Funda Keskinoğlu Antoloji.com

'Öyle garip bir meşk ki aşk, en bayağı, en aşağılık şeyleri allayıp pullamaya birebir.'

Unutacaksam yorgunluğumu. Yarın geçecekse bugün çektiklerim. Hiç çekmemiş gibi olacaksam. Tatlı anıları kalacaksa elimde. Ne önemi var. Dayanırım. Ama yine unutacaksam zevkini. Yarın elimde hiç birşey kalmayacaksa geçici zevklerden. Hatta onlardan ayrılmak elem verecekse bana. İstemem. Bana hakiki doyurucu ve kalıcıı mutluluk gerek. Hele ki çekilen sıkıntı ve ızdıraplar ödüllendirilecekse. ve gülmeler ağlamalara dönüşecekse...

Ummânında kaybolduğum nursun
Mecnûnun leylâ da aradığı, yandığı
Çöllerde kana kana yudumladığı senin sevgindi
Annesiz bir çocugun anne diye uzandığı
Babasız gecelerde baba diye andığı sensin
Soğuk ve insaf bilmez yalnızlıklarda hangi hasta vardır ki
Gözyaşı döksünde o yaşlar senin avucuna damlamasın
Hangi masum, hangi mazlum vardır ki
O merhamet deryası yüreğini sığınak yapmasın.
Eyy Sultan-ı Levlâk!
Kardan adamıyla güneşe çalım satan bir çocuga bakar gibi baktın bize
Sağanak yağmuru altında ateş yakan bir yolcuyu izler gibi izledin
‘Bilmiyorlar Allahım! ’ dedin
Bilseler yapmazlardı.......
Herşeyin önü ondan, sonu ona
Varlıklar adedince selam sana, salât sana

Sen içimde yanan tatlı bir korsun
Sen ummânında kaybolduğum nursun.......