Ayşe Korkmaz Antoloji.com

Kardelen

Talan ediyordu hayatımı kış,
Ansızın karşıma çıktı kardelen.
Gözlerinde bir çift hüzünlü bakış,
Gizlice gönlüme aktı kardelen.

Yine öyle ince, hassas, duygulu,
Gidecekti bir gün, ayrıydı yolu.
Eğilip önüne, ürkek, korkulu;
Dünyamı başıma yıktı kardelen.

Onun ümitleri altın tasında,
Benimse yüreğim kendi yasında.
Lapa lapa yağan kar arasında,
Sedeften tacını taktı kardelen.

Ayşe Korkmaz

Kaçsam bırakıp senden uzak yollara gitsem
Kalbim yanıyor ismini her kimden işitsem
Derdinle ufuklarda sönen gün gibi bitsem
Kalbim yanıyor ismini her kimden işitsem

Ayrılık

Duygularım irademi aşıyor;
Daha fazla düşünceme seslenme.
Gönlüm aşkın sefasını yaşıyor;
Ayrılığı hatırlayıp hislenme.

Her güzel şey kuru yaprak misali,
Uçuverir, bir sonbahar yelinde.
Gerçeğe dön, tüketince hayali;
Acılara çizgi çekmek elinde.

Sersemletir insanı o fırtına;
Ve ardından deniz yine durulur.
Dalgaları yükler bazen sırtına;
Dünyan bir çift göz üstüne kurulur.

Gözler gider, kederinden bitersin;
Umutların sürüklenir karaya.
Günler geçer, sen kendine yetersin;
Sıradağlar girse bile araya.

Ayşe Korkmaz