Üsküdar Şiiri - Osman Öztunç

Ellerin buz, yüzün soğuk,
Sesin boğuk, rengin kaçmış.
Kar mı yağdı sokaklara,
Üşüdün mü ah üsküdar...

Sen de mi sahipsiz yorgun,
Boynu bükük kaldın söyle.
Hep gözlerin dalgın bakar.
Ne var aklında üsküdar...

Kaç gün, kaç gece uykusuz
Ahlara düştük vakitsiz
Ben kaçarım kuralsızca
Sen yanarsın ah üsküdar...

Üsküdar,
Üsküdar,
Üsküdar yanıyor...

Üsküdar yanıyor, üsküdar yanıyor
Ben aranıyorum.
Meydanlarda gümbür gümbür
Kavgalar döner gülüm
Olmuşum üç beş puştun katili
Karakollar baskında
Vurgun yer polisler
Kokuma ular kan emer
İhtilal namlusudur
Üsküdar yanar durur
Polisten kaçar bir adam
Radyolar beni söyler
Gazetelerde adım var
Parkamın derdinde üç beş piç...

Öldür, öldür
Öldür, öldür
Hergün senin derdindeyim
Yüreğinden sök at beni
Hergün seni düşünmekteyim...

Ne olur bir sabahta
Süngüsüz, silahsız uyansak...
Gözlerimizde tebessüm hayata baksak
Takılmasa peşimize adımlar
Sıradan insanlar olsak
Ne olur bir sabahta yıldızların altında
Yataksız, yorgansız uyansak
Islatsak yağmurları, baharları uzansak
Az da olsa dünyadan zevk alsak
Gölge gibi yapışmasa yakamıza ölüm
Ne olur bir sabahta
Süngüsüz, silahsız uyansak gülüm

Sahilde kemancı adam
Tastaki su, gökteki kuş
Patlayan mermi, gülen kız
Hepsi masalmış üsküdar...

Yar hayal meyal aklımda
Yollar uzun gelmez diyorlar
Ciğerlerim paramparça
Vakit tamam üsküdar