Usandım Şiiri - Ahmet Coşkun

Usandım

Zemheri basmışken fakirhanemi
Yaza kanat çırpan kuştan usandım

Her gün kara haber karatahtada
Boşa umut veren puşttan usandım

Gündüzler kararırken günüm zehir
Rüyamda aydınlık düşten usandım

Devir dolup taşıp devirir devran
Doluyu görmedim boştan usandım

Gül atsam dosta düşmana nafile
Durmadan yediğim taştan usandım

Coşkûnî başın verse hak meydanda
Başı eğilmeyen baştan usandım