Nesrin Cansever Adlı Antoloji.com Üyesinin Ş ...

Hep ölüm vardı bir yanında....

Neden? Hem de bu kadar güzelken sen...

Her zaman apaçık, samimi, her zaman olduğu gibi, bildiğiniz gibi...

abartmadan, hissedilen....

Şiir yazmak kadar mükemmele ulaştığı bir iş daha vardır mtfağında Güngör abinin. Vişneli karanfilli sarhoşluklar.

Şiirleri de lezzetli, sohbetleri de.

Senin yüzün gözlerinle başlıyor şair.
Öyle düşünmüştüm.

Bu şiiri severim.

Castro'dan ödül alan şair.

Ama ne şekerdir.

Şiirleri de sosyalist...Tıpkı kendi ve anıları gibi..

Ben bu şiirdeki kadını tanıdım.

Sesinde söylenmemiş cümleler olan kadını...

Mavi gözlü, sarışın...

O muhteşem güzellik, bolca kıskançlık ve imrenme doğuran türden; başa bela türden...

Masada oturuyordu, pencereye sırtını vermişti; maviliklerini yakmasın diye güneş.

Bir ses geliyordu ...

Niye beni ağlatıyor bu adam?
Neden bu kadar acımasızca ve çırçıplak koyuyor ortaya aşkın hallerini...

kadın, kendini erkekte doğuruyor.
erkek, her kadında yeniden doğuyor.

acı, seviştikçe azalıyor; sonrası yine kan, yine güneş, yine ses, yine zehir...

Sevgili balıkçı,

Bodrum'da sen yoksun artık; Bodrum senin yeniden güzellediğin yer değil artık.

Gidenler, daha bir çirkinleşip dönmekteler...

Belki de kente girişte her birinin eline bir kitap vermek gerekiyor: 'Hey Koca Yurt'

Bodrum, eskisi gibi değil.
Ne Azra'n var içinde, ne de sen...

Özkan MERT, savaşçı değildir; gül yetiştiricisidir.

Ve şiirlerini en güzel okuyan kişi de Suat abidir.

Ruşen Amca........

Senin alnında üçüncü bir göz var.

Şiir gözü:-)))

Bütün şiirlerini seviyorum, seni seviyorum...

Ne güzel......

En kötüsü; birinin sizin dudaklarınızda aslında bir başkasını araması mıdır?

En kötüsü; büsbütün yitirmek midir yoksa?

Aşk olsun sana Can Baba.

Bir keresinde demiştin ki: ne kadar rezil olsak, o kadar iyi...

Bir keresinde dedin ki: küfür, prolateryanın ağzında açmış kızıl bir karanfildir.

Bir kez tanıştık. Sana etiği sordum. Hiç sevmem dedin:-))) Kimseye de yakıştığını görmedim.

Kalbin şiirlerinde atıyor ...

İşte Attila İlhan...

Her zaman gerçekçidir.

Bir şiirinde gemileri vururlar, ne korkunç cinayettir.

Bir şiirinde kötümser yapraklar intihar eder.

Bir diğerinde İstanbul, serseri olur, kahpe olur, yalancı olur, adam gibi adam olur; insan olur bir şehir, ne iyi ne kötü; insan gibi yaşar, öl ...

vatanı satanlara direnen hainse, ben de ben de...

sen şehirli şairsin.

sen akşam vakitlerini, arka sokakları, çıkmazları, gölgeleri, ve kadınları iyi bilirsin.

bir de güneşin her sabah nereden doğacağını.

Nazım, bir tanesin.

Yani sen elmayı seviyorsun diye, elmanın da seni sevmesi şart mı?

Bu denklemi kim kurabilirdi senden başka Nazımcığım, aşkım...

Bunca doğal, böyle basit, elma kokulu, anlaşılır ve materyalist.

Şart değil de; böyle bir sevgiyi yaşamak için yürek ister.

Ama sen söyledin zaten en başından. ...

güneşi görmeyecek....

her seferinde ağlar mı insan?

ben ağlıyorum.

geride kalanlara,
yardıma çağırmayanlara,
ölümüne değil de zaferi göremeyeceklerine yananlara,
hürriyete ölümden çok inananlara...

her seferinde ağlıyorum...

Destan yazan şair.

Çocuk kalpli yakışıklı sarışın.

Milli kuvvetleri yazarken, sen de onlardansın.

Ben bu adama aşığım. Çocukluğumdan beri.

Attila İLHAN'ın en sevdiğim şiirlerinden biri...

'çapkın gülüş', 'şöööyle faytona biniş',

'...ne kadar başkaydı her kadından
her bakımdan...'


Bu nasıl bir anlatım gücüdür!...
O şuh, işveli, ateş gibi ve zarif kadın..nasıl da zihnimizde tam teşekküllü canlanıverir.

Muammer Bey in iç ...

Hala arasıra mektupları gelir.....

Nefis, nefis, nefis......


Bir de bunu Timur SELÇUK'tan dinlemek var.

beğenmedim

şiire hakaret!.....

Berbat bir şey...

Şiir mi bu?