Dilek Karagüzel Pıtırcık Adlı Antoloji.com Üy ...

Darılınca sarılan biri lazımmış
Meğer insana..
Nevbahar çiçeklerini beraberce sevecek,
Güz gelince kınalı yapraklara
Hüzünlenecek,
Halden anlayıp e hadi menemen
Yapalım diyecek,
Suyu sen ısıtsan çayı demleyecek,
Biri lazımmış meğer..
İnceden inceye özlemekli sevmekli
Laflar edecek,
Bir canım diyecek, bin can gidecek,
Bir buseyle, bin hayal alemi verecek,
Adı geçse gönlünde goncalar açacak,
Biri lazımmış meğer..
Darılınca sarılan...

Varlığınla dile gelen kekemeliğim'den..





Siz bu şehre her adım attığınızda Bayım!

Dudaklarımın kenarında açılan
parantezler içinde,
mevsimi ılıman ezgiler çiçeklenir
rengârenk...

Daha yumurtasından çıkmamış serçelerin,
kaderi güzelleşir.
Kış uykusundan uyanır
dans eder toprak, böcek
dolana dolana..

Uykusuz kalmış güneş göz kırpar
saklandığı kuytudan.
Yer gök uyanır.
Uzaklardan yükselen annemin sesiyle
aralanır göz kapaklarım
Tarçınlı kek kokar odam...


Hele bir de
ad’ımı bir kenara atıp
o seslenişiniz yok mu !

Ah işte o an !


Kırılır bileklerimin idamlık düşleri.
Avuçlarımdan şiir şiir akar, pınarı kuruyan
bu kentin sokakları.
Pembeleşir yanaklarımdaki utanmaz çiller.
Yüzüme gözüme bulaşır ,elimdeki elma şekeri.
Gök/yüzünüze koşar, avucumdan kayan
rengârenk balonlar.

Toplayıp bez bebeklerimi,
küçüklükten kalma, bütün yaramazlıklarımı sığdırasım gelir ömrünüze.
İnanasım gelir aşk’ın varlığına.
Yeminler edesim gelir birlikte yaşlanmaya.



Ve ben size,
sarıldığım da Bayım;

Adresim olur yüreğiniz.
Kimliğim olur gözleriniz...



ely

Kalbin kolları yok ama

İnsanı en güzel o sarıyor sevgisiyle..!!

Kalbin kolları yok ama,
Bazen bir bakışla sarıyor insanı,
Bazen bir kelimeyle,
Bazen de sessizliğiyle…

Ne eller gerekiyor ne de kucaklar,
Sevgiyle atan bir kalp,
En derin sarılışı hissettirebiliyor insana.

Ve işte o zaman anlıyorsun,
Dünyadaki en güzel sığınak,
Bir kalbin içinde kendine yer bulabilmek…

Sen Hiç Bensiz Kaldın mı ?




sen hiç....
boşlukta dolanan bakışlarınla
hayattan koparken tüm bağların
hasret ilikledin mi
iki yakasını birleştiremediğin
vuslata ?



geceden gün ışığına
saatler karabasan gibi çökerken üzerine
yarin sesini özlemenin acısıyla
savurdun mu gökyüzüne dilindeki keşkeleri ?
sessiz ahların sağırlığıyla
çığlığın dayanırken şehrin son ışıklarına
yutkunabildin mi ?



ünlemlerle anlatırken sevdanı
soru işaretleriyle son verilen hayallerinle
virgüller arasında dinlendirirken yorgun soluğunu
koyamadığın noktaya sıkıca sarılıp
ağlayarak
yalın ayak düştün mü yollara ?



gururun hıçkırıklarla boğulurken
avaz avaz susup
sevdanı ıspatlayacak uygun kelamları aradın mı
dizlerinin üzerinde ?




her gece masaya yatırdığın tozlu anılarla
yalnızlık batarken göğüs boşluğuna
dört yandan üzerine yıkılan duvarlar altında
isyanlarını yalancı tebessümlerle susturup
avucunda kestiğin saçlarınla
binlerce çocuk ağlattın mı
sızlayan genzinde ?



o , başkasının kollarındayken
kolların iki yanda bekleyerek öldün mü
kefen biçebildin mi anılara
toprak atabildin mi yaşananlara ?




sen hiç sevdin mi ?
söylesene şair !
sen hiç bensiz kaldın mı ?


Elysa

Tekrar tanışalım olur mu ?


