Uyan Yavuz Şiiri - Yavuz Taş

gümüşten gülüşün kanatlarında
küllemiş yangın yeriydi gözlerin
bir mart akşamında
beni hasrete attı sözlerin
göle vurmuş gizemli maviliklerinde
ellerinde dram balıkların
ruhumun derinliklerinde
yaz yağmurunda ıslandı kaçamakların
hergün gündönümü
her birikintide isyan
uyan yavuz uyan

yıldızlardan gemiler yaptım
yelkenlerini saçların doldurdu
yıldırmlara bile bile çattım
dudakların dudaklarımı dondurdu
her taraf soğuk
sisli boğuk
her zerrem deli
hep seni soran
uyan yavuz uyan

gidelim dedim zamana
sana yenik düştü saatler
kum doldurdum torbama
küstü bana vaatler
tek dilemişliğim kaldı sızlanışta
meğer herşey sensiz kalmışta
habersizim aptalca
heryan sesin
heryan çöl
hertaraf boran
uyan yavuz uyan