Nadire Savcı - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

En Güzeli! ..

sessizlik içinde

bin bir fırtına

kime, neye açayım yüreğimi

ne diyeyim ki ne anlasınlar

susmuşlığum gibi

gönülde susmalı, göz kapalı,

kalp sessiz

bir kedi mırıltısı

yağan yağmurda aç pencereni

al eline bir bardak çay

kalbinde sussun sen de sus

dinle yağmurun sesini

bence en güzeli

N.S

--------

Çekin Gidin

Gayri umut tutmaz yaralı yüreğim
Ne sen artık bir şey söyle, ne ben kalayım
Bilmezler, ben böyle boşuna sevmişim
Bre sokak taşları! Çekin gidin
Bu gece sokaklar da yalnız ben kalayım

Neye fayda bu sözler,
Neye ağlar ki bilmem, bu yaslı gözler
Yalnız siz duyun sokaklar, yalnız size ağlayım
Bre Ağustos böcekleri çekin gidin!
Bu gece sokaklar da yalnız ben kalayım

Bilmezler nasıl sevdim, bilmezler ya!
Doldur kadehimi o eski günleri anayım
Ne olur meyci o son şişeni satma, ben alayım
Bre kahpeler çekin gidin
Bu gece sokaklar da yalnız ben kalayım

İste, tüm sevgimi o ağarmaz karanlığa vereyim
Şöyle sere serpe kendimi yerden yere atayım
Karşıma çık! Bir sillede sana vurayım
Ne olur alın götürün şu şehri! ..
Bu gece sokaklar da yalnız, yalnız ben kalayım

Serkan Ökçe




-


Ne Söylenmişse Sevmek
Ne söylenmişse sevmek üstüne sanki sizedir
Bütün güzel şiirlere uygun her yeriniz
Çekip götüren saçlarınızdır o saatleri bir bir
Dünyaya sizinle baktığımı bilmelisiniz

Benim bu evlere düşkünlüğüm sizin yüzünüzden
Şiirlerim bu yüzden aşklara aşklara doğru
Nasıl hazırlanırım sizin gecenize gündüzden
Siz olmasanız ekmekler sular ne olurdu

Sizin yolunuzdur başlayan nereye düşse ayaklarım
Rum ateşleriyle oymalı koç başlarıyla tunç kapılarda
Sizin içindir durup durup kentleri kuşatmalarım

Söylediğim sizseniz ne denli geniş olsa yerim
Korkarım harcamaktan sözlerimizi boş kalıplarda
Çirkin bir şey diyecek olsam ellerimiz durur önümüze güzeltirim.

Turgut Uyar

-

Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
Farkına bile varmadan
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
Ayıpsız,
Aşikare,
Yağmur misali?
Neylersin alışkanlık
İçin kan ağlarken yüzün güler
Dikilitaş gibi dinelirsin yine.
Yavrum, erişmek ne müşkülmüş meğer,
Anneler gibi ağlamanın yiğitliğine?

Nazım Hikmet RAN - (Ağlamak Meselesi)
-

EMANET HAYATLARA TUTUNUP, ÖMRÜNÜ HARCAMAYACAKSIN

Boş Hayaller Kurmayacaksın!..

Ne olmasını bekliyorsun?

Hayatın sana ne sunmasını bekliyorsun?

...Dün akşam hayalini kurduğun şeylerin, sabah olunca gerçekleşeceğini mi umuyorsun?

Yanlış Hayatın Peşinde Koşmayacaksın!
Sistem böyle çalışmıyor!

Düşünce gücü, metafizik, parapsikoloji, yoga, meditasyon,
aklına her ne geliyorsa, neye inanıyor ve peşinden gidiyorsan,
hepsi bir yerde tıkanıp kalacaktır!

Ummakla, dilemekle olmuyor, ayağa kalkacaksın!
Her şeyden önce farkına varacaksın!
Hangi öğretiye inanırsan inan, üstün körü anlamayacaksın.
Bir bilgiyi gerçekten hayatında uygulayamıyorsan, o bilgiye sahip olduğun
yanılgısına kapılmışsın demektir.
Kendini kandırmayacaksın!
Gerçekleri anlayacak, sonu her ne olursa olsun kabul edeceksin.
Bazen bildiklerin, öğrendiklerinin acı verir.
Onu da yaşayacaksın.
Önce kendinin, ne olduğunun, nelere sahip olduğunun, gücünün, yeteneklerinin,
bu hayata neden geldiğinin farkına varacaksın.


Hayatını, gereksiz şeyler uğruna harcamayacaksın.
Kalbinde yaşadığın her duyguyu aşk sanıp, peşinden çöllere düşmeyeceksin.
Aşkın adını ağzına almadan önce, uzun uzun düşüneceksin.
Yüreğinle yüzleşeceksin.
Sevgiyi, tutkuyu, şehveti, alışkanlığı, çekimi, aşkı birbirinden ayırt edeceksin.

Hiç kimsenin ve hiçbir şeyin senden daha önemli olduğunu düşünmeyeceksin.
Bedenine, ruhuna, aklına sahip çıkacaksın.
Hak etmeyenin ardından yas tutup, bunu da aşka bağlayıp, aşkın şanını kirletmeyeceksin.
Kendini tanıyacaksın, hem de çok iyi tanıyacaksın!
Kimleri, neden ve niçin seçtiğini bileceksin.
İnsanız hepimiz, elbette zayıflıklarımız, düşkünlüklerimiz, saflıklarımız
var
ancak kendi huylarını, eksiklerini iyi tahlil edeceksin.
Ardından gözyaşı döktüğünün adını doğru koyacaksın!
Yıllar süren yaslar yaşayıp, unutamadığını iddia edeceğine,

neden hayatına başlayamadığını çözeceksin.
Korkularınla yüzleşeceksin.

Yattığın yerden, kurduğun hayale uygun bir beyaz atlı prens
beklemeyeceksin.
Aklın çalışacak, elin ekmek tutacak,
kimseye boyun eğmeden yaşamanın lezzetini bileceksin.
İster kocan olsun, ister oğlun, ister anan, ister baban,
kimsenin sevgisiyle hükmünü birbirine karıştırmayacaksın.
Ezilen, zavallı, akılsız olmak kazandırır gibi dursa da,
sonunda mutlak kaybettirir; bunu unutmayacaksın!
Başkalarına değil, kendi gücüne inanacaksın.
Birinin boynuna asılarak durursan, karşındakini yormakla kalmazsın,
bir gün kendi kolların bile çekemez ağırlığını düşersin;
kimseye dayanmayacaksın!
Dünya da sensin, evren de!
Kendini geliştireceksin. Büyüyeceksin, olgunlaşacaksın.
Ruhunu da,aklını da bedenin gibi besleyeceksin.
Önce sen büyük olacaksın, farkında olacaksın,
sonra dünyanın zevklerinin, aşkın, hayatın tadını çıkaracaksın.


Emanet hayatlara tutunup, ömrünü harcamayacaksın.
Ne olmasını bekliyorsan,
Sen öyle oturdukça, olmayacak.
Boşuna hayal kurmayacaksın!!!

//Can Yücel //

Emanetçi

Ödünç hayatlar yaşadım durdum.
Bazılarında güldüm,
Çoğundaysa ağladım….
Ama hiç biri bana ait değildi.
Ben bir emanetçiyim.
Hayatlar yaşarım emanet alınmış.
Aşklar taşırım sırtımda.
Yüreğime ait olmayan.
Günah çekerim bedeline.
Nedenine sebep olmadan.
Ben bir emanetçiyim.
Kendime ait bir yaşamım yok.
İstesem de istemesem de.

İstemezdim böyle olmasını.
Emanet yaşamak istemezdim yaşadıklarımı.
Ama ne yaparsın kader işte.
Öyle veya böyle yaşanılıyor.
Kimi kendi hayatını yaşar.
Kimi de benim gibi emanet yaşar.

Ben bir emanetçiyim.
Kendime değil başkalarına yaşarım.
Gülünçte olsa hüzünde olsa.
Başkalarına yaşarım.
Ben bir emanetçiyim.
Göz yaşlarıma kadar her şeyim emanet.

Mehmet Raşit Er



Hamuş! ..

Yangın yerine bir bak! Ateşten, külden, kordan ne var elinde? Pervane değilsen yaklaşma sakın ateşe! Can’ı Canan’a teslime hazır değilsen “ben Aşk’ım” deme kimseye. Aşk gelmesin seninle dile. İncinmesin ne Mecnun ne Leyla, ne gül ne de diken seninle! Ayağıma diken batacak diyorsan düşme çöle. Ah-u zar ederim diyorsan çekme gözüne sürme! Talipsen kara bahta kör talihe... Dinle!


Hamuş! .. Dedi Mevlana kendisine Hamuş! ... Yani Suskun! ... Sustuğu yerde açıldı kapılar, önüne serildi ışıltılı kelimeler, kalbi duygular… Hamuş! .. dedi sustu Mevlana… Sustu ve kapandı karanlıklara… Karanlıklara Şems doğdu sonra… Baktı… Gördü… Adına Aşk dedi… Candan özge candan öte olana… Yaprakta tohumu, damlada okyanusu gördü sonra…

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Sözün bittiği yerde, noktanın konduğu yerde susmuştum bütün kelimelerimi. Anlatmak yormuştu nazenin bedenimi… Anlaşılamamak ise en çok yüreğimi. Sustuğu yerde anlaşılmaktı belli ki bütün derdi…

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Seni anlatmayan bütün kelimeleri susmuştum. Senle başlamayan bütün cümleleri bir bir bozmuştum. Şems ol da gel karanlıklarıma doğ diye ummuştum… Umutmuşsun! .. Unutmuşum! ...

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Suskunluğum verilene rıza göstermekti… “İyi günde, kötü günde, hastalıkta ve sağlıkta” diye başlayan o tekerlemeye eşlik etmekti. İyi ve güzeli sana kötü ve çirkini kendisine seçmişti… Suskunluğun bedeli sadece bu seçimdi…

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Dün’ü dünde bırakmak adına…”Şimdi yeni şeyler söylemek lazım”dı. Aşk! Demiştim sonra Aşk! ... Aranan bulunmuştu… Beklenen gelmişti… Aşk vardı ve ötesi çoktan unutulmuştu! ...

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Sana da Şems diyecektim belki… Kör kuyulara atılmasaydın bütün karanlığına rağmen görecektin güneşi… Kapattın gözlerini, kestin attın son yanında yeşeren düşlerini… Şems olmak kolay mıydı canı canana teslim etmeden? Kendinden geçmeden aydınlanır mıydı kör karanlıklar, açılır mıydı kilit vurulmuş kapılar…

Hamuş! .. Demiştim ben de kendime. Sonra “ne olursan ol yine gel” demiştim… Önce kendine sonra kendindekine. Kendini bilmekti marifet… Kendini bulmaktı meziyet… Dev aynasında değil, boy aynasında seyretmekti asıl kendini keyfiyet…
__________________________________________________________________________

Çokluklar yokluklara dönüşür an gelir. An gelir kapıdan bir an evvel çıkmak için itişen kelimeler sıkışıverir. Dururlar öylece eşikte, arafta, sessizce.
Susmak susamaya dönüşür hemen sonra. Susuzluk; ne kelimelerin çeşmesinden, ne sözün rahmetinden etkilenmeye meyletmeden sakin ve usul kucağına alır Hamuş'u.
Sustuğunda Hamuş kendi kelimelerinin ardını görmeye başlar, neyi niçin söylediğini duyar. Kelimeleri görmenin kör-ebilmek olduğunu öğrenir. Bir kör kadar işitmeye bir sağır kadar görmeye başlar sustuğunda.
Eylemin ateşini söndüren kelimeler, ateşin altını harlar soluklarıyla, içe dönük hiçe dönük yüzünü sarar o eski tanrıçalardan birinin peçesinin altına gizler kendini hiç olmadığı kadar çıplak.
Hamuş suskun demek diyenler bilirler ki asıl susunca ayan olur hal.
İçeriye doğru, özüne doğru döner yol. Ayakları eskir yolcunun.
Usul. Sakin. Sessiz.

Hakkı bulduk deyu sevinmesin eshab-u kal
Cuylar kim erdiler deryaya hamuş oldular

-



Meta Diye Neye Denir

Nehrin çatalağzında pirinç var,
Yukarı illerde de pirince ihtiyaç var.
Bekleteceksin ki pirinci ambarda
Pahaya binsin yukarda,
Ve daha da az pirinç geçsin eline yedekçinin,
Yani pirinç bana daha da ucuz gelsin!
Hem pirinç nedir sahiden?
Pirinç mi? Ne bileyim ben?
Söylesin, varsa bi bilen!
Pirinç nedir bilmem, ama
Fiyatını sor, söyleyim hemen.
Kış geldi mi giyim lâzım,
Pamuğu güzden toplar, ambara kapatırım.
Soğuk bastıktan sonra çıkarırım ortaya,
Ki giyim binsin pahaya.
İplikhanelerde ücret yüksek tutulmuş yoksa,
Ve pamuk dolu piyasa…
Hem pamuk nedir sahiden?
Pamuk mu? Ne bileyim ben?
Söylesin varsa bi bilen!
Pamuk nedir bilmem, ama
Fiyatını sor, söyleyim hemen.
Çok yemek yiyor insan,
Fiyatının yükselmesi ondan.
Gerçi yiyecek de insan elinden çıkma,
Yemeği pişiren maliyeti düşürüyor filan,
Ama yemeği yiyen fiyatını yükseltiyor yemeğin.
Piyasada da insan az zaten…
Hem insan nedir sahiden?
İnsan mı? Ne bileyim ben?
Söylesin varsa bi bilen!
İnsan nedir bilmem, ama
Fiyatını sor, söyleyim hemen.

Bertolt BRECHT


-
UNUTMAK YOK

Nerelerdeydin diye sorarsan
'Hep eskisi gibi', diyeceğim.
Toprağı örten taşlardan söz edeceğim,
sürdükçe kendini harcayan ırmaktan;
ben yalnız kuşların yitirdiklerini bilirim,
gerilerde kalan denizi bilirim, bir de ağlayan
ablamı.
Neden ayrı adlarla anılıyor ülkeler, neden
günler
yeni günleri izliyor? Neden koyu bir gece
birikiyor ağızda? Neden ölüler?
Nereden geliyorsun diye sorarsan bölük pörçük
kelimelerle konuşmak zorundayım,
ağzı zehir gibi yakan araçlarla,
çoğu çürümeye yüz tutmuş hayvanlarla
ve avutamadığım yüreğimle.

Andaç değil yanımızda götürdüklerimiz
unutuşta uyuklayan sarımsı kumru değil,
yaşlarla kaplı yüzler,
boğazımıza yapışan eller
ve yapraklardan sıyrılan şey:
aşınmış bir günün karanlığı
acıyı kanımızda tatmış bir günün.

İşte menekşeler, işte kırlangıçlar
bize sevinç veren ne varsa,
geçici ve küçük duyarlıkların
yan yana göründüğü süslü kartpostallarda.

Ama bu sınırın ötesine geçmeliyim,
dişlemeliyim sessizliğin çevresindeki kabuğu,
ne karşılık vereceğimi bilemem:

öyle çok ki ölüler,
ve öyle çok ki al güneşle yarılmış hendekler,
ve öyle çok ki gemilere vuran miğferler,
ve öyle çok ki öpüşlerle kilitli eller,
ve öyle çok ki unutmak istediklerim.



Pablo NERUDA

Çeviren: Tomris UYAR

-

Bir şiir yaz sevgili
bana özel olsun
Ağrın, sancın ne varsa bırak
gülüşlerini yaz bana.
Sevdası acılı gönüllerden geçmesin
tekmil cümlelerin.
Lûgatın bana özel olsun.
Süz bütün siyahları
Pembeler, yeşiller olsun mısralarında
Yalnızlığını bırak ardında
Güneşe, çiçeklere, gülen çocuklara bak önce
sonra şiir yaz
Bana özel olsun...
uğur sude
-
Çok merak ediyorum kendimi
Başıma birşey mi geldi
Öldüm mü kaldım mı
Hiçbir haber yok kendimden

Bu sabah kapımı çaldım
Kapıyı açan kendim
Bir süre kendime baktım
Bu güleç yüz bendim

Oh ne güzel bir sabah
Bugün de yaşıyorum demek
Benden başka yok kimsem
Beni merak edecek.