Gittik sanıyoruz değil mi Bayım ?Unutmaya çalıştığımız ne varsa, hepsi aklımızda iken !

Nereye, ne saklarız, kendimizin bildiği gerçekler ortada iken !

Siz de görüyorsunuz Bayım !
Sevmekten vazgeçtik geçmesine de
Unutmaya kıyamıyoruz işte !

İkimizde biliyoruz çok uzağa kaçamayız aşktan...
Bir köşede sıkıştırır illaki hayat yeniden...
Belki çok yıllar sonra, belki bir Eylül akşamı..
Eğer rastgelirsek bir şiirin köşebaşında, bakarsak gözlerimizin içine,
Tekrar tanışalım olur mu ?
Yeniden sarılalım
Yeniden sevelim birbirimizi !
Ama sessizce, usulca sevelim bu defa.

/Zirâ yorgunuz ikimizde/





ely

?si=e3TP-KMGAyM6TM5S

Aşk öyle gelip geçici bir his değildir. Bir anda tutuşan ve sonra sönüp giden bir ateş hiç değildir. Gerçek aşk, zamanın ve hayatın tüm zorluklarına meydan okuyarak varlığını sürdüren, her an yeniden inşa edilmesi gereken bir bağdır. Bir kadını sevmek, sadece ona güzel sözler söylemekten ibaret değildir. Onun yüreğini anlamak, onunla birlikte değişmek ve büyümek demektir.

Birini gerçekten sevmek, cesaret ister. Cesaretin olacak ki onunla her anını paylaşabilesin. Hayatın getirdiği iniş çıkışları birlikte göğüsleyebilesin. Kendi kalbinin kapılarını sonuna kadar açabilmelisin. İçinde sakladığın korkuları, sevinçleri, acıları ve hayalleri onunla paylaşmaya istekli olmalısın. Çünkü aşk, gizli kapılar ardında yaşanmaz; cesurca, tüm açıklığıyla yaşanır.

Her gün sabırla sevmek gerekir. Aşk, sadece güzel anlarda var olmaz; zor zamanlarda da yanında olabilmektir. Günler geçtikçe, hayatın karmaşası içinde duygular değişebilir, heyecan ilk günkü gibi olmayabilir. İşte tam da bu noktada sabır devreye girer. Gerçek aşk, her gün yeniden emek vererek büyütülür.

Bazen yorgun düşersin, bazen içinde fırtınalar kopar ama yine de sevdiğinin yanında olmayı seçmelisin. Geceleri, gündüzlerden daha çok sahiplenmelisin. Çünkü aşk, sadece güneşli günlerde değil, karanlık gecelerde de sınanır. Birlikte uykusuz kalmalı, birlikte susmalı, birlikte konuşmalısın. Aşk, kelimelerle değil, bazen sessizlikle de güçlenir.

Aşkta bencillik olmaz. Kendini bile unutacak kadar sevebilmelisin. Ama bu unutuluş, yok oluş değil, sevgiyle yeniden var oluş olmalı. Onun gözlerinde kendini bulmalı, onun sesinde huzuru hissetmelisin. Sevmek, bir fedakârlık değil, bir bütün olmaktır.

Gerçek aşk, bir ömür boyu süren bir yolculuktur. Bu yolculukta bazen düşeceksin, bazen kalkacaksın ama en önemlisi, elini hiç bırakmayacak birini bulduğunda, onun kıymetini bileceksin. İşte o zaman aşk, gerçekten zamana meydan okuyacaktır.

Alıntı

Adam gibi adam mekanın cennet olsun.

?si=IWfJxk2JElCIOCed

?si=gARtH_y0OOfhd8-o

“Kimseye çok bağlanmamak lazım,
vakti gelince herkes gidecek.

Yanındayken kıymet bilmek lazım,
bir gün herkes geldiği yere dönecek.

Gereksiz yere kalp kırmamak lazım,
ömür dediğin kısa, öyle gelip geçecek.

Kavgayla geçen zamana yazık,
o vakitler geri gelmeyecek.

Parayı baş tacı etmemek lazım,
onurun paranla ölçülmeyecek.

Tutumlulukla cimriliği karıştırmamak lazım,
dostların yoksa o para kimle yenecek?

Malın mülkün derdine,
hayatı kaçırmamak lazım!

Sahip olduklarını götüremezsin yanında,
senden sonra başkaları yiyecek.

