Dilek Karagüzel Pıtırcık Adlı Antoloji.com Üy ...

Mustafa Kemal'i Düşünüyorum

Ümit Yaşar Oğuzcan

Mustafa Kemal’i düşünüyorum;
Yeleleri alevden al bir ata binmiş;
Aşıyor yüce dağları, engin denizleri,
Altın saçları dalgalanıyor rüzgarda,
Işıl ışıl yanıyor mavi gözleri.Mustafa Kemal'i düşünüyorum;
Yanmış, yıkılmış savaş meydanlarında,
Destanlar yaratıyor cihanın görmediği,
Arkasından dağ dağ ordular geliyor
Her askeri Mustafa Kemal gibi.Mustafa Kemal’i düşünüyorum
Gelmiş geçmiş kahramanlara bedel
Hükmediyor uçsuz bucaksız göklere;
Al bir ata binmiş yalın kılıç
Koşuyor zaferden zafere.Mustafa Kemal'i düşünüyorum;
Ölmemiş bir Kasım sabahı;
Yine bizimle beraber her yerde.
Yaşıyor dört köşesinde vatanın;
Yaşıyor damar damar yüreklerde.Mustafa Kemal’i düşünüyorum;
Altın saçları dalgalanıyor rüzgarda,
Mavi gözlerini ışıl ışıl, görüyorum,
Uykularıma giriyor her gece.
Ellerinden öpüyorum.

SEN

sen
beni amansız bir kabustan uyandıran kadın
sabah
doğmasını beklemediğim bir güneş gibi doğdun içime

sen
zamanlı zamansız düşlediğim kadın
geceler boyu kendimle ettiğim savaşları
yaşayamadığım aşkları
imgesel şiirlerde senleri
sığdırmaya çalıştım yaşayamadığım günlere

sen
tatmadığım duyguları tattıran kadın
yırtarak göğün göğsünü
içimde kararan bultların memesinden
tanrının melodik tınısıyla
içime ne güzel aşk sağdın

sen
aşka ahrazlığımda sağırlığımı gideren kadın
ben aşk söylemlerinin ütopik bir düş olduğunu varsayarken
beklenti içinde olmadığım bir sevgi seli
bir aşk
bir mutlulukla güne uyandırdın

sen
griye çalan günlerimi maviye boyayan kadın
umutlarım tükendi dediğim bir günde
bir fırtına gibi gelip
dudağımdan bedbin gülüşleri
yüreğimde küllenmiş aşkı
rahvan dokunuşlarla maviye boyadın

sen
düzensiz
ve de hoyratça harcanan günlerime değer katan kadın
zamanın nasılda acımasız olduğu bilincini yıkarak
boşu boşuna tükettiğim anların
sensiz soluklarımın anlamsızlığını
farkında olmadan nefesime dahi değerler kattın

ben
bana yaşamın gerçekliğini hatırlatan bu kadına
dilimdeki tek duam
meşrebim
mabedim
kıblegahım diye sarılmazsam
sana değil kendime yapılan nankörlük sayarım

iyi ki varsın
iyi ki bir güneş gibi doğdun dünyama

Efkan Ötgün

Kadını
Erkeği yok aslında kimi,neyi seviyorsan sev kırıp dökmeden,acıtmadan, yormadan sev olmuyorsa da uzaktan sev.
Bazen yürek dili anlaşamaz bir beden büyük gelir ruh birbirine tam gelse de.
.
.
.
Yaralı kadınları sevin diyen şairin eline,
Verin iki yara kabuğu,
Otursun sevsin ..
Sevmeyin yaralı kadınları kardeşim...
Beceremiyoruz işte ..
Veya
hitap etmiyor
yürekçemiz yüreğine..
Kadın,
Yarasını seviyorken,
Yeni bir yara
armağan edip
defolup gidiyoruz ..
Döke saça seviyoruz ,
Yıka yıka ..
Ego tatmin ede ede ..
Duygularının
kırılmamış
kemiklerini de kırıyoruz ..
Hem senden
tonlarca
bencilliğini istemiyor ki ...
Yürek yara bere içinde ,
Kendi derdine düşmüş ..
İçerde çığlık çığlığa bir kız çocuğu ..
Dizleri dermansız ,
O'na diz ol ,
Merhamet Çınarı ol ,
Huzur Sokağı ol ,
Omuzunu şefkat yastığı yap
dinlendir
göz kapaklarını
babası gibi ...
O konuşsun,
Döksün içini ..
Dinle ..
Sus ve dinle ,
Bırak çok konuşsun ,
Kurban ol çenesine
Ama
Sevme ..
Sevdiğini söyleme..
Çok seviyorsan ,
Aşkından deliye dönüyorsan ,
Ona bir iyilik yap ..
Yakından şefkatini ver ,
Altı kısık cümlelerle uzaktan sev ..
Şunu da aklından çıkarma ;
Bütün yaralı kuşlar
bir gün uçarlar ..
İçin hoşçakal ülkesi olur..
Sevme ....!

