Dilek Karagüzel Pıtırcık Adlı Antoloji.com Üy ...

Bir an gelir çekersin elini eteğini insanlardan ,
Nefret ettirirler güçlü olmaktan ,
En yakınların bile ...

Güçlüsün diyerek en zor günlerinde yalnız bırakırlar,
Gelme dersin aradıklarında ,
Bakarsın gelme deyişin kimlerin işine gelmiş ,
Kimler laf olsun diye gelicem demiş ,
Kimler gelme desende anında yanında bitmiş anlarsın ...

Hepsini canın acıya acıya yazarsın gönül defterine ,
Silersin bazılarının üstünü en yakının canın ciğerin olsa bile ..

Sonra kendine döner dersin bir kaç kelime,
Ya işte böyle , gördünmü iki elin kanda olsa bile her işlerine koştuklarını ,
Hastalıkta sağlıkta yanında oluşlarını ,
İşte bak yalnızsın çok sandığın dünyanda azlıksın ...

Çünkü sen güçlüsün ,
Bu yalnızlığın bu vefasızlıklarında üstesinden gelirsin ...

Evet o kadar güçlüyüm ki hem de,
Herkesden değil ama ,
Ne kadar vefasız varsa yakınım uzağım diye ayırt etmeden uzaklaşacak kadar ...

~
__ AHRÂZ SNR __

Konuşuyorum bu aralar kendimle...
Deli olduğumdan değil,
Dolu olduğumdan belki de ...
Beni benden iyi kim anlar ki hem zaten ..?

Ben yeni yeni çözdüm hayatın matematiğini,
Bitti bende, o beni eleştirenlere sustuğum eski günler...
Simdi artık ne başım kaldırıyor,
Ne içim el veriyor dinlemeye...
Bu suskunluk iyi geldi bana,
Kendimle olmanın getirdiği hazzı yaşıyorum, yudum yudum sakince, huzurla ..

Her geçen gün daha çok uzaklaşıyorum insanlardan..
Her uzaklaşmam beni daha çok yakınlaştırıyor kendime...

Geçte olsa anladım ki;
Hayat kendinle iyi geçinince ve kendinle yetinince, kimseye değil, kendine bakınca güzel...
Bana ben lâzımım...
Geri kalan her şey, o beni geride bırakanlar
kadar uzağımdalar ...??

~Alıntı

Zaman, can çekişirken,
Akrep yelkovan, arasında;
Bir adım öteye gidemezken geceden,
Ay, ışığını çekerken sinesine,
Yıldızlar çekilirken kuytu karanlıklara,
Hüzün, bakır bir çaydanlıkta demleniyordu,
Ve ben, son sigaramdaki dumanları da hapsediyordum içime,
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Ekmek bıçağında dilimleniyordu ömrüm;
Masum, yalınayak çocukluğum;
Umudun kıyısından geçmeyen gençliğim,
Ulu orta seriliyordu, harami sofrasına,
Düş bahçelerim yağmalanıyordu,
Herkes payına düşeni alıp giderken.
Bütün kimsesizliğimle,
Bütün çaresizliğimle,
Bütün çıplaklığımla, kalıyordum karanlığın koynunda;
Üşüyordum,
Tepeden tırnağa buz kesiyordu yalnızlık.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.
Dişlerimle, şafağı sökmek isterken karanlığın göğsünden;
Gün ağarıyordu saçlarıma,
Tel tel,
Raylarımdan çıkıyordum,
Vagonlarım kopuyordu bir biri ardına,
Savruluyordum,
Bir cinayete kurban gidiyordum,
Kaza süsü verilmiş,
Faili meçhul bir ölüm biçiyordu terzi masasında,
Bir tabuta çivileniyordum.
Saat on ikiyi beş geçiyordu.

Alıntı

senle ilgisi yok desem gitmelerin
nihayeti gerçek söylemlerin
lakin
yer verme yüreğinde acabalara
meyletme bensiz uykulara

iki kirpik arası
bir düşle dönüyor yorgun yüreğim

bu kaçıncı vahyedişin
ikra ikra diyerek dilime ezberletişin

vaftiz edilen bir çocuk gibi
kaç kezdir kulağıma aşkı işleyişin

inan ki çoktan ezberledim
senden gidişin cehennem yanığı
sana varışım cennet
bir elmanın iki yarısı rivayet
sol kaburgam kırık gittiğim günden beri
sensizliğe acı düşen yanım mı gerçek
sende kalışım mı son cemrem

kim bilir
belki nisan yağmuru sonrası
rengim gökkuşağı
hadi dilekler tut
kalksın aradan siyah perdeler
sınırlardan tel örgü
ve bekle beni
yüklenip bütün mavileri
dönüyorum sana geri.