Aziz Nesin


-
Seni yitirmedim, kaybettim.
Cep saatimi yitirdim, seni kaybettim.
Gökyüzünün herhangi bir yerinde
herhangi bir gökyüzünde
kaybettim seni.

Kim kimi buldu ömründe?
Herkes başka bir günü düşündü.
Şöyle ya da böyle
ömründe olmayan dünü düşündü.

Yeryüzünde hemen şurda
kaybettim seni.
Telaşla, korkuda kaybettim.
Hüzünde, coşkuda kaybettim.
'Mutluluktan ölebilirim' dedin, kaybettim.

Kim kimi tanıdı ömründe?
Herkes başka bir durumu düşündü.
Şöyle ya da böyle
ömründe olmayan umudu düşündü.

Kaybolan ne varsa onlarda, onlarla
geçen günlerden birinde, geçmişte
kaybettim işte, zaman sustu.
Zifiri karanlık bir mağarada
ürkek bir yosun ışıdı, kayboldu.

Süreyya Berfe
Kayıp

-

HERŞEY SENDE GİZLİ Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin... Yazar : CAN YÜCEL
-

Bu da bir şarap olmalı şimdi boşluğu dolduracak
İçince bir korsan ağzıyla içmeli
Eskidir, yorgundur, kayıptır diye yüzler
Bir sinek bir sinek mi vurunca öldürmeli
Ve sinek oldu muydu hafif bir uzaklık olur
Olur ya, hem biraz dargındır hem biraz evli
İnsan sevdi miydi buna bir çare düşünmeli.
Edip Cansever
-

ANLADIM

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
kendimi bulduğumda anladım.

Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..

Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..

Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..

Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği, acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..

Fakat, hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..

''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde anladım..

Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..

Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman
olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım..

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..

Ölürcesine isteyen, beklemez, sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..

Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmek

Can Yücel
-
İÇİMİZDEKİ BOŞLUK

Sen çocukluğumun yok ülkesinde
sevecen bir albatros kuşuydun,
elimi bırakınca yittim kendi içimde bile;
bilmezdim yine de yalnızlıktan yorulacağımı.
Sen bütün anneler gibi telaşlıydın
ve taşralıydın sevgililer gibi,
gençliğimi bile anımsayamadım bir süre
zaman bulup da seni düşünmekten!..

Bir yanlarım aksayarak yaşlandım,
yüreğim sürekli tekliyordu ki
bir duyan olurdu belki beni diye. Bendeki
sen azalıyordun, belki de dünyaydı eksilen!..
Haklıydın telefona cevap vermemekte,
keyfi yerinde olan haklıdır her zaman;
neyin ne zaman nerde olacağı bilinmez
bir de keyfinin kaçtığını düşünsene!..

Güz bulutları yolumuzu örttüğünde
nasıl arayıp bulduysam seni
ve nasıl incindiysem seni geri çağırmaktan
hüzünleri unut sen de, anıları sil defterinden!
Unut gibi tüm aşklarını eğer yürekliysen,
yineleme yaşadıklarını bir kez daha.

Ve şunu hiç unutma ki, hiçbirimiz
geri alamıyorsak enikonu geçen zamanları,
haklıyız anamızdan doğduğumuzdan beri
içimizde bir boşluk duyumsamaktan
Hüseyin Atabaş
-

Bir kuş kanatlansa anne misali
sen süzülüşünü
ben kanat sesini dinlerim
bir çekiç inse sıcak demire
sen çekici
ben demiri dinlerim
yolumuz sapa yolumuz ağır
sen ardıma
ben yüzüne bakarım
bir garip el açsa düşse önüme
sen elindekine
ben elimdekine yanarım...

Sinan ATİK


-
Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki
Tutkuyu da gördüm ,pes etmeyi de.
Bazıları seyrederken hayati en önden,
... Kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,
Sonra dedim ki "söz ver kendine"
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayati seyredersin.
Öyle bir hayat yaşadım ki,
son yolculukları erken tanıdım
Öyle çok değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım...

Nietzsche


-
YÜRÜMEK

Yürümek;
yürümeyenleri
arkanda boş sokaklar gibi bırakarak,
havaları boydan boya yarıp ikiye
bir mavzer gözü gibi
karanlığın gözüne bakarak
yürümek! ..

Yürümek;
dost omuzbaşlarını
omuzlarının yanında duyup,
kelleni orta yere
yüreğini yumruklarının içine koyup
yürümek! ..

Yürümek;
yolunda pusuya yattıklarını,
arkadan çelme attıklarını
bilerek
yürümek...

Yürümek;
yürekten
gülerekten
yürümek...

Nazım Hikmet

-

"Her kadına sahip olmaya çalışan adam bir kadına hasret kalır! Bir kadına sahip olan adam; Her kadını kendine hayran bırakır."

- Victor Hugo

-
Sevdayı Getirirken Yüreğinden Düştü

‘…kim koyduysam gözlerimin adını yoluna dalıp kaldı günbatımında …’

Gösterilecek madalyonun diğer yüzüne kezzap dökülmüş
Yazık
Bakmaya kıyamam ve dokunmaya
Bulaşıcı döngü değildir avuçlarımda sıktığım deva

Destanlardan fethettiklerimi
Yerine koymak için kazanmadım bu savaşı ey yar
Amazonların kılıç sesleri titrer
İbrikte kan taşırken yavrularım

Barikatların etrafında
Cam kırıklarını kuşanmış bekçi volta atar oldu
Elimi yüzümü toprağa sürsem diyorum
Dağılır mı kara bulutlar doğar mı güneş
Parolasını sormadan içime alırken umudu
Şafağı saymakla biter mi yarının

Ölüler bile amuda kalkar sevgili inan ki
Yıldızlar tutulur gündüz vakti
Sadece kirlenecek beyaz sayfalarda
Bitecek mürekkepte kalırsa düşler

Acizlik değil midir sussam
Yeterli midir kelimeler konuşsam
Saklanılacak yalanlar bir sövüş bir dövüş yaralı
Ah şimdi korkmamak vardı kalmanın ağırlığından

Anlayacaklarmış gibi kayalıklar dikilmiş karşıma
Haykırışlarımı yankılamak için pusuda beklerler
Sesimi boğazına çökülen özgürlüğe sakladım ben
Ayak basılmamış başka bir dünyaya sakladım
Bir de sana birikmişliklerime

Sevdadan bir iskemle çekip dinlenmek nasip değilmiş ey yar
Tut ki
Gırtlağımda olgunlaşsın diye yuttuğum keleklerden midem bulanıyor
Kime çatsam kaşlarım çizgilerimden daha mülayim

Buralardan çekip gitmek gibi değil midir
Esmer gelinin beleğindeki düğümün perişanlığı
Müsaadenle
Biraz daha buralardayım

Okşanması zift kokulu saçlarımı duldalamaz yelden
Zamanı değil
Şimdi gelme
En çok gündüz vakti vicdan kokar nefesim
Olur ya bir gece vakti düşerim aklına
Kapımı çalarsın belki de
Yapma…

S...K


Hazan Armes




-
ben çocukları sevdim yaşadım
dünyaya alışamadım
kuru güller gibi yersiz ve inceydim biraz
hep bunu duydum
bunu yaşadım...
turgut uyar

-

HERKESİN BİR UMUDU VARDIR. BİR SAVAŞI, BİR KAYBEDİŞİ, BİR ACISI, BİR YALNIZLIĞI,... BİR HÜZNÜ. ÇÜNKÜ HERKESİN BİR GİDENİ VARDIR, İÇİNDEN BİR TÜRLÜ UĞURLAYAMADIĞI... TURGUT UYAR

-


YALNIZLIĞIN USTASI...
Korku dağlarının yürekçisi,
Ölüm denizlerinin kürekçisi;
Öyle suskun oturuyor şişesinin başında,
İçtiğinin hem hırsızı, hem bekçisi,

Onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
Dinledikçe susması, düşündükçe susması...
Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası...
Özdemir Asaf


-
-

Çöle sarılan bulut

*

-ne zaman
seni düşünsem-

bir çocuk ağlar içimin dağlarında
bir kadın zılgıt çeker
kapanır gökyüzü
yırtılan tenindeyim


/ bu kaçıncı gün
mahzun
kaçıncı gece
güneş tutulurken
ay tırmanırken en yükseğe
kaçıncı ülkede yangın /


sen ey
iltica eden su

ey
ıssız ve kederli an

sen ey
kıyısı olmayan deniz

gel ve kuşat
ateş menzilindeyim


-ne zaman
seni düşünsem-

bir ney çalar içimin şehirlerinde
bin yıldırım düşer
tükenir soluk
gecenin yüzündeyim


/ bu kaçıncı iz
ardında ağlayan
kaçıncı yara
sessiz
hangi Nuh
gemisi karaya vuran
hangi İsa çarmıhta
kaçıncı gül Pir Sultanı yaralayan/


sen ey
küle dönen ateş

ey
harfleri yıkayan nehir

sen ey
uykusuz düş

çıkar maskeleri suretinden
zindanında seninleyim


-ne zaman
seni düşünsem-

coğrafya baştan sona yaralanır
kanar yüreğimde eski yazılar


-ne zaman
seni sevsem-

bir bulut yere iner
çöle sarılır yusuf
hicret eder peygamberler

*

Nazan Yinanç


-



Misafirsin bu hanede ey gönüI, UmduğunIa değiI buIduğunIa güI, Hane sahibi ne derse o oIur, Ne kimseye sitem eyIe, Ne üzüI.MEVLANA


-

hiç bir dil;
‘özlem’in ağırlığını kaldıracak güçte değildir,
o yüzden,
insan özledikçe sessizleşir...

Elif Şafak


-
Karanlığın ikiz kardeşi…

Başlangıçlar sonlara gebe,
Doğumlar yaşamın müjdesi,
İlk nefesi almak için ağlamak,
Sevda için eline alıp yüreğini, vurmak korlu yollara…

Başlangıçlar sonlara gebe,
Ölüm; cennet ve cehennemin anahtarı,
Saat geç olmuş artık,
Ne Yunus Emre olabilirsin… Nede Mevlana,
Özlemini duyabileceğin tek şey, Karanlığın diğer yüzü…

Mehmet aydemir 31.07.2013 saat 23:59

-

ÖNCE SEN KENDİNLE BARIŞ!...
DÜNYANIN SENİNLE BİR ALIŞVERİŞİ YOK....N.S

-


Sevdiğini mertçe seven kişi, pervane gibi özler ateşi.
Sevip de yanmaktan korkanın, masal anlatmaktır bütün işi.

// Ömer Hayyam //

-

Benim sana verebileceğim çok bir şey yok aslında..
Çay var içersen,
Ben var seversen,
Yol var gidersen..

Aşık Veysel.

-

Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi
Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Karanlıkta oturuyorum. Işıkları yakmıyorum.
Çalar saat zembereği boşalana kadar çalıyor
Acı veren bir sevişmeyi hatırlıyorum.
Bir bıçağın gereksiz yere parlaması bu.
Yıllardır kendini bulutlarda saklayan illegal bir yağmurum.
Bir yağsam pahalıya malolacağım.
Ben bir bodrum kat kızıyım bayım
Yalnızlıktan başka imparator tanımaz bodrumum
Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum
Fakat korkuyorum. Birazdan da
Kırk üç numara ayakkabılarınızla
Bahçede oynayan çocukların üstüne basacaksınız
Bu iyi olmaz bayım!

“Gün akşam oldu” diyorum
Ekmek kırıntıları atıyorum kuşlara
Cam kırıkları yiyorlar
Rüyamda; bir kase dolusu suyun içinde

Rengarenk yap-boz parçacıkları
Anlatmak istiyorum, dinlemiyorsunuz.
Hayır, sanırım sabahı bekleyemem
Bilmiyorum.
İnsanlar rüyalarını acilen anlatmalı.

On dört yaşındaydı ruhum bayım
Bir mermer masanın soğukluğunda yaşlandı.
Protez bacaklar taktılar ruhuma ince ve beyaz
Gıcırdaya gıcırdaya dolaştım şehri
Protez bacaklarıma bile ıslık çaldılar

O ara içimde çiçeklerden oluşmuş
bir silahsız kuvvet ablukaya alındı
Sinemalarda da “organzm gıcırtıları” oynuyordu
Kaçmaya çalıştım. Olmadı.
Bu nedenle, çiçekli şiirler yazmayı
Ruhum açısından faydalı buluyorum bayım.
Neyse işte
Ben her filmi hatırlarım
Sinemaların hiç bitmeyen gecesine sığındığım çok oldu.
“Sofi’nin tercihini” seyrederken çok ağlamıştım.
Öpüşen Guramilerle ilgili bir film yapsalar
Onu da mutlaka hatırlardım.
İnsan içinde çevrilen bir çıkrığın sesini unutur mu?
Hem sonra ben hatırlamaya alışkınım
Bir “eşya toplayıcısıyım” bayım.

Büyük gemiler de yok artık bayım
Büyük yelkenler de
Büyük kağıtlar yakmak istiyor şimdi canım.
İşte az önce bir karabatak daldı suya
Bir süredir de kayıp
Dünyayı yutmuş olarak çıksa da ortaya
Ölüm çok iri bir sözcük değil bayım.
Kasımpatları kadar acı kokuyorum biliyorum.
Ama siz sobada sucuklu yumurta pişirip yiyen
Yoksul bir aşkın güzelliğini bilir misiniz?
Bir gül, bir güle derdi ki görse
Yalan söylüyorum
Güller bu ara hiç konuşmuyor bayım.

(Grapon Kağıtları’ndan)
didem madak


-

kaybolmak istemiştim bir zamanlar
kapının arkasında yokum demiştim
ve divanın altında da.
bulamazsınız ki artık beni,
hayatın ortasında.
kaybolmak istemiştim bir zamanlar
beni kimse bulamazdı
tanrı’nın arkasına saklansam.
o kocamandı,en kocamandı o.
bir kız çocuğunun hayalleri kadar.

bir zamanlar kendimi
bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
kaç metredir benim yokluğum?
benden daha çok var sanmıştım.
benim yokluğumdan dünyaya
bir elbise çıkar sanmıştım.
dünyanın çıplaklığına bakmaya utanmadan
sonunda ben de alıştım.
ah...dedim sonra,
ah!

Didem Madak
Ahlar Ağacı I

-

Kedi kadının yanındaydı
Kadın gecenin yanındaydı
Kedi gitti geceye değdi karardı
Döndü kadına değdi
Bir kadın portresi belirdi
Elinde siyah bir gül vardı
Kucağında kırmızı bir kedi.
Özdemir Asaf

-

GÖNLÜ GÜVERCİNLİ KADIN

önce sesin geldi
aralandı kapılarım
ardında şaşkın bulutlar çıkmazı
... sonunda sen
gönlü güvercinli kadın

köpüren simsiyah saçlarınla
günler boyu koşuşup durdun
içimin aykırı ırmaklarında

gamzelerinde gizlediğin
o binlerce yıldızı
döküp de şimdi üstüme
söyle nereye

artık herkes
tutsun da elinden kendi şiirinin
tersinden mi girsin
ölü kelebekler sokağına

sen bende daha bitmedin ki
gönlü güvercinli kadın

TEKİN GÖNENÇ

-

..İntihar mı dediniz, sakın cinayet olmasın
Bu tükenmiş kavgası, bu acı, bu nasıl bulduğumuz
Bir ucu Avrupa’da, bir ucu ortaçağda
Ki barış adına yetişir korkunçluğumuz
Kaldı ki söylüyoruz bak: indirin silâhları
Yani korkudan değil sizleri görmüyoruz.

