Üstüme Gelme Ey Zalim Şehir!

Tariflere sığmaz özlemim büyük
Gözümde damlalar taşacak nehir
Günbegün artıyor çekilecek yük
Üstüme gelme ey zalim şehir

Neş’eden eser yok her yanın hüzün
İnsanına yansımış kasvetli yüzün
Sırtlanlara dönmüş değişmiş özün
Haline gülme ey zalim şehir

Riya kol geziyor sokaklarında
Bilmezsin ne kaynar ocaklarında
Sanma ki yokluk çok uzaklarında
Duyarsız kalma ey zalim şehir

Dürüst olan erir senin çarkında
Unutulur adı henüz kırkında
Mazlumlar da artık bunun farkında
Ahını alma ey zalim şehir

Eşkıya dünyaya olmaz hükümdar
Bugünlerin elbet yarınları var
Asalaklar gebertip gidene kadar
Canından olma ey zalim şehir