Efkan ÖTGÜN

Bazı insanlar kendi kendine iyileştirmek zorundadır.Kimseye yardıma ihtiyaçları olduğunu anlatmazlar,belli etmezler.

Charles Bukowski

Bedelden çok tercihtir yalnızlık...

Kimsenin nazını çekmeme lüksüdür...

Bildiğini okuma şımarıklığıdır...

Başkasının yönetimine girmeme arzusudur.

"Bir kere sevdim diye bin pişman etme beni" manifestosudur...

Ki çoğu kez sen ve keyfinin kâhyası iyi bir ikilidir.....

BİR SELA SONRASI

benden onay mı istedin
hece hece bölersin uykularımı

imgemde titreşen mum alevi gibi ışıldayan
gözlerin donuk
yüzün sararmış
dudakların soluk
yaslandığın omuz da çökmüş

duvarlar buz kesmiş
bırak bari ellerini tutayım

ben mi yanlış görüyorum
gözlerine inen bulutlar
kirpiğinden katre, katre damıtır acıları

göç mevsimi değil ama
göğüs kafesindeki kuşlar çırpınarak uçuşur

seviyorum demeye mecalin yok

hava soğuk değil ama
sebepsizce titrer dudakların
öpmeme izin ver de
durdurayım içinde depremleri

şairim
sevdiğim kadın
bilirim için, için erimektesin

bilirim bütün anıları avuçlarında gizlemektesin
kaçır da gözlerini daldığın geçmişten
bir kez olsun gözlerime bak
sana bilmediğin ne hikâyeler anlatacak

ille de ölmekse kararın
duyurulur ölümün
bir sela sonrası

Efkan ÖTGÜN

Aşığa Acınmaz Dostum

Aslan Ata

SEVGİLİ bugün nasıl bir duyguysa ağlarkende ayni zamanda gülüyordum
Seni çok özlemiştim
Sana birdaha yazmayacağımı dile getiren cümlelerle boğuşurken
Haklılığın yüreğimi incitiyordu
Sadece bir sesini duyayım yüreğim soğur belki
Dedim sesinle birlikte hüzün
Mutluluk acı
Aynı anda senden
Güldür mutlu et aynı zamanda üzüntü nedeni
aşk imkan ve sinir tanımıyormuş
Hem güldüren anı anda ağlatanmış
Herkesin derdine hasaslaştım
Onlara üzülürken
Kendime ağlıyormuşum
Sulu gözlü olmaya başlayacağım.
üzüntü ile ilgli son mesajim
Sen gülüyorken her zaman güleceğim çok ama çok güçlü olacağım yarın emin ol
bir daha kesinlikle seninle ilgili kimseye tek kelime etmeyeceğim
Bir dosta sana yazdığım sadece bir dörtluğu okuttum
Ne kadar güzel dile getirmişsin diye beklerken
Üzüldüm haline diye çıktı sözler ağzından dahada sert ifadeyle
Acımış
Acıdım sana nasıl bukadar üzülürsün dedi
Çok duymaya başladım
Acıma kelimesini
Acıma acıma
Aşık olmuşsun yapma dedi
Sana yazık
Bu duyguları sil kafanda
Sen dahil herkes yapma etme üzülürsün diyor
Hata yaptım kimseye anlatmamam gerekirdi.
Kim bana aynı şeyi şeyi anlatırsa bende anı şeyi söylerim
Aşk anlatılmaz çünkü anlaşılmaz
yaşanır mutlu ettiğinden kat kat uzer
Üzüntilerime nokta koydum şimdi
ve sonrası için sadece mutluluğunu yaşayacağım.

