Yağmurda Anılar Şiiri - Serpil Koçar

Yağmurda Anılar

Bu sabah her yer kapkaranlık, yağmur var dışarıda,
Bardaktan boşalırcasına yağan bir yağmur yağıyor.
Heyecanla fırladım dışarı, koşar adımlarla çıktım,
Sandalyeme oturup, yağmuru izledim saatlerce.

Daldım anılara, gözümde canlandı hepsi bir bir,
Koşmak istedim delicesine yağan yağmurda.
Üşüyordum, cesaret edemedim, tek başıma,
Bir anda sen geldin aklıma, yağmurda ıslanmışız.

Çocuklar gibi eğlenmemiz, kahkahalarla gülüşümüz,
Hepsi bir bir gözümde canlandı, yağmuru izlerken.
Gülümsedim kendi kendime, seni anımsayarak,
Olsaydın yanımda, yine koşardık belki.

Üşüdüğümüzde sarılırdık sımsıkı birbirimize,
Kahkahalar atardık yine, ıslak halimize bakıp.
Sonra sıcak bir çay içerdik, içimiz ısınırdı,
Güzel yürekli sözler söylerdik belki eskiden olduğu gibi.

Yarım kalmış aşkımız canlandırdı belki yeniden,
Bu defa gitmezdin belki, benden çok uzaklara.
Belki bir nehir gibi çağlardın bana olan sevginle,
Irmak olup akardın yüreğimin derinliklerine.

Uyan artık, uyan bu hayallerden;
Giden gitmiş, dönmez geriye eski günlere.
Ama sen varsın, dimdik duruyorsun şimdi,
Kalk, yağmurla yıka geçmişi, yeniden doğ hayata.