Usandım Şiiri - Akın Gündüz

Elde imkân varken, hayat bir yokluk
Varlık içindeki, yoktan usandım
Başımda dolaşan bir kuru çokluk
Kötü günde kaçan, dosttan usandım

Dünya denilen yer, bana bir zindan
Ne bir açan var ne de bir kapayan
Can bıktı, kepaze dolu hayattan
Böyle sefaletten, bıktım usandım

Açan çiçek, bir gün sonra soluyor
Ne koklayan ne su veren oluyor
Daha yeşil iken, poyraz vuruyor
Dalında solan o gülden usandım

Güneş doğmaz, her gün bana karanlık
Ne yıldız ne de ay çıkmaz bir anlık
Seyrettiğim şey; akşamda kızıllık
Erkenden batan o günden usandım

Kul Akın’ım bu; bir çileli yaşam
Koşturmayla geçer, bu hayat kavgam
Ah! Başım bir taştan, bir taşa vursam
Bu canı taşıyan, candan usandım