En azından bir kere deli gibi aşık olmak lazım,
yoksa kalp sevmeyi nasıl öğrenecek?

Hiç ağlamadıysan bir gidenin ardından,
gözlerin ıslanmayı nereden bilecek?

Güzel anılar biriktirmek lazım,
torunların senden ne dinleyecek?

Bol bol resim çektirmek lazım,
yoksa o günler nasıl yad edilecek?

İnsan dediğinin acı çekmesi lazım,
yoksa düşkünün hâlini nereden bilecek?

Şöyle okkalı bir tokat patlatmalı hayat suratına;
yoksa kim,
haddini nasıl bilecek?

Geçirip tırnaklarını yaşama,
sımsıkı tutunmak lazım;
dertler nasılsa bir gün geçecek.

Önemli olan dik durmayı öğrenmektir
çünkü birileri seni itecek.

Mutlaka bir şeye inanmak lazım,
kim ruhun boşluğunu doldurabilecek?

İster Tanrı de adına,
ister fizik,
ister felsefe;
en kötü anında seni o inanç ayakta tutabilecek.

Hepsinden önce insan olduğunu unutmamak lazım!

Bu dünya yalnız senin değil,
başkalarının da yaşam hakkı var.

Bitkiymiş,
hayvanmış,
havaymış,
denizmiş kucaklamak lazım;
gün gelip onlar sana can verecek.

Bir de şu kalp var ya şu kalp,
ona sevmeyi öğretmek lazım!

Öğretemezsen eğer,
bu evren senin üstüne
koca bir çarpı koyup geçecek...”

Candan Ünal - Şair, Yazar

Ağzımızın tadı, huzurumuz, ruh sağlığımız bozulmadan, iyi bir bayram geçirmemiz dileği ile, sevgiler, selamlar...

Kalp denize benzer.
Fırtınaları,
sakin zamanları ve
taşkınlıkları vardır.
Bazen de,
derinliklerinde inciler
gizlidir…

Heinrich Heine

Ben sev dedim,Sen öl//

Senden sonra daha hüzünlü şarkılar seçiyorum kendime,
Her birinde ayrılık var,
Sanki bestesi ait hep kalbime,
Senden sonra uyanmaya korkuyorum dalıvermişken bir saatliğine,
Ya gene gelmemişsen diye,
Ömrü sayılı bir hastayı oynuyor duygularım,
Hiçbir söz yaşama ihtimali vermiyor sensizliğe,

Ve bu şehire bu gece hüzün yağıyor gözbebeklerimden,
Yokluğun sabırdan çatlamak üzere,

Seni özlemek ne zor işmiş,
Özledim derken bile yetiremiyorum içimdekileri anlatmaya,
Herkes sana benziyor sevgilim,
Herkesi sen sanıp kıskanıyorum,
Yanımdan geçip gidiyor onca insan,
Sanki sen kokuyorsun burnuma,
Tek nefeste dağıtıyorsun beni,
Varmıyor da kimse farkına,
Yanıma birtek seni alıyorum yokluğunda,
Onun içine bile sensizlik sızmış,
İyi gelmiyor zaman kalp ağrılarıma,

Ne yalan söyleyim en çok yokluğunda alıştı dilim yalana,
Bir zaman sonra dilde ki yalanda fayda etmiyor akla,
Ben sev dedim,sen öl,
Ölmek sevmekten daha kolaydı oysa,
Giderken çıkarıp almış olsaydın içimden aşkını da,

Ve bu şehire bu gece hüzün yağıyor gözbebeklerimden,

Canım burnumda..

Solist

Helen Mirren bir gün şöyle demiştir: “Biriyle tartışmaya başlamadan önce, kendine şunu sor: Bu kişi, farklı bir bakış açısını anlamak için entelektüel olarak yeterince olgun mu? Çünkü eğer değilse, bunun hiçbir anlamı yoktur.”

Her tartışma senin enerjini hak etmez. Bazen, kelimelerinin ne kadar net olduğunun önemi yoktur, diğer kişi seni anlamak için değil, sadece tepki vermek için dinler. Kendi dünya görüşüne hapsolmuş olan biri, başka bir bakış açısını göz önünde bulundurmayı reddeder ve bu mücadeleye girmek sadece seni tüketir.

