basmayın dağlarıma, dağ çiçeklerim tutuşur
içimde bir karanlık büyür şehir şehir
bir jandarma baskını sonrası
ceylanlar telaş içinde terk eder ormanlarımı
kasaba tilkileri
sularıma inen keklikleri dağa kaldırır
kuzgunlar derelerime üşüşür
saçaklarımda kalır,
sahiplenemez kırlangıçlar yavrusunun cesedini
kedi yavruları sevişerek geçer şehrimin en işlek
caddesinden
ürkek ve titrek açılır kapıları mabetlerimin
ordularım, kılcal damarlarımda kene
emiyorlar iliklerimi
afrikalı bir dilenci kadar aç
ıraklı bir mülteci gibi tedirgin
0 rh pozitif kanımın üzerine kusuyorlar sonra
kefenden daha soğuk bir örtüyle örtünüyor umutlar
üşüyorum,
ben üşüyorum kendi ülkemde
Nisan – 2001
Behçet Gülenay
Behçet GülenayKayıt Tarihi : 21.7.2004 17:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!