Utancımız Şiiri - Nuran Karaca

savursa da rüzgar bizi çok uzaklara;
esirgemeden kalbimizi sevendik
ne zaman gözlerine baktıksa onun
sürülürdük içlendiğimiz mazisine
yinede sesimizi kısandık
"o "unuttuğu halde unutmayandık"

hangimiz yokluk denen;
o dar sokaklardan geçmedik ki;
olur olmaz kapalı kapılarda beklemedik
küçük bir ilgi kırıntısıyla
gülümseyişiyle onurlanmayı
sahiplenilmeyi istemedik ki:

geceyle gündüzün;
o bir yıla bedel yolculuğunda
ne uysuzluklar yaşadık sarılarak umuda
ne akşamlar uğurladık bir mucize umarak
ne dallara tutunduk kırılmaz sanarak;
zor ele geçen varlığımızı
korumaya çalıştık yıllarca:

bir canımızı esirgeyip koruyamadık:
ayazda kalmış bir yürekle vefayı denedik
yine de hakkını veremeyendik
sırtımızdan vuran tek aşk değildi
bizimde vardı pişmanlığımız
çoktan hakettiğimiz affi zor cezamız
ve kendimize karşı, büyük utancımız.

19:44 10.04.2016