Usta 112 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

USTA 112
Şu fani alemde söyle ne diye,
Kullar böbürlenip geziyor usta.
Sırtı pek olana yazıp mersiye,
Meczubu hor görüp eziyor usta.

Sakın sözlerime gücenip kızma,
Kulaklara küpe buruna hızma,
Takmak moda olmuş metabolizma,
Bozulmuş günbegün azıyor usta.

Yerinde durmayıp haddini aşan,
Azgın seller gibi çağlayıp taşan,
Nefsi emmarenin peşinde koşan,
Kara fermanları yazıyor usta.

Rant icabı bir araya gelenler,
Sözde kadir kıymetini bilenler,
Dost görünüp yüzümüze gülenler,
Arkadan kuyuyu kazıyor usta.

Her gün gaflet uykusuna dalanlar
Dürüstlüğün yakasını salanlar,
Yüzü insan, yüreği mar olanlar,
Şirret deryasında yüzüyor usta.

Müçtehit'im yetim, öksüzler, dullar,
Kan ağlarken; arsız vicdansız, kullar,
Ensesi kalınlar, geliri bollar.
Melun dudağını büzüyor usta.

Sözlük:
Mar: Yılan

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi