Üşüyorum Dünlerin Beşiğinde

‘Tüm Babalara…’

Silkinip bir an kimsesizliğimden, tutundum ellerine
Gürül gürül akan sularca aktım, sokuldum dünlere
Yönsüz bir geçmişin sırlarını araladım, ah ıslandım
Hüzünlerin sarı aynasındaydı yüzün, baba seni andım

Özlem değil benimkisi, yaşanmamış mevsimler yine lal
Ara sıra örselenen denizlerin bordasında gönlümde aşklar
Nice doyumsuz uykularımı böldü gelişin, eski kondularda dün
Sarılıp kokuna yattığım günler nerede! hayat haydi hüznü çal

O gıcırtılı kapılarda kocaman bir gölgeydi varlığın, yıkıldı yapılar
Tanıdık bir kokusun içimde, hicaz bedenini gül suyuyla yıkadılar
O yüce dağlarıma karlar yağdı, mevsimlerimizi bile paraladılar
Hangi yolcudan sorarım namını, ‘Ali Münür’ü artık tanımıyorlar’

Yönü karanlıkta aranmaz geçmişin, kurdun postunda çakalın diş izi
Yangına kül sıvanmaz, hercai masalların satır aralarında aşkın sesi
Hangi seviye kul oldun baba, delişmen yalnızlıklarda ahretin nefesi
Küstüm sensiz geçen baharlara, ıslak yanaklarımda dudağının ateşi

Bal kovanda güzel, dilde ahir bir masaldır şimdi sensiz yaşlanmak
Düşe sarılır ağlarım bazen, seni düşünmek, eski bir çulda uyumak
Sirke küpüne aşina iken, sensizlik mühürlü bir günlüğü kurcalamak
Üşüyorum dünlerin beşiğinde, sensizlik kocaman boşluğa sarılmak

Selahattin YETGİN