Usta 113 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

USTA 113
Müçtehit mahlası verildi bana,
Yüreğim kabardı durulmaz usta.
Halimi arz ettim ol nigâhbana,
Dedi coşan yürek burulmaz usta.

Aldırmadan toprağına miline,
Adım attım erenlerin iline,
Boşuna uğraşma gönül diline,
Ha diyince kilit vurulmaz usta

Yalçın kayalarda gönül eyledim,
İlim irfan erbabını yeğledim.
Ağıt yazdım mersiyeler söyledim,
Eli boş divana varılmaz usta.

Tek vücut haline gelince eşey
Bir birin tamamlar yatayla düşey,
Tabiblerin bana öğrettiği şey,
Kanamayan yara sarılmaz usta,

İlan eyleyi ver kelamım nas'a,
Kudret makamından verilip asa,
Yaratanın inayeti olmasa,
Her gönüle bu taht kurulmaz usta.

Aşıkların olmaz duru durağı,
Saçı sakalıma düştü kırağı,
Ne yapsan, ne etsen bu gönül bağı,
Sağlam kaynadımı kırılmaz usta.

Müçtehit olarak arz ettim hali,
Alçak gönüllüyüm değilim ali,
Sözlerimi benimsesin ahali,
Desturla yürüyen yorulmaz usta,

Sözlük:
Nigâhban: Bekçi. gözcü. gözleyen
Yeğlemek : Bir şeyi, ötekilerden
daha üstün, daha iyi,
daha uygun görüp
ona yönelmek.
Eşey: Bir organizmanın dişi veya
erkek olarak
sınıflandırılmasını sağlayan
görev, yapı ve karakter
topluluğu

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi