Sevenim kalmadı artık dünya’da,
Yalnız kaldım,şu anlamsız hayatta,
Yaşıyorum dertlerimle baş başa,
Değilim kimsenin,hiç umurunda.
Şansım olmadı hiç sevgiden yana,
Sevdiklerim düşman oldular bana,
Hançer sapladılar benim sırtıma,
Oh olsun dediler,oh olsun sana.
İflas etti artık,tüm duygularım,
Şahidim ol benim,ulu Allah’ım,
Bağışla ne olur benim günahım,
Böyle yaşamaktan,bıktım,usandım.
Kayıt Tarihi : 12.10.2008 22:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Tekir](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/12/usandim-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!