Usandım Şiiri - Yakup Başar

Çaresiz geçen günlerimden usandım
İyi olmayan dertlere iyice kardım
Kalkmayan yataklara sardım kaldım
Bıktım usandım yaşamaktan utandım

Yıllardır ağladım gülmeyen yüzüm
Islanan kirpikten yaştan usandım
Göremedi gözüm hiç tünelin ucunu
Kurudan usandım yaştan usandım

Her saatte bir engel çıkar karşıma
Al bu derdi ister taşı ister taşıma
Günlerdir yaşıyorum tek başıma
Dereleri bayırları geze, geze usandım

Hep yalnızım her zaman tekim
Dostlarla arama bir sur çektim
Gelen her bahara bir sır çektim
Böyle yaşamaktan bıktım usandım

Her zaman felekten yedim silleyi
Ağlarım her zaman bilmem ki gülmeyi
Ben hep insanlardan yedim çelmeyi
Düşüp kalkmaktan bıktım usandım

Niye konmaz oldu talih kuşu başıma
Ben bile şaşırdım kendi işime
Herkes dokunur oldu benim dişime
Yemekten usandım aştan usandım

Hasret koydun beni topraklarıma
Kuruyup çatlayan dudaklarıma
Gururumu serdim ayak altına
Bu nazı çeke, çeke bıktım usandım