Kirli sokaklar, yıkık binalar, polisler...
Harabeden çocuklar çıkarılıyor birer birer.
Flaş patlıyor, gülen bir muhabir,
Yakalamış, mutlu olmuş, taze bir haber.
Çocuklar solgun, çocuklar bitkin, çocuklar derbeder.
Bilmem kaçıncı defa götürülüyor karakola.
Ağır bir koku, genizlere siner,
Eller kalkar, eller iner.
Avuçlarında sakladıkları bir şey var;
Tiner...
Ben, sen, o, bizler, anneler, babalar, yetkililer, yetkisizler...
Ey toplum, utanın!
Allahım! Bari bizlere utanma duygusu
Ver...
(İstanbul:17.09.2004)
Ekrem ŞamaKayıt Tarihi : 4.6.2006 09:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Utanmadan babalığa soyunan
Haşarı çocuk diye dışarı atan
Şakşaklarda dolaşan
İşi görünce sıvışan
Halkına sahip olmayan
Halka halka kırılan
laaaaaaaaaaar.. Oldukça ne söylesek boş...
Herkes biraz suçludur karakolda
herkes biraz yasa..
bu enkaz bizim..
bu enkaz biz(iz)...
.....
Kirli sokaklar, yıkık binalar, polisler...
Harabeden çocuklar çıkarılıyor birer birer.
Flaş patlıyor, gülen bir muhabir,
Yakalamış, mutlu olmuş, taze bir haber.
Çocuklar solgun, çocuklar bitkin, çocuklar derbeder.
Bilmem kaçıncı defa götürülüyor karakola.
Ağır bir koku, genizlere siner,
Eller kalkar, eller iner.
Avuçlarında sakladıkları bir şey var;
Tiner...
Ben, sen, o, bizler, anneler, babalar, yetkililer, yetkisizler...
Ey toplum, utanın!
Allahım! Bari bizlere utanma duygusu
Ver...
Sadece amin derim (amin amin aminnnnnnnnnnnnnn )
TÜM YORUMLAR (4)