Usandım Hayattan Şiiri - Adem Sabahyeli

Dünyanın yüzünü gördüm,

Nimetlerinden tattım.

Ama muradıma ulaşamadım... Umduğuma erişemedim... Hayallerim gerçekleşmedi...

Küstüm bu dünyaya, Gönlüm kırgın... Talihime üzülüyorum, Kendime acıyorum...

Usandım hayattan,
Her geçen gün burada kaldıkça, dahada çoğalıyor üzüntülerim...

Daha On beşimde anlamıştım, Bu dünya bana göre değildi...

Sıramı bekliyorum, ne zaman ölüm bana gelecek diye,
Sanırsın 70-80 yıllık bir ömür sürdüm de usandım...

Ama ben daha 38 yaşındayım..

Kaç yaşında cennete girmek istersin
diye sorsalar, 15 Yaşında derim.

Kaybolup giden Gençliğimi tekrar yaşasam, Orada büyüsem... Burada gerçekleşmeyen hayallerimi, orada yeniden kursam...

Çocukluğumda ki gibi, hiç bir şeyi dert etmeden, Önüme bir cennet sofrası kursalar...
Yesem, içsem helalinden.

Cennet bahçelerinde yapayalnız dolaşsam... Koklasam çiçeklerini, meyveler koparsam dallarından...

Bir bardak doldurup alsam, Irmak olup akan ballarından... İçsem, şükretsem Allah'a...

Ve orada hayallerime kavuşsam... Burada aldığım yaraları, umarım orada sarsam...

Ebedi bir mutluluk, hayali bile ne kadar güzel...