Edip Cansever
-

su toprağa düşer, güneş doğar

/güneşimin doğmamış halinin, karakalem resmini çizdim,
rahim içi gibi karanlık o resme seni bekleyişimin ismini verdim/

* * *

—ben seni, seni bekleyişlerimden tanırım ey sevgili.
serenat misali çalar kapıların zilleri, saat sabahın en erkeni
bütün ışıklarını birden yakar o an, dünyanın bütün şehirleri.
perdeler bir telaşla kenara çekilir, camlarda buğular silinir
işte o an ben, her pencerede birden görürüm seni
ben seni, seni bekleyişlerimden tanırım
ey sevgili…

...,

—ıssız firarımızı saklar, üstüne ay ışığı dökülen yollar.
biz biliriz ki ay ışığında firarlar, çoban yıldızını kılavuz tutar
böyle geçeriz karanlıklardan, uykuyla sevişirken karıncalar.
erir çiy damlaları yaprak üstünde, günün ilk ışığından önce
ve su olur toprağa kaçar, her damla bin çiçek açar
çiçekler güneşe benzer, en çok sana benzer
içimde ‘sen’ doğar…

...,

—ben seni, senin bana gelişlerinden tanırım ey sevgili.
ayın geceye karışma öncesi, güneşin çırılçıplak koşması gibi
bu hayalin gerçeğe, gerçeğin düşe geçişidir yani canımın içi.
nasıl silinir, gerekçesiz gerçeklerin yüreğe taktığı kelepçeler
işte gör ki göz gözeyiz, bütün denizlerin kıyısıyız şimdi
ben seni, senin bana gelişlerinden tanırım
ey sevgili…

* * *

/güneşin gözlerine bakarak, bütün renklerin resmini çizdim,
güneşten de aydınlık o resme, senin bana gelişinin ismini verdim/

.......

şiirdeki sen, sensin sevgilim.
sen, senin kadar sevdiğim memleketimsin…….

Cevat Çeştepe







-



İSYANLARDAYIZ BİRAZ

Uzak Kaderler İçin Birgün, bir yagmurla garip garip-Çolugu çocugu terk edecegim.-Bir sevgiyle doymayacak kalbim,anladimAlip basimi gidecegim.

Asir yirminci asirdir,amennaBir yanimda sevgilerim, bir yanimda sancimNeon lambalari büsbütün karartir gecemiziUzaklar daha uzaklasirBir define çikarir gibi kayalardan, Ademden beriSimsicak sevgilere muhtacim.

Bir gün alip basimi gidecegim-Yildizlar isisin, yollar üsüsün, yollar...-Belimi bir ilik sal sarsin, maviHüzünlü bir serencamin ardindan, sarkisizRüyalarim unutulmus bir handa pes desinGörmüs geçirmis bir çift duygulu dudak karsisinda.

Kendi kendine çekilmez oluyor ömrümHer insanin ayri ayri yasayabilsem kaderindeDiyari gurbette kanli bir askBahtsiz bir çocukluk uzak köylerin birindeEn uzak beyazlar,En yakin ikindilerde, duyguluVe bir sahil meyhanesinde bir aksamIçip içip aglasam...

Nasil kisa kesmeli bilmiyorum?Herkesin derdinden pay isterken.Uzak kaderlerin sulari çaglar simdiYildizlar dökülür sonsuza içimizden.

Birgün, bir parkta otururken, biliyorumBir el yagmurla dokunacak omuzumaBir çift göz,bir davet, bir kalpÇolugu çocugu terk edecegim.Yapraklar dökülecek, çiçekler solacak

Bir sonbahar,bir sabah ve bir yagmur olacakToprak ve insan kokulariyla,Ugultulu bir sarhosluk içinde, yillar içinBasimi alip gidecegim.

-

BİR KADIN ÇOCUKTUR ASLINDA...
Bir kadın çocuktur aslında..
Çocuk gibi davranmayı sever.
Erkeğin kendisine bir çocuğa gösterdiği şefkati göstermesini de
ister.
Bir çocuğu okşar gibi incitmekten korkarak okşamalıdır erkek
kadını Ama her kadın çocukça da olsa dinlenilmesini, dikkate alınmasını
ister.
Yani bir kadının çocukluk yapmasına izin vereceksiniz,
ama asla onu bir çocuk olarak görmeyeceksiniz.

Bir kadın güçlüdür aslında.
Hatta erkeklerden çok daha güçlüdür.
Ama bu gücünü her zaman ortaya koymasını sevmez.
İster ki erkeğin gücü kendisine huzur versin.
Kendi kendine yapabileceği şeyleri bile erkeğin yapmasını bekler.
Böylece hem daha kadın
olduğunu hissedecektir hem de erkeğinin ne
kadar güçlü olduğunu görecektir.
Ancak kadın gücünü göstermek istediğinde onu engelleyemezsiniz.
Yapmak istediği bir şey varsa mutlaka yapar.

Bir kadın sevgilidir aslında.
İçinde her zaman sevgiyi taşır.
Sevdiklerinden kolay kolay ayrılamaz. Sevdiklerini kolay kolay
kıramaz.
Zor sever ama tam sever.
Bir kadının tam anlamıyla sevebilmesi için yüreğinin kabul
ettiğini beyninin de kabul etmesi gerekir.
Ve sevmezse de onu asla sevmeye zorlayamazsınız
Belki kolayca yüreğine girebilirsiniz.
Ancak beyninde yer etmemişseniz her an terk edilebilirsiniz. >
Sevmediği halde terk etmeyen kadınlar da var elbette.
Bunun nedeni ise engelleyemedikleri "acımak" duygusudur. > >
Bir kadın yalnızdır aslında.
Hiçbir zaman kadını
bütünüyle elde edemezsiniz.
Kendisine ait bir dünyası vardır ve orada hep yalnızdır
O dünyaya kimsenin girmesine izin vermez.
Hiçbir anahtar o dünyanın kapısını açamaz.
Yalnızlık onun sığınağıdır
O sığınağa ne zaman gireceğine, ne kadar kalacağına hep kendisi
karar verir.
Sığınaktayken oradan çıkmaya zorlarsanız onu sonsuza dek
kaybedebilirsiniz.

Bir kadın bilgindir aslında.
Neler yapabileceğini erkek akli hayal bile edemez.
Yaratıcılığının sınırı yoktur
Ama bunu ortaya çıkartmak için hayatinin erkeğini bekler. >
Hoyratça harcamaz yaratıcılığını sadece erkeğine saklar.
Bir kadının gerçek erkeği olmayı başarabilmişseniz çok
şanslısınız demektir.
Çünkü yaşamınız asla sıradan olmayacaktır.

Bir kadın hayattır aslında.
Çünkü hayatin içinde olan her şey
ancak kadınlar olduğunda anlam
kazanıyor.
Yemek yemek, su içmek bile.
Bir kadının elinden içtiğiniz suyla kendi kendinize bardağı
doldurup içtiğiniz su arasındaki lezzet farkını anlayabiliyor musunuz?

Anlıyorsanız ne mutlu size. Anlamıyorsanız, ne yazık ki
yasamıyorsunuz.

CAN DÜNDAR
-

Onu bağışlayın
O bazen
Vücudunun kederli bağlantısını
Durgun sularda
Boş mezarlarla, unutuyor
Ve aptalca zannediyor ki
Yaşama hakkı var,

Onu bağışlayın
Bir resmin sıradan öfkesini
Kışkırtmanın uzak arzusu


Kağıdının gözlerinde eriyor

Onu bağışlayın
Baştan başa tabutunda
Ayın kırmızı halesi geziniyor
Ve gecenin değişken kokuları
Vücudunu bin yıllık uykusundan
Uyandırıyor

Onu bağışlayın
O içten yıkık
Ama hala gözlerinin içi ışık zerrelerinin hayaliyle parlıyor
Ve anlamsız saçları
Ümitsizce aşkının soluklarının etkisi ile titriyor

Ey mutluluğun sade ülkesinin sakinleri
Ey yağmurda açılan pencerelerinin komşuları
Onu bağışlayın
Onu bağışlayın
Çünkü büyülenmiş
Çünkü sizin ağır gelen varlığınızın kökleri
Onun gurbet topraklarında derinlere kök salıyor
Ve onun kolay inanan kalbi
Hasretin acı darbeleriyle
Göğsünün içinde kabardıkça kabarıyor

ONU BAĞIŞLAYIN - FURUĞ FERRUHZAD


-
sabaha karşı oturup ağladınız
ama mesela şimdi ben
ne aradığımı bilmiyorum

sabaha karşı oturup ağladınız
çünki sizin aşkınız vardı
kurumuş çiçekleriniz vardı
aşina yıldızınız gökte
oturup çok ok ağladınız
ağlayıp iyi ettiniz
size imreniyorum çünki
çünki ölümsüz gibiyim yalnızlığımda
çünki yalnızlığımda öyle güzelim

üç beş kalem insan gelip geçtiler
biliyorsunuz bu dünya bana yetmez
biliyorsunuz bütün kapıları omuzladım
kimini açtım kimini açamadım
bütün gemileri dolaştım limanlarda
hepsi rıhtımlara bağlıydılar
bütün adalar yitikti
sabah karşı oturup ağladınız
çünki siz bulup da yitirdiniz

ben yitirmem bir bulsam
bütün kayaları üst üste korum
ama biliyorsunuz her şey gelip geçecek
süslü kadınlar gibi oymalı arabalarda
iki vakit arasında sessiz bir çiçek
bir dökülecek bir açacak
sonunda cılız köprülerin öte başında
bir benim bulamadığım kalacak

sabaha karşı oturup ağladınız
ama mesela şimdi ben
ne aradığımı bilmiyorum.
.YİTİKSİZ.. TURGUT UYAR
-

İşte suyumuzu kestiler ama masamda yine bir çiçek
bir çiçeğin akşamı elbet bir çiçeğe benzeyecek

nasıl güzel nasıl diri bir çiçek
dipdiri adamlardan biri bir çiçek

evet ben son ve kesin umuduyum bir paket cıgaranın
bir köhne câmekanda sararmış alıp içmemi bekleyecek

sonsuz bir camekânda
başlangıçsız bir çiçek

alırım seni tüttürürüm bir gün güzel tütün
söyle kim var bunu benden daha iyi bilecek

ey kalın duman gün senindir
kim var senden daha doğru tütecek

ben gelirim seni alırım büyük alanlara gideriz
seninle ben o kavruk biçim bir de o diri çiçek

ne sandın bütün alanlar bizimdir
biziz ne varsa kalan, biziz ne varsa gerçek

işte suyumuzu kestiler bu bir eylüldür ey teşrinievvel
geleceksin intihar özlemleri de kıraçlar da gelecek

nerden baksan bir bütün hüznümüz
nerden baksan sonunda o diri çiçek

ki hüznü bir mavilik duygusuna bozar gideriz biz
çünkü biliriz yılkılarımız serin yaylalarda üreyecek

yağmurlar yağar o serin yaylalara
çünkü serin yaylalarda otlar büyüyecek

bir çiçek bahçesinin elinden tutarız biz, biz olmasak kim ne
kim pundunu bulup paralara kötü pazarlıklara böyle sövecek

ey eski camekân ey diri çiçek
biz olmasak şunlara bunlara kim sövecek

ben seni alırım sakin evime koyarım sakin sonra gideriz
gözlerim mavi, senin dumanın mavi, yüreğimiz bir okka çiçek

suyun da denizin de mavi ve avuçların
biliyorsun bir gün gökyüzü değişecek

işte sürahiyi kırdılar suyumuz kesik hadi bakalım
ey camekân seninle biziz ancak bunları yenileyecek

hadi bakalım ey durgun çiçek
hangi ıslak mendil bunları söyleyecek

tatil bitti. güzel hasır şapkamı bir bıçakla değiştim
suyumuzu kestiler işte ama masamda o diri çiçek

tatil bitti şapkamı değiştim bir bıçakla
o bıçak bir güzel cıgara gibi işleyecek

Turgut Uyar
Beklemiş Bir Paket Cıgaranın Son Umudu’na
-


YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR


Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

İnsan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana



Ataol BEHRAMOĞLU
-

şuan sana güneş yanığı tenin sardığı
ruhun özlem dolu son eforlarıyle coşmuş
kutsal hislerle yazıyorum...

karşımda akdeniz gözlerime mavi rengi
bedenime dalgacıklar yansısı ışıltılar serinliği
yüreğime harlanmış ateşe dokunan rüzgarı
sensizliğime çare gibi algıladığım halleri
ile iç içe savaşın en şiddetli anındayım.

ya eritecek tüm gücünü kullanarak deniz
beni ve ruh bilgeliğimi
ya diklenişime yenik düşecek
asude bir atlas olacak saracak benliğimi.

ben çılgın bir aşkı yaşıyan şanslı bireyim
daha şanslı bir can ile bulutlara erişmişim
ya yağmur olup doğayı şenlendireceğim
ya buharlaşıp kuraklıkla heba edeceğim.

duy dinle bak kılık değişti ruhum dorukta
koca çam ağacının hışır hışır ıslığındayım
serin esintisini yaygara yapmış aşk narına
ya teslim olacak ruhum sevda uğruna
ya teslim alacağım seviyi herşeyim adına.

burada son verirken yazmaya
dile düşmüş benliği sundum saygıyla sana
ister al canı sar canana ersin mutluluğa
ister bırak darda sallansın darağacında
efes//35....29 nisan


-

...bir kez Cumartesi yalnızı olursan
dünyada da yalnız kalırsın işte
bu şiir de aslında ne Cumartesi ne yalnızlık
yalnızca aşk üzerinedir
ama zaten Cumartesi Yalnızlığı da
başka nedir
aşktan, olmayıştan başka
uzuuuuuuuuuuuuuun bir kederdir
aşk kadar uzun, keder kadar uzun
yalnızsan Cumartesidir
ey Cumartesi yalnızı öyleyse
iki kere kederlisin
yalnızlık da senin
Cumartesi de senin…

Haydar Ergülen

Bir insana zorla sevdiremezsin kendini,
Bana güven diyemezsin.
O bunu hissetmiyorsa,
Tek bir söz söyleyebilirsin:
-'Sen Bilirsin! '
- Can Yücel

-

İksir Tadında Agu

Sen gittiğin günden beri, dallarım
Döker yaprağını, güz gelir bana.
Sarsa birkaç Güneş birden kollarım
Nafile, üşürüm; buz gelir bana.

Sensiz her anımın başı kördüğüm
Her günüm bayramdır seni gördüğüm
Fısıltın def çalar beynimde güm güm
Ardı, sivrisinek saz gelir bana.

Âlemin rengi tek, doğuştan köre
Dinlemez ne adet ne örf ne töre
Dokunsan kalbimin attığı yere
Her atımda bir çift göz gelir bana.

Sen yoksan anım, yıl; yılım çağ olur.
Sen varsan diken, gül; çöller bağ olur.
Sen yoksan metre, mil; ova dağ olur.
Sen varsan geçitler düz gelir bana.

Sensiz kalmadı ne tadım ne tuzum
Bir görsem on beş yıl gençleşir yüzüm
Yirmilik güzeli görmez de gözüm
Kırkbeşlik dulluğun kız gelir bana.

Ey canımın canı, ey mihribanım!
Anlık nazarınla yandı ormanım
Ne zaman tutuşmak istese canım
Yaktığın ormandan köz gelir bana.

Verseler dünyayı alamam ki tat
Uçmam asumana, taksalar kanat.
Ölüme götürür sensiz her saat
Seninle on ömür az gelir bana

Darılma hakkı yok bülbülün güle,
Çekinme ağzına geleni söyle.
Acıtır babamın sitemi bile
Senin küfürlerin naz gelir bana.

Gittin ya ölmedim, yaşadım ama
Bir sızı saplandı aha şurama
Yıllar önce mayalanmış yarama
Merhem bekler iken, tuz gelir bana.

