Usandım Şiiri - Veysel Şimşek

Şaşkınlığım akıl almaz nesile,
Karma karış hayat benzer fasıla,
Dünya fani insan uymaz usule,
İki ayaklı şeytanlardan usandım.

Çoğaldı yalancı çoktur kırkayak,
Sevgiyi saygıyı unutmuş manyak,
Ancaki öküze yakışır dayak,
İki ayaklı yılanlardan usandım.

Söz geçmiyor bizim küçük beygire,
İşi gücü afra tafra yaygara,
Şaşkınlığım iki ayaklı aygıra,
Gerçek varken yalanlardan usandım.

İki ayaklı tilki gözler kümesi,
Çıldırtıyor vay vay nefsim demesi,
Helal durur iken haram yemesi,
İki ayaklı tilkilerden usandım.

Çok ukala akıl almaz çok bilmiş,
Sanki bu dünyaya sanki o gelmiş,
Fark etse kendisi yaşarken ölmüş,
Ölen değil kalanlardan usandım.

Bir bilse kendini hepten zavallı,
Yontulmamış odun budaklı dallı,
Hal böyle gidese gidişat belli,
Doymaz gözlü olanlardan usandım.

Yola gelmez sahte softa dindarı,
Bilse kendi doymaz nefsin mındarı,
Haram baş yastığı haram minderi,
Ben doğruyum diyenlerden usandım.

Allah geçmez servet geçer özünden,
Hal perişan böylelerin yüzünden,
Haberi yok cehennemin közünden,
Veysel der; Çok bilenlerden usandım.