Uyan çoban Şiiri - Halil Aydın

UYAN ÇOBAN
Uyma çoban uyma
Kurt tadanmış sürüne
Her seferinde koyun
Postuna bürünüp
Sürüne karışmış
Başlamış canlar kastına
Çoban hiç farkına varmamış
Ciğerler pare, pare sızı perişan

Nice canlar gitmiş
Yetimler perişan
Dünyaya geldiklerine pişman
Yedikleri içtikleri kuru ekmek
Bulgur aşı, kuru soğan
Sanma ki dünyada insanlar rahat
Her birinin ayrı, ayrı derdi var
Kendi kedine konuşanlar var

Sürüde kuzu postuna bürünen
Kurtlar iyice çoğalmış
Koyunların sütlerinin azalmasına
Akıl sırı ermemiş neden diye
Çoban hiç düşünmemiş
Kurlar sürüdeki koyunlar bitmeden
Kuzu postlarını atmışlar
Çıkmışlar ortaya
Kalanlara saldırmışlar
Çoban girmiş araya
Zavallıyı da perişan etmişler

Yabancılar dolanır dede yurdunda
Mecnun dolaşmıyor Leyla dağında
Çok eziyetler çektim çocukluk çağında
Geçti artık gençlik çağı
Oturdum kaldım artık elim kolum bağlı
Bir şey yapamamanın üzgünlüğü eder perişan
HALİL AYDIN (Sizden biri)