Uyan Şiiri - Şair Lavitabella

Bir gün bir volkan olacağım
(Ateşimi kimse bilmeyecek)
Dökeceğim içimi sonsuzluğa
(Sesimi kimse duymayacak)
Akışım sonsuza doğru
Sesim çığ gibi üst üste katlanacak
Ama yutulacak sindirilecek
Sonsuzlukta bir hiçe dönecek
Ey insan
Ey küçük dağları yarattığını sanan
Koca kâinat önüne durmuş
Ezip geçebileceğini sanıyorsun
Ufacık delikten sızmaktan acizken
Ey mahlûk! Sen kim oluyorsun
Bir volkan ol, bir sel
Ya da çağla metrelerce yüksekten
Çığ ol kat peşine yığınları
Koca okyanusta bir su damlası, varmış yokmuş
Kime ne, kimin umurunda
Sonsuzluğa bir adım kalmış
Şu koca dünya sonsuzlukta bir hiç iken
Ey dünyanın hiçi!
Uyan
Sarsıl irkil ve diz çöküp ezil
Maddenin beşer gözüne sığan küçüklüğünü
Sen fazla büyüttün
Aç gözünü ve bir adım at
Kararan kalbini tekrar aydınlat
Sonsuzluğu bulayım derken maddede boğulma
İz bırakayım derken sesini yutturma
‘Gözünün alabildiği her şey kıyamete kadar bir şey’

Şimdi, koca kâinat ufaldı nihayet
Ve ebediyet
Yeniden doğuşuna şahit