Usta 42 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

USTA 42
Sen sorma ben söyleyim çektiğim ıstırabı,
Bizi yoktan yaratan mevla biliyor usta.
Nasırlı ayaklarım titretirken turabı,
Yüreğim kan ağlıyor, hüzün gülüyor usta.

Sormasaydın aşikar eylemezdim halimi,
Şimdi herkes öğrendi bi çare ahvalimi,
Kader poligonunda ruh yaparken talimi,
Ümitlerim tükenip bir bir ölüyor usta.

Devri daim ederek gün kaybolup Geceye,
Nöbeti bırakırken derdimi ezginceye,
Anlatırkan kederim geçmeden dinlenceye
Derin uykularımı hasret bölüyor usta.

Biçare yüreğimden fırtınalar koparken
Hayallerim yay çizip hedefinden saparken
Bir yandan kurtulmanın hesabını yaparken
Bir yandan bedenime hicran doluyor usta.

Müçtehit olsam dahi nihayeti beşerim,
Tut elimden bırakma; bırakırsan düşerim,
Hafızamı zorlayan dağdağalı mahşerin,
İçinde kayıp oldum benzim soluyor usta.

İsmet Murat(Müçtehit)
Tüm.San.Der.
İç Anadolu Bölge Sorumlusu
Genel Başkan Yardımcısı
BABA HABER GAZETESİ
Ankara Haberler Müdürü