Silinmiş hafızam, hatıralarım
Kaybolmuşum, ben kendimi ararım.
Haykırsam “Bul Beni! ” diyerek yârim
Senden üç metrelik bez gelir bana.

Beynimin içinde kurulmuş halay
Şeytanlar ve cinler oynar… Şinanay
Bu berduşluğumu yokluğuna say
Davul sesi bile tiz gelir bana.

Sen yokken yaşamak bilmem ki nedir?
Şatolar, saraylar, daracık kabir.
Cümle organlarım çürüsün bir bir
Veremmiş, kansermiş, vız gelir bana.

İsmail Uysal


-

Bazen sevdiklerimiz, zaman kadar sonsuzdur.
İşte bu yüzden seni;
sevginin coğrafi sınır tanımayan yanını keşfettiğim için çok sevdim...

_____Tezer Özlü



Ben Böyle Severim


geveze biriyim biliyorum
sözcükler sevgi içinse
hele bir de senin içinse
iyice çözülüyor dilim
bırak rahat rahat gevezelik edeyim

sen de öyle yap
zorlama kelimeleri bırak
dilediğince çözülsünler dudaklarında
sevmediğini söyleseler de
rahat bırak kelimeleri
ben senin dürüstlüğünü de severim

susarak da severim
onca zaman sevdiğim gibi
gözlerimle,nefesimle severim
bedenimden ayrılıp ruhumla severim

gideceksen durma git
ben seni uzaktan da severim
ola ki
ola ki yokluğuna alışırsam
sakın dönme
ben senin yokluğunu da severim...


Savaş Dinçbaş





Hayat dolduruyor her boşluğu kendince
Bir başka başlangıçla
Tutuşmak üzere yeniden
Pembe üflemeleriyle bir ince soluğun
Soğuyor acılar bile..

Şükrü Erbaş



Kimi der ki KADIN
Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki KADIN
Yeşil bir harman yerinde
Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir,
Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Kimi der ki çocuk doğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım, başımdır.
Yavrum, annem, karım, kızkardeşim,..
Hayat arkadaşımdır....

★ Nazım Hikmet RAN





‎-Melankoli-

Beni en güzel günümde
Sebepsiz bir keder alır.
Bütün ömrümün beynimde
Acı bir tortusu kalır.

Anlıyamam kederimi,
Bir ateş yakar derimi,
İçim dar bulur yerimi,
Gönlüm dağlarda bunalır.

Ne kış, ne yazı isterim,
Ne bir dost yüzü isterim,
Hafif bir sızı isterim,
Ağrılar, sancılar gelir.

Yanıma düşer kollarım,
Görünmez olur yollarım,
En sevgili emellerim
Önüme ölü serilir...

Ne bir dost, ne bir sevgili,
Dünyadan uzak bir deli...
Beni sarar melankoli:
Kafamın içersi ölür.

Sabahattin Ali


Ayrılığı seçtin mi her şeyi götüreceksin yanında...
Geriye hiç bir şey kalmayacak...
Söylenmemiş sözler kalmamalı bıraktığın yerde -ki ben en çok onları duydum-...

Gittin mi adamakıllı gideceksin !!!
Hiç bir özlem kalmamalı dönüşleri emziren...
Demem o ki... Böyle gidilmez!!!
Büyük olmalı ayrılık !!!

Uçsuz bucaksız dursuz duraksız olmalı...
Telefonun numaraları sesime düşmemeli...
Yolların yoluma değmemeli...
Hiç bir anıya hiç bir dizeye hiç bir şarkıya yenilmemeli ayrılık...
Şiirler okununca unutulmalı...
Hasret dokununca uyutulmalı...

Rakının şarabın diktasında titrerken yürek...
Gözyaşlarının debisi arttığında...
Gece inmişken ayak parmaklarına kadar...
Yahut gün doğarken...
Yatağının diğer yastığındaki boşluk tecavüz ederken gözlerine...
Ne bileyim tek başına yiyeceğin sofrana iki kişilik servis açtığında...
Susacaksın... Duracaksın...

Gitmenin hakkını vereceksin !!!
Ayrılık gurur duymalı seninle...
Gidersen... Sözün ayaklarına geçiyorsa...
Ayakların yakınımdan geçmeyecek...

Ayrılığı seçtin mi büyük olacak ayrılık...
Ayrılığı seçtin mi?
Kahraman Tazeoğlu



Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.
Gökte bulut, suda yelken, dalda çiçek.
Bir gün, bir gün var ki, günden güne gerçek,
Çatır çatır servi, çıtır çıtır böcek.
Çek ciğerlerine, bir nefes daha çek,
Bu rüzgar her vakit böyle esmeyecek.

Ziya Osman Saba


Dilsiz değildir
suskunluk,çok şey anlatır anlayana..Kelimelerin anlatamadıklarını
haykırır aslında..Bir kaçış değildir suskunluk,bir bakıştan çok daha
fazlasıdır..Sessiz çığlıkların bir adım ötesidir..Hayata olan
öfken,insanlara olan kırgınlığın, ve daha nicesi saklıdır içinde
...sukunetin.Rest çekmenin ''asil' halidir anlayana..



KAYIP ÇOCUK

Birden işitilmez olsun ayak seslerim;
Gölgem bir başka sokağa sapıversin;
Unutayım bir anda her şeyi,
Nerde oturduğumu,
Bir tuhaf adem olduğumu Can adında.
Aklım arayadursun başka kapılarda kısmetimi,
Ben, bilmediğim sokaklarda bir başıma;
Gönlüm öylesine geniş, öyle ferah,
İlk defa görmüş gibi dünyayı,
Bir şaşkınlık içinde, yeniden doğmuş gibi;
Hatırlamam artık değil mi, dostlar,
Hatırlamam artık garipliğimi?

Can YÜCEL



Herkesin yaşamında çıplak günleri vardır;
savunmasız, iddiasız, direnmesiz,
gösterişsiz, öylece... yalın ve kendi halinde.
içine kimsenin kabul edilmediği,
alınmadığı, hani o en yakınların bile....

Buket Uzuner - Ayın En Çıplak Günü


SUSMAK;Kabullenmektir habersiz geleni;
bazen acı çekmektir,
haklılıgını bile bile boyun bükmektir,
kelimelere küsmektir,üzmemek icin sevdigini


SUSMAK;Dinlemektir alabildigine hırcın düsünceleri
bazen gözyaslarını saklamaktır,
hüznü sessizlige zincirlemektir,
göstermemek icin topraga düseni






SUSMAK;Sevmektir adını haykıramadıgın kisiyi;
bazen ödün vermektir,
hicranıyla yüregi daglamaktır,
gitmesin diye sıkı sıkı örtmektir yüregini...



SUSMAK;Hapsetmektir asamadıgın caresizligi,
bazen gelecegi beklemektir,
hatıralar ugruna sineye cekmektir,
dostluk adına,cignemektir gururunu...
SUSMAK;Ölmektir,yasamak adına hayatı,
bazen kacıp gitmektir,
hayatla kaderi birlestirmektir,
teslim olup kaybetmektir...



Söylenecek hiçbir şeyin yoksa, susmaya ne dersin?
Söyleyecek sözü olanları dinlemeye, anlamaya ne dersin?
Kitap sayfalarının arasında dolaşmaya...
Kâinatı okumaya...
Suratını okşayan rüzgârı, saçlarını ıslatan yağmur damlasını, ayaklarındaki kum tanelerini hissetmeye...
Güneşin batışını, hayata dair anlatacakları olan bir filmi, yıldızları, uzaklaşan bir gemiyi izlemeye...
Hastanedeki hastaları, cezaevlerindeki mahkûmları, kabristandaki mezar taşlarını görmeye...
Yollardaki bir taşı, bir düşeni, bir kendini kaybedeni kaldırmaya ne dersin?


Biraz düşünmeye, geçmişe, geleceğe gitmeye...
Sorular sormaya, hayata, kendine, dünyaya dair...
Kafa yormaya, hep ertelediğin konularda...
Bir cevap bulmaya, bir cevap veren bulmaya; içinden çıkamadığın problemlere dair...
Söyleyecek hiçbir şeyin yoksa, söyleyecek bir şeyi olanlardan bir şeyler öğrenmeye ne dersin?


Bugüne kadar söylenmiş sözlerin üzerinde durmaya; kiminin altını kırmızı, kiminin mavi, kiminin siyah kalemle çizmeye; kiminin üstünü çizmeye, kimine bir harf, bir kelime, bir ünlem eklemeye ne dersin?


Yeni bir şey söylemeyeceksen, daha önce söylenmiş sözleri bu kadar yüksek sesle, bu kadar kendi keşfinmiş gibi bağıra bağıra söylememeye ne dersin?
Kendini biraz hesaba çekmeye, cevaplarının doğruluğunu kontrol etmeye, hatalarını kabul etmeye...
Biraz bozmaya ezberlerini...
Biraz değiştirmeye kurduğun cümleleri...
Teslim bayrağını çekmeye...
Yeni şeyler öğrenmeye...
Yeni şeyler söylemek için susmaya...
Ama susarken de içine hiçbir ima katmadan, sadece susmaya...
Bir şey biliyormuş gibi değil.
Kâle almıyormuş gibi değil.
Kendini ağırdan satıyormuş gibi de değil.
Gümüş olan söze tercih edilesi bir altın değerinde olduğundan hiç değil...


Daha yolun başındaymış, daha öğrenecek çok şeyi varmış, söyleyecek hiç ama hiçbir şeyi yokmuş gibi susmaya...
Bir "Konuşursam yer yerinden oynar havasında" değil.
"Fırtına öncesi sessizlik" gibi de değil.
Sesini akort ediyormuş gibi hiç değil.
Söyleyecek sözü olmayan herhangi bir insan gibi...


Susmaya ne dersin?

Gidemem

Bazen daha fazladır her şey
Bi eşikten atlar insan
Yüzüne bakmak istemez yaşamın
O kadar azalmıştır ki anlam

O zaman git hemen radyoyu aç bi şarkı tut
Ya da bi kitap oku mutlaka iyi geliyor
Ya da balkona çık bağır bağırabildiğin kadar
Zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor

Ama fazlada üzülme hayat bitiyor bir gün
Öyle de böyle de ayrılıktan kaçılmıyor
Hem çok zor hem de çok kısa bir macera ömür
Ömür imtihanla geçiyor

Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem gitmem
Unutmam acı tatlı ne varsa hazinemdir
Acının insana kattığı değeri bilirim küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir
Bi şiirden, bi sözden
Bi melodiden, bi filmden
Geçirip güzelleştirmeden dayanmak zor
Yıldızların o ışıklı fırçası azıcık değmeden
Bu şahane hüzün tablosu tamamlanmıyor
Sezen Aksu

West Indies,Kizil Elma,Itaki,Maçin!Uzun yola çikmaya hüküm giydim.Beyazlarin yöresinde nasibim kalmadiyerlilerin topraklarina karsi suç isledimzorbalarin arasinda tehlikeli bir nifakuyruklarin arasinda uygunsuz biriyimvahsetimbeni baygin meyvalarin lezzetinden kopardikendime dünyada biraci kök tadi seçtimyakin yerde soluklanacak gölge bana yokuzun yola çikmaya hüküm giydim.

Uzak nedir?Kendinin bile ücrasinda yasayan benim içingidecek yer ne kadar uzak olabilir?Basim açik, saçlarimi ikiyeortadan ayirdimkimin ülkesinden geçsemsakaklarimda dövmeler beni ele verecekcesur ve onurlu diyeceklerhalbuki suskun ve kederliyimkorsanlardan kaptigim gürlek naraisime yaramiyorrençberlerin o rahatve oturmus lehçesinden tiksinirimboynumdabana yargi yükleyenlerinutançlarindan yapilma mücevherlersirtimda sagir kantari gizli bilgilerinmataramdaki suya tuz ekledim, azigim yokuzun yola çikmaya hüküm giydim.

Bir hayati,ismarlama bir hayati birakiyorumgörenler üstünde iyi duruyor derdi her bakistaaskerken kantinden satin aldigim cep aynasibazi geceler çikarkenuçari bir gülümseyisle takindigim mustagibi lükslerim de burda kalacaksiparisi yargicilar tarafindan verilmisbu hayattan ne koku, ne yanki, ne de boyatasimami yasaklayan belgeyi imzaladimburada bitti artik isim, ocagim yokuzun yola çikmaya hüküm giydim.
İsmet Özel


Su basında durmuşuz.
Su serin,
Çınar ulu,
Ben şiir yazıyorum.
Kedi uyukluyor
Güneş sıcak.
Çok şükür yaşıyoruz.
Suyun şavkı vuruyor bize
Çınara bana, kediye, güneşe, bir de ömrümüze...
Nazım Hikmet Ran


seni kalbimle sevdimherkezden ayirarak
tatli dillerle sevdim kem gözden kayirarak
seni sen diye sevdim siirlere yazarak
seni yeminle sevdim Kitaba el basarak




Bizim evin sakinleri bilge kedi ve dikenli pembe çardak gülü

Sırtımda yatardı
mıır mıır mır yapardı
Tekir kedim

Tartışabilirsinz gözümün ne renk olduğunu
kimine göre siyah
kimine göre kahverengidir
düşündüklerim
yazdıklarım
görüşlerim
tesbitlerim
de

doğru olmayabilir
bizim evin kedisine sorun
o bilir

hem oldukça bilgedir
doludur dağarcığı
yeri gelir çocuklara alfabeyi öğretir
bilir ki çiğ et sevmem
çiğ söz etmem
her şeyi ben bilirim de demem
zaten bilmem de
o bilir
Tekir kedim

sustuğuna bakmayın müzikten de anlar
nota da bilir
bayati araban söyler damlarda
Nihaventten vaz geçemez yine de

aah o nelere şahittir
yüreğimi ilk kimin kanattığını
ve bir tenhada ilk kez
beni hangi gülün öptüğünü

sır tutar kimselere söylemez
nankördür biraz
kızdırmaya gör
çarşaf çarşaf serebilir ortaya
tüm evin sırlarını

o neler bilir neler neler bilir
siz bilemezsiniz

bir de penceremin önündeki dikenli pembe
çardak gülüm

ben pencerenin önünde yol gözlerim
Tekir kedim sırtımda
mıır mıır mır

o gül bilir bir akşam sevgilim gelmedi diye
kanayan yüreğimi

ne ki dikenin acısı
çeken bilir
nasıl olur aşk sancısı

21/Haziran/2011/Salı/Bodrum

Yüksel Nimet Apel




Kedilerin Alışkanlıkları

Kayboluşumun beşiğini sallıyorum bu akşam
Büyüyor yavaş yavaş
Sırtında parmak izleriyle zamanın
Bir tekir kedi ile beraber
Seyrediyorum hayatı:
O meleklerin cebinden düşen anahtardı,
Son zikrin halkası
Allah’ın son hatırası
O bizim kaçırdığımız fırsattı
Uğurböcekleriyle parmak uçlarında
Küçümserdi hep ona olan aşkımı
Gözünün yaşına bakmadan şimdi ben
Kovuyorum ihtiyarı

Ardımda kırık bir ayna
Üvey anneleri hayatımın.
Batsın diye güneşe tempo tutan o kız çocuğu...
Evden kaçışımın pembe spor ayakkabıları vardı.
Hüzün neydi sanki o zaman
Artık kullanılmayan dikiş makinesi annemden kalma.
Ölüm neydi sanki o zaman
Bir önseziden başka.
Evden kaçabilirsin artık çocuk,
ama kaderden asla!
Babam
Çıkarılmış bir adam bütün fotoğraflardan
Kader neydi sanki o zaman,
Masada açık unutulmuş
Turuncu kulaklı bir makastan başka.
Bir ağaca bakıyorum şimdi
Başladığı yerde bitiyor dünya
Alışıyor dil şimdi
Azı dişin bıraktığı boşluğa.
Bastırıldı nihayet hayatın kadife kalesinde çıkan isyan.

