Usandım Şiiri - Ercan Yılmaz 2

Şu gördüğün fani alemde tektim,
Gönül bahçesine sünbüller ektim,
Bitmeyen çileyi yürekte çektim,
Tatmadım gülmeyi candan USANDIM...

Sohbette cahili aşkla güldürdü,
Bilinmez ki hangi yöne döndürdü,
Bir kötüye yerdi beni öldürdü,
Bildirdi cefayı yardan USANDIM...

Yalanı taç yapıp başına taktı,
Aldatmak içinmiş şöyle bir baktı,
Seviyor sanmıştım gönlümü yaktı,
Kavurdu sinemi hardan USANDIM...

Nasır'ım dünyada güler göründüm,
Mutlu günlerimde derde büründüm,
Nedense hayatta hep ben süründüm,
Göstermedi düzü dardan USANDIM...