Aze Jankat

"Siz bana din ile refaha ulaşmış bir toplum gösterin,ben de size devrim bile geri kalmışbir toplum göstereyim."
Ernesto Che Guevera

("-")

Aydın 'ı İ yi Tanı


Al yanaklı, zeytin gözlü hilal kaşlı
Ok gibi kirpikler, ceylan bakışlı
Billur yüzlü, tatlı dilli, az da edalı
Bu “Aydın’ın güzelidir”, iyi tanı Badem gözlü, pembe dudaklı
Sevgi dolu kalp, sıcak bakışlı
Muhabbette sevdalı hem de delikanlı
Bu yakışıklı “Aydın’ın efesidir”, iyi tanıAydın’ın dağlarında yağ akar
Yetişir ovasında pamuklar
Bahçeleri ise ballar yapar
Bu “Aydın’ın inciridir,”iyi tanıAydın güzelinin sihirli eli
Pişirince, lezzetlidir yemeği
Kokar mutfağı misk-i amber gibi
İyi tanı, bu “Aydın’ın Paşa böreği”Yemyeşil zümrüt gibi dağlar
Geçit vermeyen sık ağaçlar
Bal şurubu üzüm yetiştirir bağlar
Bu “Aydın’ın kestanesidir,” iyi tanıMavilikte, gökle yarışır denizi
Güzelleştirir, nuranidir güneşi
Kumu incecik, ince taneli
Burası “Aydın’ın sahilleridir,” iyi tanıAşk yolu uzundur sabır gerek
Zordur sevgi köprüsü, ister destek
Vurulamaz, kalbe zincir köstek
“Aydın’ın aşk köprüsünü,” iyi tanıGönülden akan sevgi oldu sel
Aşka giden yolda çok olur engel
Güzeli vermez dışarıya, sen Aydına gel
İtaat et, rahat et, “Aydın’ı” iyi tanı..!

Bekir ÖZCAN(Antolojiden)

Geldim
Geliyorum
Geleceğim diyenleri bekle

Sevdim
Seviyorum
Seveceğim diyenleri sev

Gittiğinde
Gitme kal diyeneleri
Kaldığında uğruna yananları tut

Ahde vefasızı
Vurdum duymazı
Ahrazı unut

Sen kendine
Yüreğiyle
Sevdasıyla
Herşeyimsin diyenleri bekle

Ömür tükenmek üzere
Geçip gitmeden zaman
Seni özleyenleri özle
Seni özleyenleri yolunu gözle

Efkan ÖTGÜN

Sevgi nedir biliyor musun..?
Aşktır..
Dostluktur..
Acıyı paylaşmaktır..
Uykuları feda etmektir..
Sahiplenmektir..
Kıskanmaktır..
Kaybetmekten korkmaktır..
Bazen çaresiz kalmaktır..
Özlemektir..
Sevgi katıksızdır..
Yalansız ve masumdur..
Bazen barış, bazen küstür..
Sevgi ayrıyken bile biz kalabilmektir..
Sevgi gecenin en derininde bile umuttur..
Sevgi sahiplenmektir..
Sana ait olanı paylaşmamaktır..
Uğruna ölmekten korkmayacağın bir kavramdır..
Sevgi güvenmektir..
Güvenirken bile, kıskanmaktır..
Sevgi hiç görmesen, duymasan, dokunmasan,
Onun hangi duyguda olduğunu anlamak ve hissetmektir..
Sevgide onca şey varken,
Sevgi anlatılmaz, SADECE YAŞANIR...