Söküyorum şimdi sözleri birer birer
Kalpten kalbe giden yolu kapayan
Kalbim, anlatılmaktan usanmış,
Yıldızı sönmüş bir komedyendir artık,
Dilencinin önünde kahkahalar atıyor,
Kirli bir mendille çıkınlanmış şimdi dünya.
Hayretle bakıyorum kedinin gözlerindeki çapağa,
Geri vermiş hayata çaldığı şiirleri,
Ne zaman aşkı tersinden okusam
Anlıyorum kediler bile meğer alışmış bu yokluğa
Sallayıp duruyorum bu akşam kayboluşumun beşiğini,
Gönüllü hemşire birinci sigarasına.

Sarhoşum kadehlerde biriken tozla
Çekil diyorum kağıda, çekil,
İçer ve zehirlenir
Ne zaman gözlerimden mürekkep damlasa.
Kalbime dokunuyorum bir kelebeğe dokunur gibi
Yetmez mi acaba bu dökülen pullar aşka?
Yoksa şu sızıyı
Sobası tüten evin şiirinde mi saklasam?
Şu sardunyanın kırmızı çiçek açışına
Yetmez mi acaba ah kör olmuş bir Türk filminde ağlasam?
Ne zaman sorsam,
Anlıyorum kediler bile meğer alışmış zamana.

Dünyayı bir salyangozun izlerinde dolaşsam,
Elimde parlak bir harita
Hiçbir atlasta henüz yer almamış.
Ardımsıra yollara hayalimin kırıklarını bıraksam
Yeter mi bu izler beni kendime getirmeye acaba?

Didem Madak




BENİ AŞKA TERKETTİĞİN İÇİN SEVİYORUM SENİ

Bir sır- çocuksun, yalnızca aşk açık sende
Ne sen kalıyorsun ne o, aşktan başka
Biri yok, gel, aşk istediği için varsın
Ne onu kurtarıyorsun ne kendini, aşktan başka
Biri yok, git, aşk istediği için yoksun

Ayrılıktan değil, taşıdığı saflıktan konuşursun;
Ayrılık sana dönmektir, yeniden bana
Ruhumuz öpüşür ya, başkasındayken ağzımız
Gövde gözaltındadır, oysa ruhumuz sereserpe
Seni senden beni benden bağışlar birbirimize

Bir sır- çocuksun, aşkla açıyorsun kullandığın her şeyi
Burda değilsin, çoktun çekilmişsin
Ve seninle gitmiş senin olan, her zamankinden çoksun bu yürekte
Çünkü aşk hepimizden çalışkandır, ben duruyorum
Vefa aşk listesindeki ceza nöbetine

Bu karanlıkta daha iyi görüyorum seni
Aynı tünelden geçiyorsun gelişte ve gidişte
Kavuşmaya, ayrılığa aynı yolu kullanıyorsun
Beni büyüten aşktan söz ediyorum, yolculuğa övgü
Zaman yok ki aşktan başka, uykusuzluğa övgü

Bir sır- çocuksun, baştan çıkarır gibi açığa çıkardın beni
Ayrılık mı; beni aşka terkettiğin için seviyorum seni


YARIN GECE

Yarın gece gideceğim bu kentten
Bir ırmağa yolcuyum sular çekiyor beni
Yüreğimden başka taşıyacak yüküm yok
Sayılmazsa göğsümden düşen kuş ölüleri

Sözüm yok işte yüzüm işte akşam
Sesimde anıların sessizliği

İçimde acıyla yürüyorum yolları
Çoktandır yolumu ayırdığım bu kentten
Yorulsam da bir daha binmem o trenlere
Kimse karşılamasın istasyonlarda beni

Kuşsuz bir kent gizli uzayan saçlarımda
Aşktan ve anılardan bir avuç külüm şimdi
Ardımda usulca akan küçücük sular
Bir onlar uğurluyor varacağım ırmağa

Sözüm yok işte yüzüm işte akşam
Sesimde anıların sessizliği

Sonunda bir soru gibi kaldım yine kendimle
Kentin kırık aynasında eksildikçe düşlerim
Söyle benim ömrüm bu kente uğradı mı?
Sahi ben hiç ömrümü kendime yaşadım mı?

ZARF

Bu mektubu senin kalbine yolluyorum
El yazısıyla değil kül yazısıyla
Yazıyorum ilk defa güzel adını
Kardeşim benim kül kardeşim
Ancak bir rüzgâr postası taşır bu zarfı
Bu uzun havalarda, bu yanık havalarda
Hafiftin, zarfın üstündeki pul gibi uçucu
Şimdi öyle ağır ki külün
Temmuz yandı, şiir yandı, dil yandı
Külün daha uzun sürecek hayatından
Mektup yanar, zarf yanar, pul yanar bundan

BİZ

Kimsenin gözlerinde böyle bir kalp görmedim
Aramadım da bir daha sende bulduğumu bir başkasında

Kalbimle bir gülü doğrultarak bir ağrıyı tanımladım: aşk
Dil bir buluttur yağdıkça şiir olur
Bu şiiri yazarsam sanki o bulutun gözlerinden yaşlar boşanacak gibi mutluluk ve kederden
Sanki, sanki diye bir mevsimmiş anılar
Birbirine baka baka mavi iki bulutmuşuz da biz, çıkmazmış ikimizden bir mavi yağmur
Ve mavi bir umutsuzluktan kararırmış hayatımızdaki gül
Kararmış bir gül yağmurda heves bırakmaz, heves yarım kalırsa mavi de yarım
İki çocuktan hangisi cayarsa gül de yarım, yarım gülden kalan şiir başka gülde açılmaz;
Şiirlerle kimse anlamayacaktı zaten, bizim birbirimizden ne anladığımızı
Ve sen bile biz ne anlamıştık birbirimizden şaşacaktın
Nereye kaçsan; filmlere kitaplara şarkılara dokunuşlara öpüşlere
Hatırlatacaktılar. Hatırlayamayacak mıydın?

Oysa tek başıma en kalabalık arkadaşın olacaktım
İnsan arkadaşına benzer
Sen de bende kalabalıklaşacaktın
Öyle ki istila edecektik birbirimizi

Yağmur gibi Rusça konuşacaktık Bulut gibi Türkçe ağlayacaktık
Biz, iki çocuk kalacaktık, büyürsek dokunur diye gözlerimiz o güle

Konuşmadık Ağlamadık Dokunmadık! Biz, iki çocuk… Kalmadık!
Keşke burada olsaydın-Keşke burada olsaydım.

Ve şimdi bu şiiri benden sana gönderilmiş bir fotoğraf sayarsak
Birlikte okuyalım arkasını:
‘‘ canım arkadaşıma can’sız bir hatıra’’

GİDİŞİNE GAZEL

Gözlerin yağmurlarda ıslanmış
Gibi çocuk, gibi ışık, gibi sımsıcak

Çocukluğun tutmuş da yine âşık olmuşsun
Sanki bana, sanki yine, sanki olur ya

Aşk bile dolduramaz bazı âşıkların yerini
Diye övgü, diye tutku, diye bağlılık

Heves uykudaysa ruh temiz ve çıplak gezinir
Gazel bundan, keder bundan, sır bundan

Hadi git yeni hüzünler yık kalbimize bu aşktan
HAYDAR ERGÜLEN


Toz Büyümesin

Dokundum ya düşüncenin ucuna
Yüreğim çiğ tutmaz güz büyümesin
Sarıl şiirin sıcaklığına
El sürme toprağa toz büyümesin

Gülay Kılıçhan




Sarmaşık...
Sarılmış sıkıca kopması zor birazcık...
Öyle bir sarılmış ki Çınar ağacına..
Boydan boya
Sıkı sıkı sarmakta...
Güzellik olsun diye...
Canı sarılmak istedi diye...
Çınar mutlu sarmaşıktan
Hiç sesi çıkmıyor mutluluktan
Çırpınamıyor bile sallanmıyor rüzgardan..
Sarmaşık... Daha da..
Sarıyor...sıkıyor... Güzellik olsun diye...
Küfü mü seversin, nemi mi?
Çok ağlarım ben sarıl sarmaşık!
Düzlüğü mü seversin,pütürü mü?
Kusurlarım çok sarıl sarmaşık!
Sarılda… öylece kal…
Benim gövdem senin yerin
Gövdeme sarıl çık diye
Az laf dökmedim bedenine
Zapt edilmezsin!
ben hizaladıkça sen çırpınır…
Sen çırpındıkça ben gövdeme bağlarım
Dediğim yere gitmez yaprakların!
Ne asiymişsin sen tıpkı ben gibi…
Sana bakar ağlarım
Gövdeme sarılmış bir sarmaşık
Ben sana uzak ben sana âşık
Uzattım dallarımı hadi
Dola boynuma yaprakların yavaş yavaş
Girsin koynuma
Sen hep yeşil kal
Sonbaharda ben yapraklarımı dökeyim
Ben senin için solayım
Güzel sarmaşığım ben sensiz yapamıyorum
İnan AŞIĞIM
Şimdi ben,
Koca bir çınarım.
Bedenime sarılan sen sarmaşığımla
Öyle mutlu öyle huzurluyum
Bir yaprak bile belli belirsiz düşerken gövdemden,
Bilmesede yıkılacağımı, devrileceğimi
Ben severim yüreğimdeki olanı
Tüm bedenimi saran sarmaşık yapraklarımı...
13.09.2012 Levent KARAKAŞ




güneşin yakan sıcaklığına doğru
gözlerimi kapattım
sıcaklığın yüzüme vurup
ışığının kızılımsı rengini hissettim

ruhumun karanlığına süzülsün
bedenimi ısıtan sıcaklığı ruhuma işlesin
içimde hissedeyim istedim
olmadı..
karanlığın soğuk sıcaklığına doğru yürüdüm
ışığın kızılımsı sıcaklığını
arkada bırakarak..
nadiresavcı







bir mum yaktığında, bir süreç başlatırsın – ama yürüyüşü senin elinde olmayan bir süreçtir
bu; artık, kendi oluşma biçimini izleyecek, senin elinde olmadan da, zaman içinde, varması gereken noktaya varacaktır:

mum, önce, bir noktaya kadar, kendi doluluğu içinde, güçlü güçlü yanar; ama yanışında belirli dengesizlikler oluşunca ( ki, kaçınılmazca oluşur bunlar ), çeperini delip, eriyik maddesini dışarı akıtıp, fitilini yakıp küçülterek, söneyazar – önlem düşünürsün: alır, kenarlarını düzeltir, bir madeni kutunun kabını ters çevirip, içine koyarsın – ama, boşunadır bu da : çünkü kendi süreci içinde oluşturduğu dengesizler sürmektedir – çeperleri tam düz değildir; içine koyduğun kabın belirli bir eğimi vardır – gene, arar dışarı eriyik madde: kabın içinde yayılır, kap ısınır; dibine varmış fitil, artık, her türlü biçimi yitirmiş maddenin son kalıntıları içinde, ucu ucuna, yanıyordur – sönmesi yakın ve kaçınılmazdır.

şimdi yapabileceğin tek şey, kap içinde kalmış eriyik maddeyi bir kenarında biraraya getirip, muma benzer bir biçime sokarak, dibine dayanmış fitile biraz daha süre tanımaktır – ama artık bilerek : mumun, sönecektir.

elinden birşey gelmez – hep müdahale edersin; dersin, şöyle, şuraya toplasam – şöyle, şu biçime soksam; şöyle, bir köşede, sürebileceği bir konum bulsam – şöyle… boşunadır : madde tükenmeye yüztutmuş; güdük fitil de dibine dayanmıştır.

ama sönmez bir türlü : fitili yok denecek kadar kısa; maddesi de, dikkatle belirli bir açıda tuttuğun kabın köşesinde, ancak küçük bir oyuk olarak kalmış; oysa alevi, eski canlılığında – sanki – hiçbirşey yitirmemiştir.

sönmez bir türlü – sen de, sonunda, gücünü toplayabildiğin bir anda, kendin üfleyip söndürürsün onu.mumun söner
ORUÇ AUROBA


Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

Can YÜCEL















AH! İKİ GÖZÜM AH!

Bir acının çağlayanına düştük iki gözüm
bir uçurum kıyısına
tutunduğumuz dallar incecik kırıldı kırılacak
ne halden anlayan oldu ne de soran hatırımızı
nasıl da acıyor hayatımız bir bilseler
bir bilseler neden hüzün yüklü bakışlarımız
kır düşmüş saçlarımız
umudun siyaha büründüğü yerdeyiz
kimse bilmez kimiz biz, adımız ne, nasılız, nerdeyiz?

kalmadı bir anlamı artık hayatımızda aşkın, ayrılığın
açan gülün, düşen yaprağın, akan ırmağın
sonbahar rüzgarları esiyor şimdi gönül ülkemizde
hayatın ıstıraba dönüştüğü yerdeyiz iki gözüm
Kimse bilmez kimiz biz, adımız ne, nasılız, nerdeyiz?

gözlerimizdeki bulutları kovsak
kirpiklerimiz yağıyor yüreğimize
kirpiklerimizi bağlasak
kimsesizliğimiz tıkanıyor boğazımıza
kedere aralanan kapıdır şimdi zaman
damarlarımızda kıvranan ihanet acısı iki gözüm

zaman değişti iki gözüm
hangi ağzı öpsek kokuyor
hangi duvara yaslansak çürük
her gece böyle uykusuz, yorgun, viran
yüreğimiz kanıyor, yanıyor ciğerimizín ortası
bir ömürdür yorgunuz yollarda,
yaralıyız
Kimse bilmez kimiz biz, derdimiz ne neden karalıyız

hangi adaya sığınsak ihanet
sarı fırtınalar sarıvermiş kıyılarımızı
suyu çekilmiş ırmaklar gibi
her dalga ömrümüzden bir şeyler kopardı iki gözüm
hiç bir liman saklamiyor bizi artık

bu dünyada yönünü yitirmiş iki kırık tekneyiz
denizi kirlenmiş martı,
nereye uçsak uçurum
zehirli oklar saplanıyor kanatlarımıza

gözlerimiz hüznün teknesi
hangi adaya sığınsak ihanet
hangi dala konsak kış
ne yana dönsek bir yanımız küs
ne yana dönsek yağmur hıçkırıkları
kime baksak gözleri öksüz
aynalarda paramparça yüzümüz
yüregimize batıyor kırıkları

baharlara sevdamızı, dağlara hayrkırımızı duyuramadık
dokunamadık kanadı kırık güvercinimize
unuttuk içimizdeki umutların beyazlığını
mavileri, yeşilleri, alları unuttuk
sonu olmayan bir yolda gidip geldik bir ömür
bir çöl akşamında kararıp kaldı düşlerimiz

oysa uzak dağbaşlarına yazmıştık umutlarımızı
denizlere, dalgalara, firtınalara,
upuzun ırmaklara yazmıştık sevdalarımızı
ki, kanatları sevdalı iki güvercindik mavi göklerde
vurulduk işte yaşama tırmanırken sevinçle iki gözüm

vurup göğsümüzden mülteci kuşları
hançerleyip ömrümüzü gidemedik buralardan
en çok temiz kalmak isterken kirlendik iki gözüm
vurulduk işte ah iki gözüm vurulduk
yaralandıkça yaramızı güneşle sardık

zaman gelip geçti bütün baharlar geride kaldı, bütün keşkeler anlamsız
ömrümüzde hep yıkıntılar, depremler, kararan mevsimler geçti
geçen bütün mevsimleri beraber sırtladık temiz yarınlar adına
bir gün öpüp hayatı yaşlı gözlerinden
toplayıp pılımızı, pırtımızı çekip gideceğiz bu diyardan üzülme
varsın özlemlerimize ihanet etsin hayat
sayki, acıklı bir filmdi seyrettik bítti
beceremedik ne yaşamayı, ne gülmeyi, ne de ölmeyi deriz şu yalan dünyada…
NURİ CAN

SUSTUM

Herkesin konuştuğu bir dünyada
ben sustum!
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor...