Başarılarınızın devamını diliyorum

BEN SENİ HİÇ SEVMEDİM Kİ

ben seni hiç sevmedim ki
ben senin sevgiye olan açlığını
yalnız zamanlarındaki çaresizliğini
senin bile farkında olmadan
geceler boyu içip içip
düşünmemek için uyumanı sevdim

kirpiğindeki nemi göstermemek için başını eğmeni
gerçek dışı bir kadın olma bilincinde olmanı sevdim

ben senin bahar temizliği yaparcasına
kırıntı aşklardan kurtulup
yüreğinde bana yer açmanı sevdim

çok seviyor olmanı
mahcup bir edayla söylemeni
firari düşlerden
hatta
kendinden bile kaçarak bana sığınmanı
ve bunu örtebileceğini sanmanı sevdim

onanmaz hatalarının
pişmanlıklarının
kızgınlıklarının dışavurumunu sevdim

bir çok hayranın olduğunu
ve
hiç birinin benim boşluğumu
dolduramayacağını sanmanı sevdim

biz ki bir yola girdik rotası belirsiz
hangi dalga savurur
hangi kayalık önümüze çıkar
hangi volkan hangi lav içimize akar demeden
bu gemi nereye gider diye düşünmeden fora demeni
ve
hayatı akışına bırakmanı sevdim

uyuduğunda savunmasız çocuk yüzünü
uyandığında Polyanna gibi maskeler takmanı
aslında senin
sen olarak yakalanma korkularını sevdim

öyle ki
parmağım kanadığında yüreğinin kanamasını
ve
benim sıcacık canlı canlı bir yüreğe dokunmak isteyen
bir el olabilme ihtimalini sevdim

sarhoşken masallarda bıraktığın aşk hikayelerini
kavuşmak isteyip de kavuşamadığın
bana olan o masum kini, nefreti
ve
her şeye rağmen vakur duruşundaki masumiyeti sevdim

deli kadın anla işte
ben seni hiç sevmedim ki
ben senin ben olma halini sevdim

Efkan ÖTGÜN

Onu düşünerek yazdıklarımı, o kimi düşünerek okuyor Olric?

Bazen aynı karede olamazsın çok sevdiklerinle.Kalbinde olur.Duanda olur.
Dayımın kalemi dayımın şiiri...

Belkİ O Zaman Anlarsın..!

Bir gün birini,bütün kalbinle seversen,
Ruhunu,kalbini,benliğini ona verirsen,
Kör olur ondan başkasını görmezsen,Sevmenin ne demek olduğunu,
Belki o zaman ANLARSIN--------!Geceleri uyku tutmazda uyuyamazsan,
Gizli gizli gece gündüz ağlarsan,
Her an beraber olmak ister olamazsan,,İşte aşkın ne demek olduğunu,
Belki o zaman ANLARSIN---------!Eğer aşkına karşılık bulamazsan,
Onun aşkıyla,alev alev yanarsan,
Dönüp bakmaz sana,dilinle kuş tutsan.Karşılıksız sevmenin ne demek olduğunu,
Belki o zaman ANLARSIN........................!Ne yapsan kendini sevdiremezsen,
İçin parçalanır,o başkalarıyla gezerken,
Ölmek istersin,öldürmek istersin hemen,İntikam ateşinin ne demek olduğunu,
Belki o zaman ANLARSIN........................!Dilerim bunların hepsini,bir bir yaşarsın,
Benim neler çektiğimi,o zaman ANLARSIN..
Ben senin için yandım,dilerim sende yanarsın,
Seni nasıl sevdiğimi,belki o zaman ANLARSIN...!

Söz Yazarı: Erol Sagun.

Beni bul.
Montpellier bir Fransız akşamı ve gözlerin hala başa ela,
San Pedro meydanında öpüşen iki sevgilinin silüetine bakıyorum elimde bira dudaklarımda sinetra şarkıları ve Ağustos yangını bir boşluk , sana seni hiç anlatamadığım şiirlerden, seninle karşılaşamadığım şehirlerden, dinlerden devletlerden, paralel ve meridyenlerden, sabah hep yalnız uyandığın gecelerden çıkıp beni bul, sana sarılacaklarım var.

