Emine Tokgöz Antoloji.com

Bugün aylardan Ocak günlerden Fatoş

Tam bir sene önce bugün o karlı Ocak ayının yirmialtısında cennete yolculuk yapmıştın, şimdi o cennet bahçenden umarım beni duyuyorsundur güzel anacığım. Sana benim kara deliğimden bakıyorum şu an. Özlemle, hasretle. Çok şeyler oldu be güzel anam. Güzellikler de vardı üzüntüler de. Hayat devam etti ve Allah’ım izin verdiği sürece de devam edecek.
Geceleri sensiz uyumaya çalıştım tam alışamadım aslında hala evimizin her köşesinde sen varsın, koltuğun bomboş. Sabahları sesinle uyandım, duymadığım zamanlarda kızdın ara ara. Sabahlar çoğu kez ne yapacağımı bilemedim oysa sabah olduğunda ilk işim sana kahvaltı hazırlamaktı. Her şey düzenliydi ama senin yokluğunda o düzen de bozuldu saatler de şaşırdı. Çoğu kez sabahlar öğlen vakitlerine karıştı. Yastığım pek boş kalmadı, uykusuz gecelerin intikamını alırcasına hep başımı çekti kendine. Gün içinde çok kez çalınan kapım daha az çalar oldu belki ama çok sevgili komşuların hiç elini çekmedi o kapı zilinden. Sanki kulaklarını çınlatırcasına hep seni andık kahve saatlerinde yine senin o güzel fincanlarında seni yaşatmaya çalıştık anılarla. Yeri geldi güldük yeri geldi gözlerimiz buğulandı ve bir tane kötü anı biriktirmemişsin anacığım sevdiklerinde ne güzel.

Oğluşun günde kaç kez bilmiyorum defalarca aradı sordu hala da öyle. Hiç yalnız kalmadım. Hep korkardın ya – ben ölünce yalnız kalacaksın- diye. Yok, anacım dostlarımız, sevdiklerimiz hiç yalnız bırakmadı kâh dualarıyla kâh hatıralarla bir arada olduk. Zaman zaman ertelediğim sağlık sorunlarımla boğuştum durdum. Ama şimdi çok iyiyim anacığım sadece yokluğunun acısını çekiyorum. Hala bir yerlere gittiğimde sanki seni evde tek başına bırakmışım gibi bir telaş kaplıyor içimi eve nasıl döndüğümü bilemiyorum. Edoşun güzeller güzeli bir genç kız oldu. Bu sene mezun oluyor babaannesi. Oğluşun emekli oldu. Oda iyi anacım. Gelinciğin yoğun bir iş temposu içinde evle iş arasında koşturup duruyor.

..