Sustum!
Bin ah sürüp dudaklarıma
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
sustu benimle deniz,
sustu deli dalgalar, sustu martılar...
umutlarımı sarıp rüzgarlara
uzaklara savuruyorum her gece
yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
kimse görmüyor...

Sustum!
Tam acılarımı haykıracaktım ki,
sustum
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
bir çığlık kanıyor demedim, en derininde yüreğimin...
içimdeki volkanları boğarak sustum!
açmadım kimselere yüreğimi
hançeri sadece kendime sapladım
sapladım ve sustum!
hüznü yüzümde,
acıları gözlerimde topladım sustum! ..

Sustum!
sustu dudağımdaki şarkı,
gözlerimdeki şiir
yaraları yalayan rüzgar
sokaklarında kahrolduğum şehir
gözlerim konuşuyor yalnız!

Saçı ağarmış hayaller
nemli kirpiklerle
bulutlandığında gözlerim
gökte şimşek olup çakıyorum
kimse görmüyor...

Sustum!
tuz basıp yaralarıma!
ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
içinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi
yaslanıp yalnızlığın duvarına
gül döküp kalabalıklara her gece
kimsesiz geziyorum gönül ülkemi
kimse bilmiyor...

Sustum!
tam sevdiğimi haykıracaktım ki, sustum
sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak
acılar konuşuyor şimdi yalnız
yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
atıyorum uçurumlardan
kimse görmüyor

Ne zaman
dudaklarından öpmeye kalksam hayatı
saçlarını koklasam rüzgarların
içimde incecik bir sevgi ürperiyor
sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme
gelmiyor beklediğim bahar
yaralar merhem tutmuyor
gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara
kimse silmiyor
yağmur dinmiyor
sevdiğim bilmiyor

Sustum!
sustu benimle sarı sabır,
sustu hasret, sustu zaman
yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata
kimse duymuyor

Sustum!
İçimde dalgalar kabardıkça volkanlar gibi
sustum
sustu dudağımdaki şiir
gözlerimdeki nehir
gönlümdeki yara
bulutlar haykırdı isyanımı
şimşekler haykırdı
sadece ben duydum
sadece ben

Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat
ey kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi
yaralar merhem tutmuyor
geceler avutmuyor
ben sustum
acılarım konuşuyor yalnız
yaralı gönlümün sızıları konuşuyor

Ben sustum!
susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
pencereme vuran yağmur damlaları
susmuyor dışarda inleyen rüzgar
yıldızlar küs
ay üzgün
yağmur dinmiyor
içimde binlerce şiir kanıyor her gece
kimse bilmiyor
kimse duymuyor

sustum!
sustu benimle sarı sabır, sustu hasret,
sustu hayat, sustu zaman
acılar konuşuyor yalnız
acılarım konuşuyor
kimse duymuyor...
duymuyor...
duymu...
duy.
N. CAN



UNUTMAK YOK

Bunca zamandır nerede olduğumu soracak olursan
'Oldu bir şeyler' demeliyim
oturmalıyım bir taşa
kararan dünyada,
kendini yemiş bitirmiş bir nehirde.
Korumasını bilmiyorum yitirdiklerini kuşların
Geride bıraktığım denizi
ya da çığlığını kızkardeşimin.
Nedir bu toprağın zenginliği?
Gün neden günle kapanıyor?
Neden karanlık gece çalkalanıyor ağzımda?
Ve ölüm neden?

Nereden geldiğimi sormayacak mısın?
Anlatayım sana;
Kırık şeyleri
Acılı kapları
Sık sık tozlanan koca sığırları
ve tutulu kalbimi.

Bunlar ne belleğimizde uyanan sarı güvercinler,
ne de anılardır kuşaktan kuşağa akan.
Ağlayan yüzlerdir bunlar,
Parmaklardır gırtlağımızdaki,
ve toprağa düşen yapraklardır.
Yiten günün karanlığıdır.
Yeşertir kaleleri hüzünlü kanımızdaki.

İşte menekşeler ve işte kırlangıçlar,
Sevdiğim her şey
Tatlı mesajlar veren günbegün
açıkta zaman
tatlılığı artan.
Kaçamayız biz; Dişlerimizin arasından:
Neden kemiriyor boşa giden zaman
sessizlik kabuğunu?
Ne yanıt vereceğimi bilmiyorum.

O kadar çok ki ölümüz
Ve o kadar çok ki kızıl güneş önünde setler
Ve o kadar çok ki çarpık kabuklu başlar
Ve o kadar çok ki öpücüklerimizi engelleyenler
Ve o kadar çok ki unutmak istediklerim.
Yazar : PABLO NERUDA



PALYAÇO


kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde
kaç kilo çekerdi yalnızlık
kaç kere ezildim altında
yaz yağmurlarının

belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları
her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk
hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize

kim sevmezdi çiçekleri filan
”ben sevmezdim” dedim, “yalan” dedi

bunu palyaço söyledi,
palyaço söyledi ben yazdım
yazdım, yazmasam ağlayacaktım

herkes ağlarmış biraz, ben de ağladım
sırf bu yüzden mi ağladım
alçaklık gibi bir şey oldu bu biraz

biraz birazdım her şeyden
dün biraz sinirlenmiştim mesela
yarın bir kadını seveceğim biraz
biraz biraz kör oldum bügünlerde

ama rakı kadehlerini boşaltmayın
eksilmesin hiçbir şey
hiçbir şeyden dahi olsa
kalsın biraz

ii.

umursamıyorum yılgınlığımı filan
çünkü sessizce yaşanmalı her şey
bir devrim sesszce olmalı mesela
ve her sözcüğüne inanmalı bir palyaçonun

bir palyaço neden yalan söylesin ki
ben palyaço olsaydım söylemezdim
marangoz olsaydım da söylemezdim
ben insan olsaydım yalan söylemezdim!

hem nereden çıkardınız palyaçonun yalnızlığını
kaç kilo çeker ki bir palyaço
hem neden yüzüme vuruyorsunuz
bir çirkin ördek yavrusu olduğumu

gocunmam ki ben, ben gocunmam
bir palyaço ne kara gocunmazsa
o kadar, o kadar gocunmam işte

rakı doldurun! eksilmesin

iii.

bitmedi, yazacağım daha
yazmazsam ağlayacağım çünkü
alçakça olacak biraz

hem biz o zaman kimdik ki, nerelere giderdik
her sokakta biraz daha eksilirdik
bilirdim, geceleri puslu puslu olurdu bazen
bazen birisi fısıldarmış gibi olurdu
”duyamadım”, derdim, “tekrar et!”
sessizliğe bürünürdü o vakit her şey
sokaklar daha bir puslu
palyaçolar daha bir ağlamaklı olurdu
ve ben daha bir alçak olurdum
ağlardım biraz

hem sen kimsin, çekiştirme diyorum
hatta kuyruğuma basma diyorum
acıyor, tırmalarım,-
diyorum

kahrol, kahrol!
diyorum

iv.

geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda
korktum birden, kusacak gibi oldum
”olur öyle” dedi palyaço,
”herkes alçaktır biraz”
”otur ulan!” dedim, bağırdım ona
ben bazen bağırırım biraz

”rakı doldur!” dedim, “eksilmesin!”
ben bazen eksilirim biraz
aslında hepimiz eksilirmişiz biraz
bunu sonradan öğrendim

ben aslında her şeyi sonradan öğrendim
herkes herkesi sonradan öğrenirmiş
bunu da sonradan öğrendim

örneğin;

geçen gün bir kadınla seviştim
biraz değil çok seviştim

ya işte öyle palyaço
diyorum ki,
bunu da yeni öğrendim
sevişmek de eksilmekmiş biraz

v.

kim sevmezdi ki kuş ötüşlerini filan
”ben sevmezdim” dedim, “yalan”
dedi
bunu palyaço söyledi
palyaço söyledi, ben yazdım
yazmasam, alçak olacaktım
hem ben roman da yazdım biraz

bazen diyorum ki, palyaço,
sen olmasan ben ne yaparım
alçakça eksilirim belki biraz
her yağmur yağışında yerindi dibine girerim
hiçbir kadının kasıklarını öpemem belki
ya da unuturum sonradan öğrendiklerimi

biraz biraz anlıyorum ki,
yüzler eller, o terli vücutlar filan
her şey plastikmiş biraz

vi.

haydi sirtaki yapalım palyaço
rakı doldur, yine eksildik biraz

TURGUT UYAR



İZMİR AĞLAR AĞZIMIN KENARINDA


Bıraktım siyah saçlarımı rüzgarlarına
Puslu sabahında bir Ege türküsünün
Işıklı sevdalardan geçtim
İzmir şahidim
Yine üzüm yine şarap yine aşk
ve yine fırtına sokaklarımda

Ah yüreğim
kimse bilmez nasıl kokar ayrılık
fesleğenler nasıl sızlar tenimde...

İzmir ağlar ağzımın kenarında
ıslak bir kadın olur dökülür yüzüm
aşık bir vapur geçer martılar suskun...
EMİNE DENİZ
..


.


SEVGİSİZ OLMAZ -I-

Sevene ve sevilene ithaf

Aşkın lisânını eyledim tahlil
Gördüm ki sözünde sevgi var, sevgi.
Âşıklar aşkını gizlese bile
Gözünde, gezinde sevgi var, sevgi.

Sular yatağında sevgiyle akar
Seven sevdiğine bir başka bakar
Bir tebessüm etse ortaya çıkar
Gamzeli yüzünde sevgi var, sevgi.

Sevgiyle sulanan güle dikkat et
Sevgiyle konuşan dile dikkat et
Mızrapla inleyen tele dikkat et
Âşığın sazında sevgi var, sevgi.

Sevenin sızısı sevgiyle diner
Âşığın ateşi sevgiyle söner
Bütün yaratıklar sevgiyle döner
Her şeyin özünde sevgi var, sevgi.

Ben de varım diye ortaya çıksa
Emsâlinden farklı, giyimi şıksa
İhtiyar hâlinde hâlâ dimdikse
İnan ki dizinde sevgi var, sevgi.

Sevgiler gönülde yer etsin hele
Seven sevgiliye olmaz mı köle?
Bir ömrün sonunda mezarda bile
Kefenin bezinde sevgi var, sevgi.

Ne olur solmasın sevginin gülü
Her zaman dalında ötsün bülbülü
Bâzen yağmur bazan, yağsa da dolu
Kışında, yazında sevgi var, sevgi.

Aşkın neşteriyle kalbi yarsa da
Olur ya es kaza, gönül kırsa da
Seven sevdiğinden uzak dursa da
Yine de nazında sevgi var, sevgi.

Koza ipeğini aşkla örerken
Civciv kabuğunu yeni kırarken
Mecnûn, Leylâsını çölde ararken
Kumdaki izinde sevgi var, sevgi.

Ne olur sevgimiz düşmesin dile
Gönlünü kundak yap güzelce bele
Mâşuk, âşığını her an aşk ile
Yaksa da közünde sevgi var, sevgi...

Hanifi KARA


GÜL'ÜM

Olur ya güzelim, aşk nâmesini
Benden başkasına sundun mu gülüm?
Sen de benim gibi aşkın koruyla
Kavrula kavrula yandın mı gülüm?

Fırtınalar başlar âşıksan serde
Bırakmaz yakanı düştün mü derde
Vakitli, vakitsiz gittiğin yerde
Beni her mecliste andın mı gülüm?

Aşkın tohumunu kalbe saçarak
Bas bağrına n olur kucak açarak
Belli yaştan sonra sen de içerek
Aşkın şarabına kandın mı gülüm?

Aşk makâmı âli, hem de çok âli
Âşıklar beklermiş her an visâli
Güle naz eyleyen bülbül misâli
Şakıyıp gönlüme kondun mu gülüm?

Nasıl ki dağ başı olmuyor karsız
Gönül, gönül ise olur mu yârsız?
Ele güne karşı benden habersiz
Gittiğin diyardan döndün mü gülüm?

Hanifi KARA

sen hayallerinin peşinde yelkenler fora dediğinde benim ayaklarım kumdan yanıyordu
N. S

Güneşle Portakallar Arası

Güneşle portakallar arası
ne kadardır metre hesabı?

Alazlı yatağında uyurken
kim uyandırır güneşi?

Göksel müzikteki cırcırböceği gibi
şarkı söyler mi toprak?

Kederin geniş, melankolinin
ince olduğu doğru mudur?


Pablo Neruda


Sen Esmer Uçarı Kız

Sen esmer uçarı kız, meyveyi oluşturan
Mısıra çekirdeğini veren ve yosunu yuvarlayan güneş
Yarattı senin şen bedenini, ışıldayan gözlerini,
Ve o gülümseyen suya benzeyen ağzını senin.

O esmer, aç gözlü güneş dolanıyor zülüflerine
Uzun siyah saçlarının, kollarını açarken sen.
Oynuyorsun güneşle, sanki bir çaymış gibi,
Ve senin gözlerinde bırakıyor çay iki siyah su birikintisini.

Sen esmer uçarı kız, beni sana yaklaştıran bir şey yok.
Her şey uzaklaştırıyor beni senden öğle saatleri gibi.
Arının çılgın gençliğisin sen,
Dalganın esrimesisin, gücüsün başağın.

Her şeye rağmen, arar karanlık yüreğim seni,
Ve seviyorum şen bedenini, hafif ve ince sesini.
Sen esmer kelebek, öyle uysal öyle saldırılmazsın
Buğday ve güneş gibi, gelincik ve su gibi.


Pablo Neruda


Belki

*

belki
yine gelirim
yokuşlarında koşa koşa
sırtımda çiçekli elbisem olur
ayaklarımda bildiğin sandaletler
koşarım çocuk hayallerim avuçlarımda
saçlarımda güneş rengi gülücüklerin


belki yine otururum
istasyon mahallesinde
okula başladığım güne giderim
önlüğüm yakam yerli yerinde
ağaçlarında büyürüm
sokaklarında hala eser rüzgarlarım


belki yine çıkarım
Şar dağında bir kardelen
bulutların mavisine karışır nefesim
vurgun yerim bozkır ortasında
tozuna toprağına sevdalanırım
başım göğe değer kavuşma sevincinden


belki yine severim
yaz sabahlarını yayla gecelerinden
yine dar yollarından geçerim aşkın
denizlerinden yakamoz toplarım
belki sen gelirsin bilinmez
ya da ben gelirim hala nefes alıyorken


belki
yine gelirim
yokuşlarında koşa koşa
sırtımda çiçekli elbisem olur
ayaklarımda bildiğin sandaletler
koşarım çocuk hayallerim avuçlarımda
saçlarımda güneş rengi gülücüklerin

*

otuzbirtemmuzikibindokuz

Nazan Yinanç


Kaymasın Yıldız

Hayat tutunmaya çalışırken
Bunaldığımda, özlediğimde
Rüzgarın ferahlığını istediğimde
Aşk dediğimde, Sen dediğimde
Senin ördüğün duvarların ardında
Her feryadımda sesim tokat gibi çarparken yüzüme

Neye yarar ki dilek tutmak
Kaymasın yıldız, görmeyeyim
Dilek de tutmayayım

Artık ben sana gel diyemezken
Senden gelecek mucizeyi beklerken
Birsen varsın dediğin günleri düşünürken
Seni sensiz yaşamaya çalışırken ve
Beni halen sensiz düşünmezken
Sen sevdamın coşkusunu düğümlemişken

Neye yarar ki dilek tutmak
Kaymasın yıldız, görmeyeyim
Dilek de tutmayayım

Oturduğumuz o koltukta
Bana Hayat Ne diye sorduğunda
Rüzgar diye cevap verdiğimde
Yüzüme bakıp bana sahiplenmedin dediğinde
Rüzgarsın Eseceksin, ve çaresiz gideceksin dediğimde

Neye yarar ki dilek tutmak
Kaymasın yıldız, görmeyeyim
Dilek de tutmayayım...