Beni bul.
İstanbul da bir nevizade akşamı dut gibi sarhoşum ve gözlerin hala ela.
İstiklalin ortasında durmuşum st. Antuan klisesinde çan sesleri cami avlusunda çocuklar.
Biliyorsun her masal mutlu bitmez, zaten bitmesin mutluluğu bize bakarak tarif etsinler,
Bütün sıradaki şarkılar bize gelsin mesela,
zeki müren elbet bir gün kavuşacağız demişse elbet bir gün kavuşmak diye bir şey varsa, varsa elbet sarılmak ve bütün ayrılıkları hiç edip, piç gibi bırakmak hasretliği Beni bul. sana kavuşacaklarım var.

Ankara da bir ikindi vakti cebimde iki simit parası ve gözlerin yine ela.
Tunalı hilmi caddesinde yürüyorum ve memur değilim ayazını yemişim yokluğunun üşümüşüm
Eski bir gramafonda ümit yaşarın şiirini nihavent geçiyor timur Selçuk (beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın)
Alınmışım üzerime senli herşeyi, alınganmışım. Arsızlığım çıkmış ayyuka üstüne bir ufak rakı içmişim her seven kadar içmişim, her içen kadar sevmişim beni bul. Sana susacaklarım var.

İzmir de bir alsancak gecesi midye bira yapmışım sarhoşum ve gözlerin biraz ela.
Şehir şehir solumuşum içime, işlemiş nakış nakış santim santim göğsüme , sekiz on beş Karşıyaka vapuru gibi vurup geçmişsin, geçmemişim gözlerinden bir adım öteye.
eşgalim belli
Dahil olmuşum 6.45 kaybedenler kulübüne, sevemeyenim beni bul.
Sana öleceklerim var.

Kemal YAZGAN(Kaybedenler Kulübü)

Çiçek Sokağı No Yok

Mustafa Fırat Gez

Ufkunda sarı laleler
Sen ona ayrılık dersin
Biz yalnızlık...
Eteğinde kırmızı güller
Sen ona sevdaluk dersin
Biz aymazlık...
Kırık dökük değil hiçbir şey
Bir yabancı yolcu geçti
Hepsi bu.
Toprağında mor menekşeler
Sen ona kızgınlık dersin
Biz kırgınlık...
Ellerimde beyaz zambaklar
Sen ona yaşamak dersin
Biz dalgınlık...
Bitmiyor gözlerimde hiç bir tohum
Sulansa da her gece
Sen ona ağlamak dersin
Biz vakti geçen sümbüller...

Bazıları otuzunda da öyledir ama.
Ve 50sinden aonraki yaşlarımı sevmeyecek gibiyim.Aramızda kalsın. :)))

Tecrübenin yaşıdır 50 yaş !

Ağzını yakan sütün hıncını yoğurttan çıkaran, yaşadıklarından derin tecrübeler kazanan insanların yaşıdır.

Geçmişlerinden çıkardıkları anlamlarla, anlamlandırırlar hayatlarının geri kalan kısmını.

Anlamı olmayan, onlara anlamsız gelen hiçbir şeye yer yoktur onların hayatında.

Yalnızlık onlar için kimsesizlik değil, tek başına var olabilmenin huzurlu yansımasıdır.

Yavan bir yalnızlığı, yalan bir kalabalığa tercih ederler onlar.

Ölümü tanımaya başladıklarından yaşamı daha bir çok severler.

Yenile yenile; kazanmayı,
Düşe düşe; tek başına ayağa kalkmayı,
Ezile ezile; var olmayı öğrenmişlerdir.

Kolay kolay kanmazlar,
Kolay kolay aşık olmazlar,
Kolay kolay güvenmez,
Güvenini sarsanları da kolay kolay affetmezler !

Kısacası; kolay lokma olmazlar...

Amma velakin;
Kolay vazgeçerler,
Kolay silerler,
Kolay giderler.
Çünkü tecrübelerine her şeyden çok güvenirler.
Hiçbir insan, tecrübeleri kadar güven vermez onlara.

Karşısındakinin dilinden dökülenleri duymaz, yüreğinde gizlediklerini okurlar.
Ağzından bal damlayanlarınsa, hemen poposuna bakarlar.

Öyle ki ; Gençliğin yaşlılığı, yaşlığında gençliğidir 50 yaş.

Her yaşınızı sevin, ama 50'li yaşlarınızı çok sevin.
Çünkü insan 50'sinden sonra yeniden doğar.

