Yaşadığım bütün hayat boyunca
Katırların tekmesinden usandım
Asri hocaların kendi huyunca
Ayrı yöne çekmesinden usandım
Hasretinde kaldım nice yazların
Barışı çağıran kutsi sözlerin
Yoldaşım bildiğim zerrak gözlerin
Kem gözlerle bakmasından usandım
Ucu çıkmaz sokak yol sandığımın
Bir çoğu it çıktı kul sandığımın
Rengine bakıp da gül sandığımın
Zağıl diken çıkmasından usandım
Şu Dünya’nın varamadım tadına
Çok geç kaldım dostun çok feryadına
Gönül erlerinin, gönül adına
Hatır, gönül yıkmasından usandım
Şahidi olmadım, sırra erenin
Bir bakışta binbir mana görenin
Düşmanı boşver de dostun, yarenin
Akrep gibi sokmasından usandım
Hiç kimse sahibi değil dilinin
Hatta ne elinin, nede belinin
Yüreği kararmış, makam ehlinin
Boynumuzu bükmesinden usandım
30 Kasım 2014-Gaziantep
Kul Seymani
Ömer Kara 2Kayıt Tarihi : 31.3.2019 12:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Kara 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/31/usandim-168.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!