Utansın Şiiri - Sami Gökay

Yıllarca hep koşturdun peşinden,
Sonunda ayırdın dostumdan eşimden,
En sonunda ettin beni kendi işimden,
Beni eşime dostumla küstürenler utansın.

Birğün düşler hayaller kurarsın,
Ah nerdesin deyipde beni ararsın,
Bulutlar sarıp, ufukların kararsın,
Beni ağlatıp ta gülenler utansın.

Ağlattın beni dünyada kalmasın sana,
Hiçbir dost bulamadım mutluluktan yana,
Ey dinleyenler siz ne dersiniz bu duruma,
Kendi gülüp de beni ağlatanlar utansın.

Unutur sanma sakın vurduğun tokadı,
Fakirlik koydular yoksulluğun adını,
İnşallah göksünde kalmaz kimsenin muradı,
Beni ağlatıp ta gülenler utansın.

Viran oldu gönlüm birğün bile,
Herkes vurdu bana bir sille,
Unutma sakın sen bunu belle,
Gülüpte beni ağlatanlar utansın.

Doktor bıçağıdır kalbi kanatan,
Şeytandır hep insanları yanıltan,
Acı sözlerindir hep beni ağlatan,
Beni ağlatıp ta gülenler utansın.

Hatırlayıp ta beni ararsan eğer,
Anlayacaksın her şey yalanmış meğer,
Bumu senin insana verdiğin değer,
Beni eşime dostuma küstürenler utansın.

Her şey birğün hayal olur,
Sanma ki dünyada kalan olur,
Acı sözler zehirli yılan olur,
Beni ağlatıp ta gülenler utansın.
10.11.1988