Taner TULA

Onunla denk geldiğimizde her şey için çok geçti.
Yaşanılacak her şey yaşanmış.
Bitmemesi temenni edilen Tüm duygular bitmiş , güven duygusu başka başka insanlarda ziyan olmuştu.
Renk renk çiçekler yapraklarını dökmüş , ılık bir sonbahar havası hakimdi.
Aynı hisleri , aynı duyguları paylaşan ama birbirine geç kalan iki insandık.
Ona bakarken kendimi görüyordum.
Belki de o yüzden onu bu denli seviyordum.
Uzaklara , çok uzaklara gitme isteği uyandırıyordu bende.
Yüzü güldüğünde ise çocuklaşıyordum.
Elini tutup götürmek istiyordum onu.
Caddelerde koşmak , salıncakta sallanmak , şarkılar söylemek , şiirler okumak , yemekler yapmak , dizinde uyumak istiyordum elini hiç bırakmadan..
Kalp ritimlerim değişiyordu onunla bu hayalleri kurarken bile.
Elimi tutsa..
Elimi sıkıca tutsa , benimle gelse delirirdim sanırım , mutluluktan..
Ama dedim ya , sevmek , birbirini tamamlamak yetmiyor bazen.
Ona bakarken asla biz olamayacağımız aklımın hep bir köşesinde yer etmişti.
Bir gün elimi sıkıca tuttu.
Gözlerimin içine baktı.
Yuva gibi , baba gibi , dağ gibi , deli bir aşık gibi baktı.
Avucumun içinden öptü ve dilinden şu cümleler döküldü ;
İzzet Günay'ın Türkan Şoray'a dediği gibi…
Sevgi de yetmiyormuş, çok eskiden rastlaşacaktık.


Aşıntı

Dilek Karagüzel Pıtırcık

Önce yara kapanır sonra yarayı açan.Önce sevmeyi öğrenirsin sonra sevmeyi öğretenden değersiz hissedilmeyi önce saçlarını kestirirsin sonra iyileşirsin önce alış sonra unut . bu böyle..
-Sorun mu ?
Kesinlikle değil.
Olmaz mıı..?
Olur....!
Kolay mı..?
Zor...

16 Kasım 2021 Salı

Aşk İle

Devrim Kırnak

Yine bir akşamüstü,
Gün batımı kızıllığının denizde ahengi,
Radyoda çalan hicazdan bir şarkı
İnliyor yine Agora meyhanesi......
Yosun rengi gözlerinden mi?
denizin kokusundan mı?gözlerimiz nivamentte çakırkeyif
Yarasın...
Aşk ile....
yarasın diyerek vuruyoruz kadehleri
Dudakları çakırkeyf
Gülüşleri çakırkeyf
Öyle bir dolduki içim
Yüreğim seninle çakırkeyfSarhoş mu oluyorum ne
yosun kokusu gözlerinde
Huzura ermek niyetse
Yaşarım bu geceyi her neyse
Yarasın...
Aşk ile.....
Yaşarım bu geceyi bende seninle...

KIRARIM SENİ

Yüreğimin tercumanı, kalemim
Acılarımı yaz, sancılarımı yaz
Çıplak gecelerde medetsiz kalışımı
Kemiklerime kadar yağmur içişimi
Ağzımda parçalanmış aminlerimi
Uykusuzluğumu, yırtık ceketimi yaz
Sakın onun adını yazma
Yoksa kırarım seni

............... SOKAĞIN NİNNİSİ KİTABIMDAN
BEŞİR ÇİTAK

Ateş Böceklerinin Çığlıkları

Şubat Türkay

Şimdi sende tüm unutulanlar gibisin..Bir şehirde çürümeye bırakılan..Geleni selamlayan..Gideni uğurlayan..Yorgun trenler gibiHareket vaktini kaçıran..Bütün anlamsız çabalara rağmen..Sevme ihtimali bulunmayan..Şimdi sende tüm unutulanlar gibisin..Yitik şairlerin kayıp mısralarındaHenüz doğmamış güneşler var..Yağmamış yağmurlar ıslatıyor.Eksik kalan insan taraflarını..İşte kolektif acılardan payına düşen..Ateş böceklerinin ışıksız çığlıkları..Şimdi sende tüm unutulanlar gibisin..

