Irmak Acar Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

* KUTLAMA *
Site arkadaşımız Bayan Irmak Acar
<< DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN >>

Site arkadaşımız Bayan Irmak Acar
** DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN **

DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN
NİCE MUTLU YILLARA

Site arkadaşımız Bayan Irmak Acar

** DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN **

- Ayrıca sizi bu saygın gruplarımızda görmek dileklerimizle esen kalın...

* Çağdaş Şairler * Evrensel Sanatçılar * Gizler Dünyası *
* Özgür Şair-Yazarlar * Antoloji Sitesi Üyeleri *

Site arkadaşımız Bayan Irmak Acar

< DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN >

MARE NOSTRUM

En uzun koşuysa elbet Türkiyede de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koştu
En sekmez lüverin namlusundan fırlayarak...
En hızlısıydı hepimizin,
En önce göğüsledi ipi...
Acıyorsam sana anam avradım olsun,
Ama aşk olsun sana çocuk, aşk olsun!

Can YÜCEL

Nena

I

Bu kentin karanlığı
Sensizliğin bağımlılıklarında
Hicran yarası Nena

Bir bir gelip gidiyor cümle alem
Her enstantane tren oluyor, ben istasyon
Zerre kadar çıkmıyorsun aklımdan
Bana yokluğun kalıyor yok olmayan

Gece çöküyor şafaklarıma
Mikelanj tablosu gibi, bulutlara asılı kalıyorsun karşımda
Ve ben bulutlanıyorum, telleniyorum
Yağmur oluyorum
Çisil çisil yağıyorum saçlarına

Her defasında, patika yollara çıkıyor ayaklarım
Nedendir bilmiyorum, kısmi ölümler yaşıyorum
Her uyanışım kallavi bir efkâr oluyor
Yüzümden ölümler düşüyor
Kendimi, gözlerimin sana ilk daldığı yerde buluyorum

Bu kentin akşamları
Sensizliğin sessizliğinde
Hicran yarası Nena

II

Ah Nena
Sen bu limana hiç gelmedin
Bilmem kaç kez oldu kadehimde lâl olduğun
Kaçtır bu gecelerimin erişmemesi sabaha
Yıldızları biriktirdim sana
Yakamozlar çaldım ay ışığında

Ah Nena
Sen bu limana hiç gelmedin
Sir Thomas More’ un Ütopya’sında kaldı, denizlerimize serdiğimiz ipek kilim
Oysa ne de yakışmıştı yarınımıza yazılan o sakin ada
Yelkenlerini ufuklarımıza açmış gemiler geçiyordu nadiren
Güle güle diyorduk kadehlerimizi tokuşturarak
El sallıyorduk halimizden memnun olarak

Ah Nena
Sen bu limana hiç gelmedin
Bu kaçıncı Kafka oluşum satır aralarında
Bu kaçıncı gözyaşı dökmesi Monalisa’ nın duvarımda
Rengarenk sözler fırlıyordu dudaklarımızdan
Ne kadar da çoktu, yaşamadıklarımız yaşadıklarımızdan

III

Her yağmur damlasında bana çarpıyorsun, ıslanıyorum seninle Nena
Tüm likitlerim efkar kokuyor
Buğulu bir gökyüzü oluyorsun
Tüm hacminle üstüme çöküyorsun

Ellerini tutamadığımdan beri, coğrafyalarıma adın geçti
Firar etti tüm paradigmalarım
Sen geçtin bütün şehirlerden
Ben geçtim
Bir de
Kahrolası yokluğun geçti

Sen öldün mü şimdi Nena
Ateş ellerinle yakamayacak mıyım ellerimi
Dokunamayacak mı fikirlerine
Yani artık şımarıp ta “Ya sussss” demeyecek misin bana
O parmağındaki garip çıkıntı değmeyecek mi yanağıma
Dicle gibi akmayacak mısın gözlerimden
Toplamayacak mıyım seni Hevsel bahçelerinden

Gerçekten sen öldün mü şimdi Nena
Tüm dinlerin sevgilisi
Yürek sızısı
Bıçak yarası

Yine eflatuni kederlerim gibi kaldın bana
Hercai bir umutsun içimde kalan
Yokluğunda da yanıyorum ama
Aylardan Haziran