~Alıntı~

Bütün kuşlar vefasız…

Yıllar sonra bazı yazılarını okuduğunda, aslında kendi kaderini yazdığını anlar yazar…

?

“Komşunun radyosunda, her sene bu mevsimde durmadan çalan yine o hüzzam şarkı var:
Böyle mi esecekti bu mevsimde bu rüzgâr
Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar
Unutmuş ellerimi eşim, dostum sevgilim
Kalbim acılarla bölünmüş dilim dilim
Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar…”

?

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Yazlıkçılar döndüler…
Kırlangıçlar Nil deltasına gitti…
Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…
Güneş kumdan…
Menekşe kırmızıdan…
Bahçeler çocuk seslerinden…
Salkım asmadan…
Yaprak dalından…
Bir boş salıncak, rüzgarla terasta sallanır…

?

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım…
Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla…
Hüzün günleridir…
Yaş gözden ayrılır…

?

Küçük köpek kaç gündür arkadaşı çocuğu arıyor kumsalda…
Arada bir koşuyor kendi kendine…
Koşunca arkadaşı gelecek sanıyor…
Nereden bilsin…
Bu mevsim ayrılık zamanıdır…

?

Dün gece ilk yağmur yağdı…
Çatılarda tıkır tıkır…
Küçük gölcükler oluştu sokakta…
Kediler saçak altlarına sığındılar…
Bu sonbahar yağmurları, sanki doğanın ayrılıklara ağlayışıdır…

?

Yaz aşklarında bu günlerde tenler ayrılır…
Ne çok giden olur…
Ne çok el sallanır bu mevsimde…
O ne çok vedadır…
Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…

?

Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…
“Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar…”

Bekir COŞKUN

ÜZÜLMÜYORUM KAYBETTİĞİME

Kaybetmekten korkma.
Üzülme demiştin sevgili!

Kaç zaman oldu gidişin?
Her nefes alıp verişinde,
genizimi yakıyor o güzel
ve keskin kokun!
Merak etme.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Bazen kahrolmuyorum
yalnız kaldığım zamanlarda!
Ne gökkubbe abanıyor üzerime,
ne de kıyamet kopuyor sensizliğe.
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Bazen yedi şiddeti bir deprem,
bazen ufak tefek sarsıntılar geçiriyor
ve
anında sarılıyorum kadehlere!
bir müddet sonra,
enkaz altında sızıp kalıyorum saatlerce!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Merak etme!
Nihayet kendime geldiğimde,
Tanrının hikmeti,
aşkın bereketi.
iki damla gözyaşı,
söndürüyor yürek yangınımı!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Hatırlayarak anıları,
sarıyorum şeridi geri.
Yeşilcam aşk filmlerinde gibiyiz sanki.
Kavrayarak elini,
ağır çekimlerle koşuyorum ölüme!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Gömerek kendimi ayrılık mezarlığına,
bir ağıt yakıyorum ki,
tutuşup yanıyor gökyüzü.
Üzülme sen öldüğüme olur mu?
Biliyorum!
Sen de ben gibi yaşayan bir ölüsün bu aralar!
Yine de,
üzülmüyorum kaybettiğime!

Efkan ÖTGÜN

Özlem

Aslı Durak

özlem, eskiten acı
zaman ölüm ve yaşam
içimin uslanmaz sarkacıaklımda mührü gözlerinin
içimde nar çiçeği anılar
canıma batıyor bu cam kırıklarıben sana aynaydım sen bana su
ah şimdi günlerim
ürkek serçe uykusuok gibi atıyorum seni
her gün kendimden biraz daha uzağa
ne yapsam sana varıyor yollarımses yoktur uyuduğun sularda
renkler silinmiş, susturulmuştur her türkü
nasıl da üşütür bizi yalnızlıkgel içimin saatini yeniden kur
ikimiz için başka rüya bulalım
orada ölümün rüzgarı esmesin hiç senin olduğun yerden doğar
esrik bir düşün en güzel günü
bilirim yıldızları söndürür terk etmenin hüznü..

