Lafazanlık ile insan kandıran,
Yalancı, dolancı kuldan usandım.
Hedefe giderken geri döndüren,
İnişli, çıkışlı yoldan usandım.
Baharımda açan gülleri kıran,
Poyraz gibi esip hep şamar vuran,
Rotamı şaşırtan, karşımda duran,
Deli, deli esen yelden usandım.
Aşigar söyleyen, aşkından eden,
Sarayından eden, köşkünden eden,
Sevdanı yok edip meşkinden eden,
Usulsüz konuşan dilden usandım.
Zamansız baharsız çiçekler açan,
Suya meyil verip, kuraktan kaçan,
Sonbahar gelmeden yapraklar saçan,
Faydasız ağaçtan, daldan usandım.
Kayıt Tarihi : 10.7.2017 10:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!