Uyan Şiiri - Melike Cakmak

Sen kendini her yarattığında,  yeni bir saygı kazandın
Sen kendini her işlediğinde, 
eşsiz güneşler sığındı gökyüzüne
Ve her yeni Sen, hiçbir kuyuya hapsetmesin gökyüzünü
Karanlıkta boğulmaya kalmasın,
sana dair hiçbir ışık hüzmesi!

Suskunluklarda boğulmasın çağlara darbe vuracak sözcüklerin.
Gözlerin,
Sakın bakmasın kendi zinciri olmuş ayaklara .
Gözlerin,
Göklerin en mavisinden daha mavi...
Bakanlar hürmetle baksın,
Ve kurtulsun gözlerindeki göğü ufuksuz pencereden .

Şimdi çok geç olmadan doğmalı doğması gereken .
Saçların en zifirisi,  tenin en ışıltılı...
Hikayen,
Doğacak günün habercisi olsun saçlarının fırtınasından

Göğsünle yoldaş olurken  ,
aklınla kök salmalısın topraklarına.
Tutuşarak ilerleyeceksin avuçlarındaki tutkuya

Sen , bastığın her adımla karanlık fikirlerin mezarı olması gereken .
Sen vaktini doldurmadan şahlanmalısın şimdiden.