinci bir sayfa açılmış, anlamadım. Zaten Antoloji'de Zuhurberk Silikhayta (ironik şiirlerdeki mahlası)adına kayıtlı bir sayfası mevcut. Üstelik oradaki çalışmaları açık olarak yayımlanıyor. Burada ise telif hakları alınmamış bir ünlü olarak okuyoruz. Telifse te ...

İlk okuyuşta kafam karıştı biraz. Sonra bir daha okudum. Ama hiçbir zaman tek şiirle karar vermem. Bu nedenle diğer şiirlerini de okudum şairin. Kara yazılar dökülüyordu kaleminden. Biraz anarşist, haylice isyankâr, hatta yeraltı edebiyatına yatkın bir tarzı vardı. Sıkı bir şiir diliyle karşılaşmışt ...

“süper modernizmin boyunu aşıp bir gün /
elbet yolunu bulacak su /
doğurgan limanlara
yelken açacak kaptan… /

bir gün mutlaka /
ışıldayacak düşünce ve onur /
boyundan büyük duracak insan…/…” (N.E.)

Umudu, sevgiyi, baharı, bayramları da hatırlamak ve hatırlatmak lazım insanoğluna… Aksi ha ...

'dağa yaslanmak derken /
çağırır uçurum:

daha çok sonsuza gidelim diye /
daha güzel ölmek için
içimizde kırılan dağa /

ışık doğudan yükselir /

şiir,
ölümle yaşam arası /
taze bir doğum.../....' (N.E)

Şaire tebrik, Hilmi Yavuz ustaya saygıyla…

“Ben dondum oysa yeryüzü sıcak/
Ölümün benden genç adı olmayacak.”

Henüz yirmili yaşlarındayken basılan ilk kitabındandır bu dizeler. Ölüm temasını sıkça işlemiş, önemli dergilerde yazmış, bol ödüllü bir şairdir. “Yeni Türkü” şiir çizgisinden gelir ki, ilk kitabı “Ülkesiz Şarkılar” da (1985) bu ...

Dinî referansları olan, okuduğum en etkileyici şiirlerden biriydi. Deniz, kevser, lokman, Mushaf ve ayna ustalıkla harmanlanmıştı...
Tebriklerimle...

Sandburg gerçeğin aynasına bakmaktan çekinmeyen çok ödüllü bir şair, yazar, tarihçi, folklor araştırmacısı, gazeteci…
“Şikago Şiirleri” (1916) ile ünlenmiştir.

Bu arada yukarıdaki çeviri Bülent Kumral’a ait olup kendisi nitelikli bir şairdir. Örnek de vermek isterim…

“kararsız bir yaz ikindi ...

Bir yazımda,

“…kentsoylu post-modernitenin egemen olduğu günümüzde doğa – dil – yaşam ile kurulan bağları güçlendirmek şairin temel görevidir. Sözcükleri özgürleştirmekle yükümlü olan şair artık dayatılan değerler dizisini, dolaşımdan kalkmaya yüz tutmuş eski ama değerli olanlar ile değiştirmek, ...

'Kumaşı yanlış kesilmiş giysiden
Çıkar kendini daha fazla ait olmadan...'

Bu dizeleri özgün buldum.

“ve katarlar geçiyor uzaklardan /
görebildiğim,
götürdüğü ne varsa benden başka /
klaksonlar, siren sesleri sonra /
izlediğim levhalardan
vardığım yere baktım /
ne var ki ölmüşüm oracıkta…/…”

(M. Sait Yakut – “Ne Var ki Ölmüşüm” şiirinden)

Yol üstü bir araba kazasında, öleceğini bilir ...

Ortadoğu'yu metne katmak işi kurtarmıyor!
Baştan aşağı 'kitsch' olmuş vesselam:((

Aşut'u anlamak için hayat hikâyesini bilmek gerek.
Saygıyla...

Son şiirinde (“Erken Rezervasyon”da) şöyle diyordu F.Codal:

“adam çoğul halini yaşıyor yalnızlığın…”

Bu şiirde de, içinde yanan çağlayan ikindilerde, yine çoğul halini yaşıyor yalnızlığın.
Damarı sağlam bir şair…
Nitelikli şiirlere yelken açmış gibi geldi bana…

Fatih Kanunnâmesinin 'nizam-ı âlem'ine ve taht kavgalarına kurban edilmiş, trajik bir bir öyküye sahip talihsiz şehzâdenin vatan özlemini dile getirişi...
Sürgünlerle dolu bir hayat.
Acıklı, çok acıklı...

Şairi tanımıyorum. Ancak bende genç bir kalem olduğu izlenimini bıraktı. Belki yanılıyorumdur. “Olmuş mu, şiiri oturmuş mu?” derseniz, bence henüz değil. “Olacak mı?” derseniz, bunu da zaman gösterecek. Romantizm ile post-modernizm arasında gidip geliyor gibi…”Sen”ler ile lirik bir hava estiriyor am ...

Azaldıkça çoğalıyor, küçüldükçe büyüyor, anladıkça anlamlanıyorum...der gibi...
Tebriklerimle...

Gördüm ki bu şarkıların hüznü şairin yüreğinden de hiç inmemiş.
Nostaljik, duygu dolu ve dokunaklıydı...

'beni de acı yap, acı yap beni/
bademlerden say beni.../...'
(Paul Celan)

'ayrılık ve hüzne dairdir her şey /
aynaya düşen yalnızlık görüntüsü
uslanmaz hiç /
usanmaz içimizdeki fener /
acıyı aydınlatır durmaksızın.../...'

(N.Erlaçin)

'asıl şimdi küreklere /
ellerin nasır tutsun ...

Ölümünü bekler gibiydi… İç konuşmalarla dolu, sağlam matematik kurgusuna karşın sade bir şiir dili vardı. Hiç çiçek ve çocuk olmamış insanların, öyle olabilmesi özlemiyle yazdı hep. Haksızlığa ve baskılara direndi.

“Öğüt sen de bu acıyı kalbim ıssız kaldıkça /
Ölümleri, ağıtları biriktiren kumb ...

Yeşilırmak’ın rengi gelinlerin gözlerine vurmuş sanki. İlk bakışta pastoral bir şiir izlenimi bırakmasına karşın insan unsurunu başarıyla temaya eklemiş şair. Ve hatta gelinleriyle, Ferhat ve Şirinle, çocukları, balıkçıları, faytonlarda neşe içinde dolaşan insanlarıyla bu unsuru hâkim kılıyor. Anti ...

Perihan Baykal bu şiirden fazladır diye düşünüyorum. Felsefe tutkunu, derinliğine analizleri olan, “Şairin Romanı” gibi zor bir kitabı irdelemekle kalmayıp çözümleyen, şiirde ufku geniş, kelime haznesi zengin bir kalem…

Sadece kutlamakla yetinmeyip çok sevdiğim bir şiirini de eklemek istiyorum…
...

“Affet beni, tanrım: ne kadar az öldüm!” diyordu “Agape” de. (Çev. Erdal Alova)

“Kara Taş Ak Taş Üstüne” şiirinde ise şöyle haykırıyordu;

“César Vallejo öldü, dayak yiye yiye herkesten,
oysa kimseyi de incitmemişti:
koca sopalarla vurdular…/

kalın urganlarla dövdüler;
tanığı perşembeler ...

Sabahıma bir şiir düştü diyebildim sonunda!