Utanmıyor Gözlerim Şiiri - Aydın Kandıra

Mavi bir ummana açılmış kanatsız gövdem,
Yalın ayağım,mühür gözlerim,üşüyen kalbim,
Titreyen ellerim,ağrıyan başım,girdap gözyaşım,
Nefesim tayfun,yelkovanım güneş,akrebim ay,
Acı dostum,çile hayat arkadaşım,aşk kaybettiğim,
Bilir misin sıcak bir çorbaya nasıl da hasret ciğerim,
Bir yudum tatlı suyun tadını unutan dilim,
Bir tek senin beş harflik ismini unutmadı,
Sayıkladı durdu gece rüyasından sabah şafağına kadar,
Ve unutmadı gözlerim taş karası gözlerini,
Herşeyinle o anımda bela gibi canlısın,
Nereye dönsem hep seni gösterir şaşkın pusulam,
Ama benim dümenim ufuktan başka yöne kırılmaz.

Belki gittiğim yerin sonu senin adına çıkmayacak,
Ama hep sana doğru ilerliyorum bedenime sığmayan ruhumla,
Evet istiyordum ölene dek demir atmayı senin kentine,
Lakin gitmem gerekiyordu hiç dönmeksizin.

Bilmediğin sırları bir kağıta tek tek yazdım,
Ve o kağıdı bir şişenin içerisinde tarihe fırlattım,
Senden başkasının okuyupta anlayamayacağı bir kaç fakir satır,
Renkleri sevmiyorum artık;
Bu yüzden gözlerimin yosunlarını koymadım ayrı bir şişeye,
O taş karası gözlerinin üzerinde yerini rahatça bulsun diye.

Bu sinir bu kıyamet öncesi çatılmış kaşlar,
Bu paketine sığmak bilmeyen öfkem,
Sımsıkı kenetlenmiş dişlerim,
Yumruklarıma şahit duvarlar,
Alnımın şakağına dost olmuş soğuk namlular,
Bir zaman güler yüzümü gösteren aynalar;
Şimdi bunları gösteriyor bana.
Bir ampulun sarılığında parlıyor gözyaşım,
Gecenin karanlığını içine sindiren pencere,
Karanlığı içine çektiği yetmezmiş gibi
Bir de ta benim içime yansıtıyor.
Günlerdir sadece;
Göz yaşımla ıslanan tek renk karo taşlar,
Sıcacık bedenimi buz gibi yaptılar bir günde.

Dışarıdan martı sesleri geliyor uzaktan,
Çığlık çığlığa gardan kalkan bir tren,
Kimbilir hangi sevgiliye doğru yol alıyor,
Sanki bana inat çığlığına çığlık katıyor
Ve gözlerim aynaya dönüp bana seni soruyor
Saatlerce ufacık fısıltına muhtaç olan ben
Aynaya söverken hiç utanmıyor
Ve utanmıyor yorulan bedenim,
Buz gibi taşlara uzanırken.
Utanmıyor gözlerim,
Seni unutup bir nebzecik uyuyabilmek için kapanırken
Hiç utanmıyor.

(22 Mayıs 2003-İstanbul)