Birsen Olcay




İncinir

Esme boran gibi caka satarak
Deli gönül azar azar incinir
Gönül kırar boş lafının rüzgarı
Poyrazdan sel korkar meltem incinir

Biz bizeyiz bize bizi biliriz
Yol bilmezsin görgün kalın dokunur
Paran olmuş pulun bolmuş ne çıkar
Kurumlanma ince yaprak incinir

Şaşaalar kabarmalar çok gördük
Doğruluktan ayrılanı tez bildik
Küçük hesap kolay döner kendine
Tellendirme hassas yürek incinir

Çok anlattın çok dinledik ne oldu
Küstahlığın anımsarız önceden
Ağır geldi taşınmazmış bu yükler
Uzak kal bir hayli güller incinir

nurhan özgel



Yalnızlık; bir tahterevallinin dengesidir.

-dedi; erkek:
Bir kapı önündeyim, girsem suç gitsem ayaz


-
sürgüleri çekiliyor demir parmaklıkların
sessizlik esip gürlüyor koğuşlarda
her bir ranza da ayrı yalnızlık
aynı sohbetler volta atıyor ağızlarda
ilk günkü gibi değil hiçbirşey
sıcaklığı unuttuklarından mıdır
artık üşümüyorlar mesela
dokunmaya karşı dokunulmaz
hissetmeye karşı hazır
ama nasır olmuş elleri ellere deymeyeli
anılar saklambaç
mutluluk körebe
görüşgünü yakar top olmuş içlerinde
geleceğe dair hesapsızlar belki
ama her sabah
sil baştan yazdıkları
bir kitap var avuçlarında
umut adında

biz dışarda olanlar
içerdekilere göre suçsuz olanlar
gürültüyle akan şehirde
kendi adımlarını duymayanlar
geceleri yukardan bakınca sapsarı ışıklarıyla
bir peteğe benzeyen dünyada çiçeksiz kalanlar
kutu kutu ayrışmalarımız
kendimize ait peteği doldurma çabamız
gariptir
yorganı kaybetme korkusundan mıdır
üşüyoruz mesela




Kelimeler dünyasında belki de en çok kullanılanı seni seviyorumdur. Çok kullanılır olmasının yanında cesaret
sınayan bir cümledir. Zamanla bağışıklık yaptığından ilişki içerisinde çokça tüketilir.
Bir insanın yüzlerce kez seni seviyorum deme hakkını kullanmasına itiraz etmeyiz.Çünkü her davranış, bir bakış, bir duruş, bir cümle bize bunu söylettirebilir.
Ama seni sevmiyorum cümlesi daha genel bir ifadeden ortaya çıktığı için bir sonuç cümlesidir. Seni seviyorum cümlesi ne kadar serseriyse,seni sevmiyorum cümlesi o kadar oturaklıdır.
Sonuç olarak bir seni sevmiyorum her zaman seni seviyorumdan daha samimidir.
Umut Kazan
Ağlama Dersleri

gülmek istiyorum diye gelmesin kimse yanıma
bugünkü dersimiz ağlamaktır çocuklar
şimdi masanın üstüne koyun kahkahaları
mutluluğa ait ne varsa çıkarın gözlerinizden
hayallerinizi katlayıp çantanıza kaldırın
durmayın şimdi
var gücünüzle düşlerinize saldırın

kırılanlar dökülenler olacaktır korkmayın
çatılan kaşlarınızla süpürün endişeleri
yapışmıştır onlar ama durudur
yalnızlığın ortasında kupkurudur
hiçbir tebessüm ıslatamaz acıları
zil çaldı başlayın artık
bu ders ağlatacağız içimizdeki çocukları

Umut Kazan


bütün bir geceyi uykusuz geçirmene sebep olan şeyleri bir nefeste anlatamazsın, önce içine atarsın, sonra susarsın...


Şerefi kadehte arayanlar birinci dublede bulurlar, ama ikinci kadehi doldurdularsa aradıkları başka birşeydir. umut kazan

ruhumun narı bedenim buz etkisi yapıyor
ruhumun haykırışları bedenime kahkayı bastırıyor
işte bu yüzden gidemem ya da gelemem
ns

Geri Dönüşü Olsa


yıllar yol alır ömür hanemden
zamanın ellerinden can çekişir kırık düşlerim
dokunmadan parçalar
nazlı nazlı ömrümü es geçerek.
sokak başı berdüş düşler ve
ıslanmış yalnızlıkları yaşar ömrüm
bir şehrin banklarında soyut resim gibi yansır.
geri dönüşü olsaydı;
kaldığım noktada
yani gittiğin o noktada
bir daha yaşayamayacağım
o saatleri dondururdum
adım adım aynı dönemçte
dönüp dururdum
aynı sahneyi ebedi sana kurardım,
kırılmazdı düşlerim
bir tutam ellerinden.
geri dönüşü olsaydı;
bir beyaz kuş gibi
uçup giderken
karanlık,mavisi az göklere
yüreğimi bağlardım kanatlarına
her kanat çırptığında
ben çırpınacaktım kanatlarında,
bazen acıtsaydın sitemsiz sürüklenecektim
seninle sonsuz bulutlara.
geri dönüşü olsaydı;
taştan dizlerine
başımı dayar
alev dalgalı saçlarını
sarardım bedenime
yorgan gibi ayyuka gecelerimde
kurşun yatağı bedenimi
bırakacaktım tetik düşüren ellerine.
geri dönüşü olsaydı;
koşacaktım senin adına yarınlara
asi bir küheylan gibi
mavi bir dünya serecektim
toz koparan ayaklarına.
geri dönüşü olsaydı;
ak güvercinler uçuracaktım
zeytin dallı bahçelerden
dereleri kan revan
fırtınası dinmeyen kerbelada
mızrak yerine mızrap sunacaktım
bizi sen ben yapan kavgaya,
oğul oğul feryad bir ananın
dudağında ki ölümü
yaşama bir armağan için sunardım.
kanlı ellere
çiçekler tutuştururdum
amara bahçesinden
iki bedendeki bir canın yarasına
el basar can verirdim.
geri dönüşü olsaydı;
hasretine yazılmış
bütün tarihleri silerdim
zamanın rotasında
güneş süsü verilmiş
ihanetlere kurşun sıkardım
sana bırakırdım
senin adına kuruduğum dünyayı
sokaklarında şen çocuklar
savurup hüzünleri
köhne zamana bırakırdım
geri dönüşü olsaydı;
ilk baharda kanayan
bir yaprak gibi
sol yanım ateşlerde yanmazdı
geri dönüşü olsaydı:
bu satırlar olmazdı
sen olurdun...


Hakan Çavdarcı


Hüzün

Zahir bir aynadır bazen hüzün
buğulu bir resim gibi
yansır yüzüme zamansız
göz kapaklarıma damla damla
saçlarımda dalga dalga
dudaklarımda
ıslak bir sevişme molasıdır hüzün.
bazen bir gölgedir hüzün,
en aydım halimde
yapışır bedenime
kimi zaman önümde yol
sürükler beni
vurur dağdan taşa denizden denize
kimi zaman arkamda
takip eder adımlarımı
sinsi ve sessizce
bilemem ne zaman dost diye kollar
yada sırtımda vurur düşman gibi.
bazen aynı boyda oluruz
yan yana sessizce.
bir şarkı olur yada şiir bazen
nağmelerde,mısralarda
çalınır ötelerden
bir kemanın titreten ezgisinden
yıkık bir meyhaneden
sarhoş bir şarkıdan dökülür,
bazen dökülür
hecelerime hazin bir mısra olur
sigara külü kokan ellerimden.
efkarlı bir gecenin,sadık yoldaşıdır hüzün
yorgun gözlerimde
bir hayal,yaşanmamışlık
bir özlem,elimde uçup giden düştür
sabaha vuslat saatlerde.
bir mirastır bazen hüzün
payıma hep düşen
milli olur zoraki
bazende sevdadan kalır
usulsüz isteksiz
bir hayat olur kimi zaman hüzün
yaşamdan çalınan umudun
acıya yıllanmasıdır
hicran bir bütündür hüzün...

Hakan Çavdarcı

-


Aklımdasın...
Bir şeyler var sende beni çeken
İçimi ürperten
Bensin sanki
Ama benim değilsin
Acıtıyor bu canımı...
Sebepsiz özlüyorum seni
Ulaşılmaz olman başka yakıyor canımı
Resmine baktığımda,
Pembeye boyanıyor bütün renklerim
Sen oluyorum
Arınıyorum bütün siyahlardan.
Keşke benim olsan
Seninle dolsa içimdeki bütün boşluklar
Sen olsam
Ben olsan
Biz olsak...
İmkansız olmasa hiç bir şey
Düş değil de gerçek olsa
Can olsan bende canan olsan.
Aklımdasın...
Sebepsiz özlüyorum seni...
Bensin sanki
Ama benim değilsin
Canım acıyor düşününce.
Aklımdasın...
Nedensiz değil bu özlem
SEVİLMEKTESİN...

Ozan Rénas Erdil

-
Çok Görürmüsün?

İstemem senden hayatı ab'ı

Kız kulesinde bir kadeh şarabı

Çamlıca da seninle mehtabı

Çok görür müsün bana çok görür müsün?


Boğazda balıkla yanında iki duble rakıyı

İmrenerek izlerken bizi dalgalı deniz ve karsı kıyı

Dudaklarından dökülecek hüzünlü bir şarkıyı

Çok görürümsün bana çok görür müsün?


İçimi ısıtacak hafif bir tebessümü

On dakika o sıcacık göğsünü

Asitane de romantizmin aşkın büyüsünü

Çok görür müsün bana çok görür müsün?

Bahri Gören
-
SÖZ İZİ

Nasıl oldu da oldu, çaktırmadan gizlice
Bakan nasıl baktı ki, “yüzünde göz izi var.”
Canını sıkkın gördüm, gülüm benden habersiz
Bir şey diyen mi oldu, yüzünde söz izi var?

Mihrâbın yıkılsa da, duruyor güzelliğin
Edâ, cilve, naz, sitem… farklıdır özelliğin
Gerek hayâ yönünden, gerekse tâzeliğin
Gelin olsan da hâlâ, yüzünde kız izi var.

Ne olursun sen bana, kalbinden bir kapı aç
Ben de seni her zaman, başıma edeyim taç
Sorsam ayıp olur mu, daha önceleri hiç?
Aşk oduyla yandın mı, yüzünde köz izi var?

Aşk acısı öyle ki, o apayrı bir sayrı
Kıskanırım ben seni, ayrı kalsak da ayrı
Asla kabul eylemem, annen, babandan gayrı
Kimler sitem etti ki, yüzünde naz izi var.

Sağlam sanılan dikiş, bir anda sökülüyor
Bükülmeyen bilekler, gün gelip bükülüyor
O güç, kuvvet nerede, organlar dökülüyor?
İkinci bahar yakın, yüzünde güz izi var…

Hanifi KARA

-


AŞK -I-

Aşk sancısı öyle zor ki
Büker derinden derinden.
Gerçek âşık göz yaşını
Döker derinden derinden.

İster şâki, ister sofu
Herkes aşktan yana küfü
Kim ki âşık her dem of u!
Çeker derinden derinden.

Ona düşen yanar özle
Anlatılmaz sâde sözle
Aşk vurgunu baygın gözle
Bakar derinden derinden.

Yok ki olsun aşkın dibi
Zor kurtuldu Yusuf Nebi
Gökyüzünde şimşek gibi
Çakar derinden derinden.

Güzel at hedefe oku
Vurmak zordur gönlü toku
Deprem gibi aşkın şoku
Yıkar derinden derinden.

Olsa da eli âsâlı
Bekler durur o visâli
Yanar dağda lav misâli
Yakar derinden derinden...

hanifi kara
-

Sen

sen seni bende arama
bende ki sen
sen değilsin
kendini kendinde ara
işte o
gerçek sensin

Nadire Savcı


SEN

Gönül limanıma ilk demir atan
Geminin kaptanı, sen oldun sen, sen.
Aşkın ateşiyle yakıp, kavuran
En sonunda beni, sen oldun sen, sen.

Özledim ilinin, öyle ki kumun
Mümkünse mezara birlikte gömün
Tepeden tırnağa tüm vücudumun
Kalpte atan kanı, sen oldun sen, sen.

Aşka düşen âşık aşka kanmıyor
Vuslat yoksa, aşk ateşi sönmüyor
Saat durmuş sanki dünya dönmüyor
Vaktimin her anı, sen oldun sen, sen.

Bu aşka düşeli, sen sende misin?
Sen sende değil de sen bende misin?
Kara gözlüm bilmem farkında mısın?
Bu Cânân’ın canı, sen oldun sen, sen.

Sevdâ denizine fütursuz daldım
Hem çaldırdım gönlü, hemide çaldım
Kader böyle imiş nihayet buldum
Gönlümün Sultan’ı, sen oldun sen, sen…

Hanifi KARA

-

GÖZ İZİ

Daha ilk gördüğüm an, içimi aydınlatan
O kara gözlerinden, şimşekler çaktı yârim.
Ne kömür nede körük, hiç birine gerek yok
Cemre düştü gönlüme, beni de yaktı yârim.

O yârin duvarında, olabilsem bir helik
Eliyle düğmelenen, yâr göğsünde bir ilik
Sendeki o saf sevdâ, öyle ki ılık ılık
Beklenmedik bir anda, içime aktı yârim.

Beni del’etmek için, en güzel giysi giymiş
Sabahın seher vakti, gözüme düşen çiymiş
İşini iyi bilen, nede güzel çiftçiymiş
O aşkın has tohumun, kalbime ekti yârim.

Şu soru sorulmaz mı, bu güzelin suçu ne?
Genç yaşında baksana, karlar yağmış saçına
Beklenmedik bir anda, kalbimin tâ içine!
O aşkın kor ateşin, mangalla döktü yârim.

Üzerine giydiğin, elbisendeki yenden
Öyle anlar olur ki, seni senden ve benden
Kıskanırım ben seni, seni kendi gölgenden
“Yüzünde göz izi var, sana kim baktı yârim.”…

Hanifi KARA
-

ADIM KAÇ KEZ DEĞDİ...

O yâre bakmaya kıyamaz iken
Âniden güz değdi dudaklarına.
İstemezdim batsın eline diken
Belli ki naz değdi dudaklarına.

Âşığın yarası her an kanıyor
Dışardan görenler rahat sanıyor
Sebebin sormayın o da yanıyor
Ne yapsın köz değdi dudaklarına.

Olan oldu, ilk göz göze gelince
Âşıklar konuşur beden dilince
İnci dişler görünürdü gülünce
Korkarım göz değdi dudaklarına.

Âşığın gönlünde tek sevdâ tüter
Yârdan gayrı ne var hepsini iter
Bir tânem dedin ya, o bana yeter
En güzel söz değdi dudaklarına.

Gönlümü eyledim yoluna kilim
Denecek çok şey var, varmıyor dilim
Bir günün içinde söyle sevgilim
Adım kaç kez değdi dudaklarına? ...

