Her gün aynı derde feryat figândan usandım
Canhıraş çığlıklarım kapladı âfâkı
İnsanlardan usandım
Medet olmadı hiç bir sevgiliden
Olmadı derdime deva
Azgın dalgalarım kendi sahillerimi dövdü
Canımdan usandım
Her gün çay içtiğim demlik
Şiir dolu bir çanta ve
Beyaz duvarlar
Yiyecek içecek vesaireden usandım
Aynı yollar, aynı ev
Aynı düşmanlar, aynı dev
Aynı köpekler, aynı hev
Usandım
Aynı araba, aynı bahçe
Aynı soyu bozuk, aynı lehçe
Aynı işbirlikçi, aynı yoz, aynı ihanet
Usandım
2008
Kayıt Tarihi : 28.1.2009 19:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!