Yapıcı bir konuşma ile verimsiz bir tartışma arasında fark vardır. Gelişimi ve anlayışı değerli bulan açık fikirli biriyle konuşmak, katılmasanız bile zenginleştirici olabilir. Ama kapalı fikirli biriyle mantıklı bir şekilde tartışmaya çalışmak, sadece kendi inançlarının ötesini görmek istemeyen birine konuşmak gibidir. Bir duvara konuşmak gibidir. Ne kadar mantıklı veya doğru bir şey söylersen söyle, söylediklerini ya çarpıtacak, küçümseyecek ya da reddedecektir, çünkü doğru olduğunu düşündüğün için değil, sadece başka bir gerçekliği kabul etmeye hazır değildir.

Olgunluk, bir tartışmayı kazanmakta değil, bir tartışmanın yapılmaya değip değmediğini anlayabilme yeteneğindedir. İç huzurunun, fikrini değiştirmeyecek biriyle bir şey kanıtlama gerekliliğinden daha değerli olduğunu anlamaktır. Her savaş yapılmaya değmez. Herkes senin açıklamanı hak etmez.

Bazen, yapabileceğin en güçlü hareket gitmektir. Çünkü söyleyecek hiçbir şeyin olmadığı için değil, bazı kulakların duymaya hazır olmadığını bildiğin için. Ve o yük, sana ait değildir.
DÜNYA HALİ "1" DÜNYA HALİ

Ve bir Nazım Hikmet şiiri düğümleniyor boğazımda. “Piraye. Gel sana muhtacım", diyor şair
‘sana muhtacım’.

Ve bir Özdemir Asaf şiiri yayılıyor geceye. “Günün en güzel saatleri bunlar, yanımda kal”, diyor şair.
'yanımda kal’.

Ve bir Atilla İlhan şiiri dağılıyor içimde. “Ben sana mecburum”, diyor şair.
'sana mecburum’.

Gözlerimden akıyor, Cahit Sıtkı'nın dizeleri. “Öldük, ölümden bir şey umarak”, diyor şair. Şair öldü.
'ölümden bir şey umarak’

Kalbimi parçalıyor, Cemal Süreya'nın dizeleri. “Oysa ben senin gözlerinsiz edemem, bilirsin”, diyor şair.
'gözlerinsiz edemem’.

Yalnız hissediyorum. Boşluğa itiyor beni, Sabahattin Ali'nin satırları. “Başkalarının oldun mu ? Benimsin diyemediğim”, diyor şair.
'benimsin diyemediğim’.

Aşkla ilgili en büyük ironi: doğru insanı yanlış zamanda sevmek.

"Annabel Lee", Edgar Allan Poe'nun ölümünden kısa bir süre önce 1849'da yayınlanan son şiiridir. Sevgi, kayıp ve hafızanın kalıcı gücü temalarını keşfediyor.

Kesin bir kanıt olmamasına rağmen, şiirin
24 yaşında tüberkülozdan ölen Poe'nun
genç eşi Virginia'dan ilham alındığına inanılıyor. Bu, hikayeye kişisel keder ve yas katmanı ekliyor.

Şiir, anlatıcının Annabel Lee'ye olan aşkının derinliğini ve kalıcılığını keşfediyor. Aşklarının ölümü bile aştığını ve meleklerin kıskandığını iddia ediyor. Ayrıca sevdiklerini kaybetmenin acısı ve çaresizliği ile boğuşur, özellikle de
genç ve masum.

Şiir, müzik, film ve görsel sanat da dahil olmak üzere çeşitli formlara uyarlanmış ve popüler kültürdeki yerini sağlamlaştırmıştır.

ANNABEL LEE

Senelerce senelerce evveldi
Bir deniz ülkesinde
Yaşayan bir kız vardı bileceksiniz
İsmi; Annabel Lee
Hiç birşey düşünmezdi sevilmekten
Sevmekten başka beni
O çocuk ben çocuk, memleketimiz
O deniz ülkesiydi
Sevdalı değil karasevdalıydık
Ben ve Annabel Lee
Göklerde uçan melekler
Kıskanırlardı bizi
Bir gün işte bu yüzden göze geldi
O deniz ülkesinde
Üşüdü bir rüzgarından bulutun
Güzelim Annabel Lee
Götürdüler el üstünde
Koyup gittiler beni
Mezarı oradadır şimdi
O deniz ülkesinde
Biz daha bahtiyardık meleklerden
Onlar kıskanırdı bizi
Evet! Bu yüzden 'Şahidimdir herkes ve deniz ülkesi'
Bir gece rüzgarından bulutun
Üşüdü gitti Annabel Lee
Sevdadan yana kim olursa olsun
Yaşca başca ileri
Geçemezlerdi bizi
Ne yedi kat göklerdeki melekler
Ne deniz dibi cinleri
Hiç biri ayıramaz beni senden
Güzelim Annabel Lee
Ay gelir ışır, hayalin erişir
Güzelim Annabel Lee
Orda gecelerim uzanır beklerim
Sevgilim sevgilim hayatım gelinim
O azgın sahildeki
Yattığın yerde seni...