Nena
Sen ölmedin bende
Ben öldüm ben, sen öldüğünde

IV

Bir insan kaç kez ölür Nena
Kaç kez gömülür sessizce
Neden cenazemi kaldırmazlar
Bir salyangoz bile daha iyi tutunuyor yaşama
Zıplayan bir çekirge neşesinden, ne kadar da uzağım
Bilsen Nena

İçimden Özgürlük Anıtı nı kurşunlamak geliyor
Piza kulesine tekme atmak
Ve sokup parmaklarımı yüreğime, kanatırcasına ortasından çıkarmak

Üç beş kilometreden ibaret dünyam sonsuzluğa dönüşüyor
Neden, kaybolmuyorsun gözlerimden

Ah Nena
Şimdi tüm limanlar aşina
Tüm peronlar yine mi sen diyor arkamdan bana
Çok özledim anlasana

Bir pazar günü Antalya da
Her kapı eşiğinde yüzüm duracak
Bulutların üzerinde kahverengi dizeler uçuşacak
Yakacağım lanet olası sevdaları bir bir
Beni tarihsiz
Beni tarifsiz harcayacaklar
Beni meczup yüreklerden soracaklar
Ve her kaldırım köşesinde bir efkârı bulunan şişelere çarpacaklar

Cehennemi özlediğimi bilmeyecekler, cennetini düşlerken Nena
Ayasofya tören yaparken mukaddes inançlarında
Sen Pier Katedrali yıkılacak

Ah Nena
Şimdi tüm limanlar aşina
Tüm peronlar yine mi sen diyor arkamdan bana
Çok özledim anlasana

Bu kentin akşamları
Sensizliğin kahırlarında
Hicran yarası Nena

V

Ah Nena
Zamanın ortak mazimizi kemiren fermanlarında
İçi boşalmış bir felsefe gibi çalkalanıyorum
Bir bir döküyorum sararttığın yaprakları
Yokluğuna asıyorum seni tanıdığım o hain baharı

Nicedir
Kekeme duygular tüketiyorum
Kir göstermiyor artık örselenen bedenim
Kırk lisanı birleştirsem bir kelam çıkmıyor
Bağırsam, sesim duyulmuyor

Ah Nena
Seni zamansızlıklarda bekledim, dar mekan dilimlerinde
Seni eşitsizliğin dengelerinde tuttum, en Nemrut öfkelerimde
Seni aysız gecelerin karasında vurdum, Hiroşima katliamı gibi hüzünlerimde
Seni reyhani kokularda teneffüs ettim, ihanetin demir ökçelerinde
Seni gecikmişliğinde
Yalanların resmiyetinde
Mutsuzluğunun akıbetinde sevdim

Altın tepside sunduğun sevecenliğin, beyhude bir muamma
Bana kimliğini ver
Bana kimliğimi ver Nena

Kaç kez ağlarken kırıldı sesim
Tenime ten oldu gölgelerin
Kaç kez gözlerime yapıştı bilsen
O ejderha gözlerin

Bu kentin neşeleri
Sensizliğin ölümlerinde
Hicran yarası Nena

Bu son veda
Elveda Nena
Elveda

Yıldırım Uzun

Hüznün kuşları

ben bütün hüzünleri denemişim kendimde
canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
bir bir denemişim bütün kelimeleri
yeni sözler buldum seni görmeyeli

kuliste yarasını saran soytarı gibi
seni görmeyeli
kasketim eğip üstüne acılarımın
sen yüzüne sürgün olduğum kadın
kardeşim olan gözlerini unutmadım
çık gel bir kez daha beni bozguna uğrat

sen tutar kendini incecik sevdirirdin
bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa
şanssızım diyemem kendi payıma
hain bir aşk bu kökü dışarda
olur böyle şeyler ara sıra
olur ara sıra

Cemal Süreya

Seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim
'Uyandım bir sabah' gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarına
Ve gün ışığı sislerden düşsel ovalara

Gülten Akın

...........

İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı;
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;
Alnın sıcak mı, değil mi, bilmiyorum;
Dudakların ıslak mı, değil mi, bilmiyorum;
Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından
Kalbinin vuruşundan anlıyorum;
İstanbul'u dinliyorum.

Orhan Veli Kanık