Ben hiç alışık değilim sevilmeye,
o yüzden severken sessiz sev beni...
gönül yaralarım çok benim,
yaralarımı kanatmadan sev beni...
biliyor musun?
bugünlerde çok mutluyum,
ne olur mutsuz etmeden sev beni...
yaradana hep dua ettim bugün için,
ne olur yaradanı incitmeden sev beni...
minnetliğim beni sana götürenlere,
ne olur onları mahcup etmeden sev beni...
gönlümde bembeyaz bir sayfasın,
ne olur, onu kirletmeden sev beni..
bende senin için yaşayan biri var,
içimdekini öldürmeden sev beni...
içimde öyle çok, öyle çok güzelsin ki;
içimdekini çirkinleştirmeden sev beni...
bilsen benim hayatım paramparça,
ne olur daha da dağıtmadan sev beni...

(Alıntı)

Beni Gözlerine Sakla

Arzu Karadoğan

Yokluğun s/ağır
Yokluğun körSöndürdüm içimdeki tüm ışıkları
Gözlerimden düştü ayrılık
Asılı kaldı kirpiğimde düşler
Ve yüzümde terki diyar gülüşler...Zamanı vurdum 12 den
Gecenin ellerinde kanadı efkârım
Canımın tetiğine kurşun gibi gömdüğüm
aşktan
Payıma düşen yara
Umuduma şimdi küs....Şehrin ışıklarına astım hayalini
Yokluğunu çizdim sokak sokak
Kaldırımlar vuslat kırığı...Gökten üç mevsim düştü
Ayrılığın saçlarına
Ardınsıra içimde kışlar biriktirdim
Katre-i zemheri
Beyazına saklandı gidişler
Siyahında kendimi bitirdim...Sözlerim Asi
Gözlerim Nil
Ruhumda ç/ağlayan Fırat
Akışına değmedi hiç
Yürek/den/izimin...Söyle!
Kaç şişede dibe vurur
Kalbimdeki Kamberi sızım...
Yıklıp kalır sensizliğimeGel ne olur
Tut ellerimden
Çöz vedanın iplerini
Ruhuma düğüm atsın dönüşlerŞiirler şahidimdir çok özledim seni...Gecenin perdesini çektim
Sabahın penceresine kilit attı kirpikler
Üzerime doğdu sensizlik
Rüyaların omzunda uyudu günlerGüneşin yüzü karanlık
Düş yanığı....
Ayın koynuna saklanmış hasret
Uykum firari..Beni gözlerine sakla
Kirpiğinde uyumak istiyorum bu gece.Sonsuza dek...

Sevmeyi bilen kalpler vardır kırılsa da soğusa da ilklerine kadar sevilmediğini hissettirsen de sevmekten vazgeçmezler sevgilerini göstermezler.
Kesik kesik öksürmem
Ellerimle midemi ezercesine bastırmam yanan ciğerimi söndürmeye çalışmamdandı.


05eylül2021
Veda(m)n a (Dilek demiş)

Ben çok kırıldım artık asla kırılmam dediğim zamanlarda.
Yorulmadım hayattan yılmadım ama insanları kendi hallerine bıraktığım çok oldu.
Şimdi kapanmışken yaralarım
Yanağımda tuz izleri çizgilere değmişken sakın bırakma ellerimi.
Adın bir ah a karışsın istemiyorum
Adın bir ayrılık şarkısı olsun istemiyorum
Sensiz geçecek bir an bile istemiyorum

Sakın küsme bana
Sakın çevirme yüzünü benden
Gözlerimin ortasına yürü
Sensiz bir nefesi haram sayarım
Aldığım her soluğun hesabını sor
Ama sakın yüzünü çevirme benden

Ve susma sakın
Sarıl boğazına kelimelerin
Avazın çıktığı kadar bağır
Çünkü susmak gitmek tir biliyorum.
Sana beni çok sev demiyorum.
Sevdam aklını başından alsında istemiyorum
Aklınla sev beni
Gözlerinle
Ve yüreğinle
Ama en çok kendinle sev beni

Hayat ne garip
Ve ben çok seviyorum bu garabeti
Neyi özlüyorum şimdi biliyormusun
En çok
Gözlerinde kendimi görmeyi
Ve uzatıp sevda bulaşığı dudaklarımı alnına
Seni sevdanın tam ortasından öpmek istiyorum

Yılmaz Pirinççi