Edgar Allan Poe
Çev. Melih Cevdet Anday

Birinin beni çok sevmesi, benim için pek bir şey ifade etmiyor.
Ben daha çok nasıl sevdiğiyle ilgileniyorum.
Mühim olan,
yormadan sevmek,
güzel sevmek...!

Frida KAHLO

El Yordamı

Mustafa Bay

Geçip gidenler gibi rastlaşmıştık
Tali yolda,Epey ilerledikten sonra
Hangimiz dönmüştü geri
Ben anımsamıyorumSen miydin yoksa?
…
Düşünüyorum da
Şimdilerde,Yolu yokuşa sarsa bile
O yolun sonuna kadar giden
Bütün zor aşklar
Aşağı yukarıHep böyle başlar.

Kimbilir dedi kalemim
Belki Ekim sana iyi gelir...
Bekleyelim...
Bir şarkı duyarsın,
Bir kitap okur,
Belki bir şiir bile yazarsın...
Yeniden anlatırsın Aşk'ı
Günler kısalır geceler uzar...
Bir yıldız kayar karanlıkta dilek tutarsın...
Gerçek olur belki kimbilir...?
Bekleyelim...
Belki de sahiden iyi gelir sana Ekim...
.
Arzu Eşbah / Mevsimler Geçerken

Araf

Zamanın Ötesi

Ne senden gidebiliyorum
Ne de dönebiliyorum artık sana
Araf’ta bir sevda benimkisi
Cennet ve cehennem
Aynı uzaklıkta

Çok güzel değil mi?Kısacık ama cok derin.Zamanı zamanında kullanmayı,zamansızlığın birini acıtmayan. birini acıtan,rtelemenin sadece zamanın çaldığını zamanın zamansızlığın sonuclarını ve bazen sevginin zamansızlığa yenildiğini,acısını da,iyileşmesini de o kısacık dizelere sığdırmış şair.
#derinmevzular
#şiirolmasaydımüzikolmazdı

SONRA
Hep sonra derdin bana.
Sonra konuşuruz.
Sonra buluşuruz.
Sonra ararım.
Sonra....
Ben senin için hep sonraydım.
Erteledin.
Ertelendim.
Nasılsa senden vazgeçemezdim.
Ama zaman;
Beni bıraktığın zaman
Herşeyi yerli yerine koydu.
Seni yerlere göklere sığdıramayan gönül,
Sevmekten değil de
Beklemekten yoruldu.
Ayraçlar koyarak ertelediğin ben,
Aşkının
Boş gürültüden ibaret olduğunu anladı.
Buruk bir sevdanın acı tadıyla
Yeniden,
Umutla,
Korkmadan,
Senin olmadığın yeni günlere uyandı.
Ve
Bir zamanlar düşmanım olan zaman.
Bu defa senin açtığın yaraları sardı.
Gönlüm baharın tomurcuk çiceklerine aralık artık
Edindiğim tecrübelerimle
Başladım yine yeni yeniden :)

Mavi Masal dan(Edebiyat Defteri)

Biliyoruz ki, bütün acılar bir gün geçer.
Bütün fotoğraflar sararır.
Yara kabuk tutar kapanır.
Bir sabah yine taze ekmek ister canın kahvaltıda.
Bir fincan sade kahve, demli bir çay ister akşam üstü olunca.
Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini.
Önceleri belli belirsiz, sonra gamzene kadar gülersin.
Şarkılar mırıldanır, çekmecelerde renkli kalemlerini ararsın.
Kuşlar gelir konar dallarına,
Kırıldığın yerden çiçek açarsın.
Bütün acılar bir gün geçer, ya da alışırsın.

Frida Kahlo.

?si=4j9_MbOZKszfMPsK

VAKT-İ LÂL

Ey gönül sus!
Ne gelirse söyledin diline
Senin kıyametin dilindendir biline!

Yitik sevdalar'dan(Edebiyat Defteri)