MUTLULUK TEMEL İÇGÜDÜSÜ

Bazen temel içgüdülerimizi kendimiz oluşturur ve yönlendiririz. Çünkü içgüdülerimiz yaşam boyunca
Korku, kaygı, sevinç, öfke gibi, ikili ilişkilerimizde edinilmiş alışkanlıklarımızın bir neticesidir. Bu durum insanda bıçak sırtı gibi iki renkten oluşmaktadır. “Siyah ve beyaz.” Yani güvenirsin ve ya güvenmezsin. Ya samimisin ve ya değilsin. Ya saygılısın ve ya değilsin. Keza sevgi de öyledir. Ya seversin ve ya sevmezsin!

Güveni kaybedersen, samimiyeti,
Samimiyet göstermezsen, saygı görmeyi,
Saygı göstermezsen, sevgiyi,
Sevgi göstermezsen aşkı,
Aşık olamazsan, mutluluğu kaybedersin.
Ki bu hiyarerşi yok ise, ya insan değilsin ve ya duygudan yoksunsun!

Bu hiyarerşi basamaklarından her hangi birisi kırılmış ise, diğer basamaklara tırmanmada güçlük çeker, sorun yaşarsınız! Hele ki, bu basamaklardan birkaçı eksik ise bu durumda hasletleriniz olan, içinizde bir ukde olarak kalacak mutluluğa erişebilmeniz asla mümkün olmayacaktır!

Bu sebeple, yakın çevrenizde, ikili ilişkilerinizde zirve diye tanımladığım mutluluğa çıkacak hiyarerşi merdivenlerini oldukça sağlam tutmalı ve tırmanırken emin adımlarla tırmanmalısınız.

Asıl mesele ise, kişinin bu hiyarerşi basamaklarına adım atmadan önce özyargı yapması bir zorunluluktur!

Özyargı esnasında kendisine şu soruları yönelterek, öncelikle özgüven elde eder.

İşte o sorular;
1- Ben kimim? (Kendini tanıma ve konumlandırma.)
2- Mutluluktan beklentim ne? (Durum tespiti.)
3- Bunca kalabalıklar arasında işim ne? (Amaç belirleme.)
4- Omuzuma çarparak geçen onlarca insandan farkım ne? (Farklılık bilinci oluşturma.)
5- Onlar da benim gibi mutlu, ya da mutsuz mudur? (Farklılık bilinci oluşturarak mutluluğa giden ilk basamağa adım atmak.)
6- Arzu ettiğim mutluluğa ulaşabilmek için nasıl bir yol izlemeliyim? (Yol haritası planlaması.)
7- Mutsuz isem, mutsuzluğumun tek sebebi karşıdakiler mi, yoksa benim de payım var mı? (Mukayese.)
8- Ulaştığım mutluluğu, tek taraflı mı yaşamalıyım? Yoksa paydaşlarımla; eş, anne baba, kardeş, sevgili, partner vs. paylaşmalı mıyım!

Kendinize yöneltmiş olduğunuz sorulara doğru cevaplar vermeniz durumunda siz, özyargıdan, özbilince ulaşmış olursunuz. Yani ne istediğini bilen, bir o kadar da emin adımlarla hiyarerşi basamaklarını tırmanarak arzu ettiğiniz mutluluğu yakalamış olursunuz! Yeter ki bu duyguların edinilmiş alışkanlıklarla kazanıldığını ve edinilmiş alışkanlıklar olduğu için de olumsuzlukları bertraf edilebileceğinizden kuşkunuz olmasın! Nesnel olmayan duygularımızın birçoğu edinilmiş alışkanlıklarla kazanılır ve ya kaybedilir! Baş edemeyeceğimiz şey ise, genlerimize kodlanılmış olan, ruhsal durumlarımız ve ölüme engel olamayışımızdır!
Aşrı ilgi, ikili ilişkilerin kangrenidir!
İlk başlarda samimi duygularla gösterilen aşrı ilgi kulağa hoş gelse de, zamanla yerini vıcık vıcık söylemlere bırakır!
Bu yüzden ikili ilişkilerde; karşınızdaki kişiye hak ettiği kadar değer verdiğinizde, daha mutlu ve daha saygın bir ilişki yaşamış olursunuz!

#EfkanÖTGÜN