Usandım Şiiri - Ahmet Ekici

Dost diye elini tuttum bir kere
Zararını göre göre usandım
Senin için boynum eğdim kadere
Bu canımı vere vere usandım

Kurudu akmıyor çağlayan dere
Sevdalar su gibi aktı boş yere
Dost sandığım bir kapıya bin kere
Yalvarmaya vara vara usandım

Dönemedim düştüm senin yoluna
Bağımı çevirdin yemen çölüne
Kırdığın kalbimi saçın teline
Her yerinden sara sara usandım

Fidansın su oldum yapraklarına
Tebessüm gelmedi dudaklarına
Bütün gururumu ayaklarına
Her fırsatta sere sere usandım

Yetti artık görünüyor son durak
Sende kendine gel inadı bırak
Çiçek olur diye kurumuş yaprak
Boş hayaller kura kura usandım

Düşündü Ahmet’im inceden ince
Ne sevdalar geçti bizlerden önce
Bir ömrün boş geçtiğini görünce
Bu sineme vura vura usandım