Abdullah Altunkup Antoloji.com

GİDEN ZAMAN MI, SEN Mİ?
Kum saati gibi değil midir , hayat? Yavaş yavaş akışına aldanıp hiç bitmeyecek gibi, Hadis-i Şerifin "yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış " kısmını unutup "hiç ölmeyecekmiş gibi dünya için çalış" kısmı; dünü, bugünü ve yarınımızı heba etmeye devam etmek israfın tâ kendisi. Aslında insan büyüdükçe eridiğinin farkında bile değil. Bir damla su iken iki kapılı Hanın diğer kapısının bir avuç toprak olduğunu nefsin tatlı gelen istekleri unutturu verir insana.
İlk baharla başlayan dünya hayatı,ılık, tatlı ve güzelliklerle geçiverir. Nasıl ki bir çiçeğin yeşermesi ve gonca vermesi kadar hızlı bir evredir.Ne zaman büyüdük? Hangi ara yaz mevsiminde hayatın zorluklarını yaşamaya başladık anlayamayız bile.Hiç bitmeyecekmiş gibi yaşadığımız ömür ilkbahar,yaz derken, bir bakarsın Sonbahardasın. Benzin sararmaya başlamış simsiyah saçlarına kar taneleri atıştırıyor. Anladın ki kışa ramak kalmış.Bir sabah uyanınca zemheridesin.Kum saati bitmek üzere. Dünü hatırlayamaz, bugünün tadını çıkaramaz, yarına kaygıyla bakarsın. Çok istersin ama ömür sermayesindeki kum saatini yeniden başlatamazsın. Çünkü o saatin pili son taneyle bitmiş ve çok sevdiğin dünya aşağıdan bakınca bomboş gözükecektir. Tıpkı kum saatinin üst tarafının boş ve saydam kaldığı gibi... Elinde bir kağıt kalem olsaydı, sen de ben gibi, şu an şöyle yazardın, eminim;
Ah.. ömrüm dalda kalan son yapraksın.
Bir rüzgar esecek bir zaman sonra topraksın.
Azrail kapında titrek mum gibi korkaksın.
Maruzatım zaruriyetten.
..