Hanifi KARA
-

MENDİLİMDE KAN SESLERİ

Her yere yetişilir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla
Boynu bükük duruyorsam eğer
İçimden öyle geldiği için değil
Ama hiç değil
Ah güzel Ahmet abim benim
İnsan yaşadığı yere benzer
O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer
Suyunda yüzen balığa
Toprağını iten çiçeğe
Dağlarının, tepelerinin dumanlı eğimine
Konyanın beyaz
Antebin kırmızı düzlüğüne benzer
Göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
Denize benzer ki dalgalıdır bakışları
Evlerine, sokaklarına, köşebaşlarına
Öylesine benzer ki
Ve avlularına
(Bir kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi)
Ve sözlerine
(Yani bir cep aynası alım-satımına belki)
Ve bir gün birinin adres sormasına benzer
Sorarken sorarken üzünçlü bir görüntüsüne
Camcının cam kesmesine, dülgerin rende tutmasına
Öyle bir cıgara yakımına, birinin gazoz açmasına
Minibüslerine, gecekondularına
Hasretine, yalanına benzer
Anısı işsizliktir
Acısı bilincidir
Bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan
Gülemiyorsun ya, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Türkiye'ye Ahmet Abi.
Bir güzel kadeh tutuşun vardı eskiden
Dirseğin iskemleye dayalı
- Bir vakitler gökyüzüne dayalı, derdim ben
Cıgara paketinde yazılar resimler
Resimler: cezaevleri
Resimler: özlem
Resimler: eskidenberi
Ve bir kaşın yukarı kalkık
Sevmen acele
Dostluğun çabuk
Bakıyorum da simdi
O kadeh bir küfür gibi duruyor elinde.
Ve zaman dediğimiz nedir ki Ahmet Abi
Biz eskiden seninle
İstasyonları dolaşırdık bir bir
O zamanlar Malatya kokardı istasyonlar
Nazilli kokardı
Ve yağmurdan ıslandıkça Edirne postası
Kıl gibi ince İstanbul yağmurunun altında
Esmer bir kadın sevmiş gibi olurdun sen
Kadının ütülü patiskalardan bir teni
Upuzun boynu
Kirpikleri
Ve sana Ahmet Abi
uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
Sofranı kurardı
Elini bir suya koyar gibi kalbinden akana koyardı
Cezaevlerine düşsen cıgaranı getirirdi
Çocuklar doğururdu
Ve o çocukların dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bir dantel gibi
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar büyüyecek
O çocuklar...
Bilmezlikten gelme Ahmet Abi
Umudu dürt
Umutsuzluğu yatıştır
Diyeceğim şu ki
Yok olan bir şeylere benzerdi o zaman trenler
Oysa o kadar kullanışlı ki şimdi
Hayalsiz yaşıyoruz nerdeyse
Çocuklar, kadınlar, erkekler
Trenler tıklım tıklım
Trenler cepheye giden trenler gibi
İşçiler
Almanya yolcusu işçiler
Kadınlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su şişeleri, paketler
Onlar ki, hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket
Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli değil
Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kısa
İşte o kadar.
Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar
Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
Mendilimde kan sesleri.
Edip Cansever

-



Dua, Tanrı'yla konuşmaktır. Meditasyon ise Tanrı'yı dinlemektir. Sükuna güven.

-

BİR SABAH OLMAYACAĞIM BEN.BELKİ YAKIN BELKİ IRAK AMA MUHAKKAK



-



Bir ses bazen hayatın yaşanmış bütün yıllarını bıçak gibi yarar geçer... İçinde hasret, içinde aşk, içinde arzu, içinde tutku, içinde naz, içinde sitem, içinde öfke, içinde isyan olan paramparça, firari bu ses hiç olmadık bir zamanda kalbin bütün kapılarını kırar geçer...
Bu ses aslında senin sesindir...
Bu ses beni anla diyen duygularının dilidir.
Bu ses; ‘gönlünde yıllanmış’ o eski kederindir...
Bu ses; senin boynu bükük geçmişindir...

-

BAZEN BİR ŞEYLERİ OLURUNA BIRAKMAK ONLARA SARILMAYA, UĞRAŞMAYA GÖRE KAT KAT DAHA GÜÇLÜ BİR EYLEMDİR. TOLLE

-

Anladım ki susmak bir cüsse işi…
Derin denizlerin işi…
Serin sular en hafif rüzgârları bile coşturabiliyor
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar… //

Derin denizlerin sükutu büyüler beni
İçimi bir heybet hissi kaplar
Benliğimi hasret duyguları istila eder
Kalbim ürperlerle dolar
Dalgalı denizler, durgun mavi denizler kadar heybetli gelmez bana
Göklerin suskunlugu da öyle
Gök gürlemeleri, mavi derinliklerin heybetini siler diye düşünmüşümdür hep
Sükut her zaman daha manalı, daha derindir //

Kalbe sözden çok sükuttan manalar akar
İnsan evrendeki sükutu anlayabilseydi, kim bilir belki de söz olmayacaktı
İnsanlar sükutun dilinden anlayacak, derin ve manalı bakışlarla konusacaklardı
Ve ses, sükutun heybetini bozamayacaktı
Konuştuğum zamanlar hep acze düşmüşümdür de ondan kelama sarılmışımdır
Evrendeki her varlıkta sükutu bir süs, bir hikmet olarak algılamışımdır
Sözü ise ancak bir zaruret //

Hep derin denizler kadar heybetli bir sükut dinledim ondan
Sanki durgun ve derin bir ummanın kıyısına varmıştım
Derinliklerinde gönül ve hikmet incilerinin gülümsediği bir deniz bulmuştum
Hayatın hiç bir kasırgası, hadiselerin hiç bir fırtınası onu dalgalandıramıyordu
O denize imrendiğim an, gözlerim şu mısralara takılmıştı: //

Gittim, gittim, denizin sınır yerine vardım
Halin bana da geçsin! diye ona yalvardım
Bir çılgın vesvesede içim didiklense de,
Olaydım o cüssede, O’nun gibi susardım //

Gercekten de öyle olmustu Sonsuza götüren bir denizin kıyısına varmıştım
O zaman anladım ki, susmak bir cüsse işi Derin denizlerin işi
Sığ suları en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar
Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her sey susuyor
Anladım ki susan her şey derin ve heybetli… //



Mevlana Celaleddin Rumi

-


Aşkın Meleği (Penceredeki Kız)

Buluta sorsam ayrılık,
Toprağa sorsam kavuşmaydı yağmur.
Ama kime sorsam;
Sabah akşam penceredeki kızın
Göz pınarlarına dolan
Yağdı yağacak aşk yağmuruydu.

Geceye sordum ‘rüyada’,
Gündüze sordum ‘hayalde’ dedi.
Lakin kime sorsam aşkıydı,
Umut dolu kızın, gözlerindeki.

Sabaha sorsam çok erkendi,
Akşama sorsam çok geçti.
Ama kime sorsam
Bu gün vaktiydi,
Bahar gibi açması sevdasının.

Güneşe sordum
Som altın (‘benim sarım’)
Gölgelere sordum kumral
Dedi saçları.
Kime sorduysam
Dediler; Bu saçlar
Yüreğine giden yoldur.

Düne sordum gelecek,
Yarına sordum geçmiş dedi.
Lakin hangisine sorsam,
Bu günler,
Sabah akşam penceredeki kızın
‘Sevda günleridir.’
Dedi, aşkın melekleri.

Akşama sorsan tatlı kızıl,
Sabaha sorsan soluk sarıydı
Dünyanın rengi.
Ama hangisine sorsan
Derin bir kuyuda ay ışığı gibi aydınlıktı
Sabah akşam penceredeki kızın gözleri.

Turan Gündeş

-

Öyle Seviyorum Ki

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi yok...
-


tanıdığımız en güzel insanlar;
yenilgiyi, acıyı, mücadeleyi
ve kaybı yaşamış olan
ve diplerden çıkış yolunu
kendileri bulmuş olan insanlardır...
bu kişiler yaşama karşı geliştirdikleri
kendilerine has takdir,duyarlılık ve anlayışla;
şefkat,nezaket derin sevgiden kaynaklanan
bir ilgi ve sorumlulukla doludurlar...
GÜZEL İNSANLAR ÖYLECE
ORTAYA ÇIKMAZLAR!
ONLAR OLUŞURLAR...!
Elizabeth Kubler Ro


-

Bu rakıyı diyorum
Cemal abi bu rakıyı içmek seninle
Kars'a gitmek gibiydi

Senin şiirinde diyorum
Cemal abi rakı uzun içilirdi
Kars'a uzun gidilirdi

Senden sonra diyorum
Cemal abi Kars'a şiir gitmiyor
Kars kısa, rakı tatsız
senden sonra şiirde
her şey dibe çöküyor
anla, öyle yalnızız

Haydar Ergülen
Yalnızız Cemal Abi

-




. bir çay istemişti, trenin içinde
biz tren yolcusuyduk, çölün içinde
ben yalnız kalmıştım, senin içinde
oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni!

aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin..'

Haydar Ergülen

-


/Aşkı denizin sularında ıslanmadan yürümek mi sandın
Sevdaya dair ne biliyorsun sen....//


Akşam olunca eski resimlerin kavgasına tutuşuyor parmaklarım
Anlıyorum ki eski yara kapanmıyor zamanla
Alıcı kuşları düğümlesekte kanatlarımıza
Acıya tuz döksekte kanayan avuçlarımızla
Mavi-yeşil renkli,ışıklı ve parlak bir gece görüşü düşüyor sayfalara


Tam da o vakitte
Denize bakıyorum aydedenin gözlerinden
Sensiz ve sessiz


Bu gece sondu biliyor musun
Kalem kırmadan yazmayı deneyeceğim bundan böyle
Çiçeklerin diliyle konuşacağım bak
Hüzün bırakmak yok öyle
''Ah'' etmeyeceğim
Şirin mi şirin olacak cümlelerim
Karar verdim aşkı ağlatmayacağım ulu orta


Bilirsin değil mi karanfilli çayı
Mis kokar
Bir demet nergis ya da gül de koyarsan yanına
Ohhhh..! Cennet olur dört yanın


Ben mavileri hep sevdim
Bir de seni kara çocuk
Çok sevdim sizi
Gitmeden bil istedim


Kızma
Gücenme
Gönül koyma
Ama düşürme gönlünü yere
Değmesin gözlerime
Ben aşktan kaçıyorum
İnanır kalırım yoksa


Tuzlu akşamların çatlayan dudaklarında rengi değişen gecelere eşlik eden
Hasret türküleri kadar yalnızım aslında
Deniz vurgunu yemiş kor kırmızı güller de şahit üstelik buna
Hep şarkılarda okunur
Ayağı kırılmış o tahta masa
Hepimizin bir ayağı kırıktır oysa,bilmeyiz


Ey vurgunuma gönüllü yâr! !
Sen benim gittiğim her ülkeye saklayıp götürdüğüm
Ağır romansın
Çekip alamıyorum seni sol kaburgamdan
Al..! Gözlerim yadigârım kalsın


Yine de razıysan mavilerin vurgununa
Ben razıyım toprağında akıp kaybolmaya.....



Sibel Gökben Yalçın


-


Bir şiir yaz sevgili
bana özel olsun
Ağrın, sancın ne varsa bırak
gülüşlerini yaz bana.
Sevdası acılı gönüllerden geçmesin
tekmil cümlelerin.
Lûgatın bana özel olsun.
Süz bütün siyahları
Pembeler, yeşiller olsun mısralarında
Yalnızlığını bırak ardında
Güneşe, çiçeklere, gülen çocuklara bak önce
sonra şiir yaz
Bana özel olsun...
-





Ads by 50ftwaresAd Options

ey can; hadi bırak işi aşı
elindeki kalemi önündeki kağıdı
yaslan arkana kapat gözlerini
sen kimsin,
nerden gelip nereye gidersin.
sen sen için neler yaptın.
senin için kim ne yaptı *
niçin yaptı?
duy ve düşün, hisset bir an
zamanı durdur beyin gücünle
aklı mantığı at bir kenara
sev seni seveni
saygı duy seni sevmeyene
usulca sar ruhundan akan hisleri
mutlu et mutlu ol
zaman bak ne kısa
insanca düşleri yaşa.
kendine bir gezegen seç
yerleş ona sevgince...
yaşa yaşat benliğince
huzur dolsun ruhun
ruhözgürlüğünce.
efes//35......13 kasım 2013

-


sen sende değilken
ben sana maviliği işaret ediyordum
ırak kuytu koylarda
ıssızlığı şenlendirdin
tatlı tebessüm ve haykırışlarla
sustuk dinledik
acayip sesli martıları
kimbilir çığlıklarda ne diyorlar
kendi dillerince
belkide kutsal ve bit giz var
yaşamları içinde büyük hazlarla
duymak anlamak bilmek gerek
canların can için canda
nasıl can olduklarını.
efes

-

rin bir nefes al ey can
düşün geçen zamanı
an sadece an ve mazi de
geçip gitti işte iyi yada kötü...

gerçeğe gel
yaşanan ana ve zamana
bir nefes alıyorsun yaşadığını
ve ne güzel şey olduğu bilinci
ile beyninde saklıyorsun anı

an yeni olandır varlığı yaşanandır
gözbebeklerin maviliğin kollarında
dalgalı bir bakış bir haykırış
sessizliğe kelepçe takış
ruhun gizi kutsiyeti benliğinde
özgür ve asi bir rüzgardır
hisleri yele eker ıraklara sürer

zaman dediğin nedir ki ruh özgürse
zaptedilmez bir kaledir
ne kurşun işler, ne hançer keser
zaman dediğin ruhun eseri ve esiri
her dakika bir başka hissediş ise
tüm zaman birimi gün ay yıl aynıdır

adı ha 2013 ha 2014 ha bilmem ne
farkeden ne, zamanın rakamsallığı sadece
her an yeni, yenilik yengileri getirmeli
sağlık sıhhat, düş gerçek, an zaman
senle anlam kazanmalı senle yol almalı
adı huzur ve mutluluk olmalı

ey can nice zamanlara eriş
anlarda sevi sevda yaşa
kutlu olsun her yeni an
ruhözgürlüğünce kullanılan.
efes//35..31 aralık


-

CESARETİN VAR MI



Cesaretin var mı AŞKA
Bir şarkı olmalı ya da
Her dizesinde seni yaşatan bir şiir
Yüreğini,yüreğimde bulduğum
Sevdam olmalısın
Oysa ne çok denedim seni bende bulmayı
Ne çok aradım ayrılığımızda
Sanma ki çabuk tükendim
Seni bulma adına ömrü bile veririm


Cesaretin var mı AŞKA
Benimle sonsuzlukta yaşamaya
Öyle özlemimsin ki
İçim paramparça,
Bir sen ki orda o sıcacık yürekte duran
Lekesiz,temiz
Hüzün olmuşsun bazı zaman
Akın olmuş,sel olmuşsun
Sözlerinle yüreğimi alevleyen


Cesaretin var mı AŞKA
Sen ki son sevdam olmuşsun
İnancım,ışığım,saygı duyduğum
Yarim olmuşsun
Uyanıkken gördüğüm hayallerim olmuşsun
Bir anım olmadı ki sensiz geçen
Sevdiğim,sırdaşım,arkadaşım
Bazen büyüğüm oldun dizine başımı koyduğumda
Bazen başımı senin omzuna yasladığımda


Cesaretin var mı AŞKA
Hayalim oldun seni tanıdığım ilk anda
Gönlümde açıldı bembeyaz bir sayfa
Ve işte tam o anda
Kokunu hissetmişim
Dokunuşlarını
Bana sevgini anlatmışsın sayfalarca
Gülüşlerim olmuş sen adına
Göz yaşlarım akmış içime


Cesaretin var mı AŞKA
Ta şuracıkta atan kalbim
Bu gün çok hüzünlü,çok üzgün
Bende layığım herkes gibi gülmeye
Candan sevip,sevilmeye
Mutlu,huzurlu yaşam düşünmeye
Sende düşledim sevginin en yücesini
Oysa ki şimdi öylemi
Bir sözünle hüsrana uğrattın beni


YAZAN:KADER OYUNCUSU

EMANET SEVGİLİ

Her sevgili bir emanettir öncekinden kalan
Gerisi ölümüne yalan.
Kimbilir kimin yüreğine incir ağacı dikip te gelmiştir sana
Kimbilir kimi görüyordur gözlerinde,
Kimin sıcaklığını hissediyordur ellerinde kim bilir.
Vefa bekleme,
Ebediyet bekleme.
Yalnızca düşlerinde yaşattığın mutluluk olacak sana kalan.
Unutma!
Her sevgili bir emanettir öncekinden kalan
Gerisi ölümüne yalan.

Mahmut KIRBUĞA